لیلا ابراهیمی، خالق این نمایشگاه که بیش از ۱۴ سال به عنوان عکاس خانه هنرمندان ایران در این مجموعه به فعالیت مشغول است، در گفت‌وگو با ایسنا درباره دغدغه‌ای که موجب شکل‌گیری این آثار در قالب نمایشگاه «قاب آخر» شده است، گفت: متاسفانه هر سال تعداد زیادی از هنرمندان نیز مانند مردم فوت می‌کنند و مراسم تشییع تعدادی از آنها در خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود. من نه از روی میل بلکه ناچارا مجبور به عکاسی از آیین تشییع آنها هستم.
او افزود: به هیچ وجه به این فکر نمی‌کردم که بخواهم روزی عکس‌هایی که در این سال‌ها از مراسم‌های تشییع هنرمندان مختلف گرفته‌ام را در نمایشگاهی به بازدید عموم بگذارم. در واقع ایده شکل‌گیری این نمایشگاه از سمت آقای صادقی، معاون فرهنگی و هنری خانه هنرمندان ایران مطرح و در ادامه فعالیت برای شکل‌گیری آن آغاز و اکنون به سرانجام رسیده است.
این عکاس همچنین حس خود نسبت به عکس‌هایی که متعلق به چندین سال از آیین‌های تشییع هنرمندان است را این‌طور توصیف کرد: زمان تشییع هر کدام از این هنرمندان را به خاطر دارم؛ به از دست آن شخص فکر می‌کنم که چقدر غم‌انگیز بود؛ اکنون یک‌جا دیدن همه آن هنرمندان در قالب نمایشگاه عکس، این غم را چند برابر کرده است. انگار تلخی هر کدام از این مراسم‌ها، یک‌جا جمع شده و زجر بیشتری را به من تحمیل می‌کند.
او ادامه داد: با نگاهی گذرا به عکس‌های این هنرمندان، متوجه می‌شویم که چه اشخاص ارزشمند هنری و تاثیرگذار داشتیم که اکنون در بین ما نیستند. می‌پرسم: آیا کسی می‌تواند اندازه آنها در حرفه خود تاثیرگذار باشد؟ واقعا چه کسی می‌تواند جای این افراد را پر کند؟
ابراهیمی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره انتخاب عنوان «قاب آخر» برای این نمایشگاه گفت: به هر حال این اشخاص تا پیش از این نیز در خانه هنرمندان ایران رفت‌وآمد داشته و شخصا افتخار این را داشتم تا در برنامه‌های مختلف از آنها عکاسی کنم. باتوجه به اینکه مراسم تشییع آنها در خانه هنرمندان ایران بوده؛ عکاسی مراسم آنها نیز توسط من در اینجا ثبت شده است. در واقع این عنوان به این دلیل انتخاب شده که این عکس‌ها، قاب آخر آن هنرمند از نگاه من است.
او همچنین درباره فرم عکس در عکسی که در تصاویر این نمایشگاه شاهد هستیم، توضیح داد: در انتخاب عکس‌ها، قصد داشتم نگاه آن هنرمند در آخرین عکس ثبت شده از او باشد. به همین خاطر این فرم را انتخاب کردم. البته این فرم در مراسم‌های تشییع متداول است. چون تنها حضوری که شما می‌توانید از شخص متوفی نشان دهید، عکس اوست که در جمعیتی که برای بدرقه‌اش آمده‌اند، ثبت می‌شود.
این عکاس در پایان گفت: نبودن آدم‌هایی که در زمان حیات خود آدم‌های بزرگ و تاثیرگذاری بودند، برای من به معنای این است که مرگ برای همه ما وجود داشته و به همگی‌مان نزدیک است، بنابراین بهتر است به گونه دیگری به زندگی نگاه کنیم.
نمایشگاه عکس «قاب آخر» اثر لیلا ابراهیمی تا ۲۶ بهمن ۱۴۰۲، همه روزه در محل گالری محیطی خانه هنرمندان ایران میزبان علاقمندان است.
گالری محیطی خانه هنرمندان ایران در خیابان طاقانی، خیابان شهید موسوی، بوستان هنرمندان، ورودی و پیاده راه خانه هنرمندان ایران واقع است.
انتهای پیام
