به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سلول‌های بنیادی، بیمارانی که تحت عمل کامل تیروئید قرار می‌گیرند، معمولاً به درمان خوراکی نیاز مادام‌العمر دارند. در حالی که این درمان در حفظ سطح هورمون پایه موثر است، اما در بازگرداندن ظرفیت پویای یدوتیرونین (T۳)، که برای عملکرد‌های زیستی حیاتی ضروری است، کاربردی ندارد. در همین زمینه داده‌های بالینی نشان می‌دهد که کمبود T۳ می‌تواند خطر ابتلا به فشار خون بالا، اختلال عملکرد قلبی و سایراختلالات سلامت روان را افزایش دهد.
مطالعه منتشر شده در Advanced Science، راه حلی نوآورانه برای چالش‌های پیوند با رشد تیروئید در طحال ارائه کرده است. مخققان با استفاده از خواص کم نظیر طحال، که با ساختار نرم و منبع خون غنی مشخص می‌شود، یک راهبرد جدید را برای بازسازی تیروئید پیشنهاد کردند.
روش اصلی درمان سرطان تیروئید با ۵۰۰ هزار مورد جدید در سال، حذف غده تیروئید با جراحی است که معمولاً با یک تجویز خوراکی مادام العمر همراه است. این درمان می‌تواند برخی از فعالیت‌های اساسی هورمون‌های تیروئید را حفظ کند، اما نمی‌تواند عملکرد‌های حیاتی تیروئید را بازگرداند. پیوند بافت تیروئید یک راه حل مناسب برای بازیابی عملکرد تیروئید پس از برداشتن تیروئید، به ویژه در موارد سرطان تیروئید در مراحل اولیه بوده است. این رویکرد می‌تواند معایب مرتبط با هورمون درمانی خوراکی تیروئید را هم کاهش دهد. از سویی دیگر برای پیوند نیاز به استفاده یک عمر دارو‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی است که این خود دارای مضرات فراوانی است. با این حال، به دلیل محدودیت‌های جراحی در سیستم گردش خون و ساختار عروقی خود تیروئید، بازسازی بافت تیروئید در محل در بیماران چالش برانگیز است.
یکی از موانع اصلی پیشرفت در این زمینه، نبود روش‌های موثر برای بازسازی یک سیستم گردش خون کاملاً توسعه یافته و در مقیاس بزرگ در بدن حیوانات بالغ است. زیرا این سیستم گردش خون برای حمایت از بازسازی اندام‌های هدف ضروری است. پزشکی بازساختی شامل استفاده از مهندسی بافت برای ایجاد پیوند سلول‌ها و بافت‌ها می‌شود که به طور بالقوه جایگزین نیاز به درمان جایگزینی هورمون است. با این حال، آزمایش‌های قبلی پیوند خودکار تیروئید در حیوانات و انسان‌ها، با هدف قرار دادن نقاط عضلانی یا زیر جلدی، نتایج رضایت‌بخشی نداشته است؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که کارایی بازسازی بافت یا سلول به عوامل مختلفی از جمله وضعیت بافت پیوندی، محل و نحوه پیوند بستگی دارد. پروفسور دونگ لی و همکارانش در دانشگاه لنکستر دراین زمیه از ویژگی‌های ساختار منحصربه‌فرد طحا استفاده کردند که ظرفیت پذیرش تعداد قابل توجهی از سلول‌ها و بافت‌های کاشته‌شده به‌عنوان یک سکوی احیاکننده را داراست. این رویکرد با موفقیت منجر به بازیابی کامل سطح هورمون در موش‌ها شده است. علاوه بر این، مطالعات نشان دادند که این روش در پاسخ به علائم زیستی موثرتر از درمان جایگزینی هورمون است. علاوه بر این، ارزیابی طولانی‌مدت اثرات درمان جایگزینی هورمون ثابت کرد که غده تیروئید بازسازی‌شده در طحال، گسترش زیستی را در موش‌ها پس از برداشتن کامل تیروئید بدون هیچ عارضه جانبی بازسازی کردند، که نشان‌دهنده ظرفیت قابل‌توجه این روش برای کاربرد‌های بالینی است.
در چند سال گذشته، این گروه رویکرد‌های فنی را برای اصلاح ساختار طحال در حیوانات زنده توسعه داده اند و آن را با نیاز‌های بازسازی بافت‌ها و اندام‌های هدف همراه کردند. از دستاورد‌های قابل توجه این گروه در تحقیقات قبلی آنها می‌توان به بازسازی موفقیت آمیز کبد در طحال اشاره کرد. مفهوم بازسازی یک اندام در اندام دیگر، چشم انداز ایجاد یک مسیر فناورانه جدید را برای بازسازی اندام‌های بزرگ و پیچیده معرفی می‌کند. این رویکرد نوآورانه ظرفیت ایجاد پیشرفت‌های قابل توجهی در زمینه پزشکی احیا کننده را دارد. وظیفه اصلی طحال، نگهداری سلول‌های خونیست. این عضو در شرایطی که بدن نیاز به سلول‌های خونی دارد، آنها را آزاد می‌کند و به جریان خونی می‌فرستد. طحال یکی از اعضای سیستم ایمنی بدن هم به شمار می‌رود و در تقویت واکنش‌های ایمنی و مبارزه با عفونت‌ها نقش دارد.
