سردبیران نشریه آمریکایی محافظه‌کار «نشنال ریویو» در یک مقاله مشترک نوشتند :« جو بایدن یک بحران قریب الوقوع است. آخرین رئیس‌جمهور در آمریکا که در زمان نامزد شدن دوباره برای انتخابات به طرز کاملا مشهودی توان خدمت برای چهار سال دیگر را نداشت، فرانکلین روزولت در سال ۱۹۴۴ بود. اما روزولت در بحبوحه مدیریت جنگ جهانی قرار داشت و در نهایت آشکار شد که معاونش را عاقلانه انتخاب کرده است.»
سردبیران این نشریه آمریکایی در ادامه این مطلب خود تصریح کردند: «تحلیل رفتن وضعیت روانی و جسمی بایدن از مدتی پیش برای همه روشن شده بود و در چند هفته گذشته هم حتی به سطحی هشدار دهنده رسیده است. گزارشی که رابرت هور درباره سوءمدیریت اسناد محرمانه از سوی بایدن تالیف کرد تضعیف وضعیت روانی او را نتیجه‌گیری کرد.
هور در جمله‌ای در این گزارش که به سرعت شهرت پیدا کرد گفت که تیم او نتیجه گیری کرده که یک هیات منصفه، بایدن را به عنوان یک پیرمرد دلسوز و با حسن‌نیت که حافظه‌ای ضعیف دارد در نظر خواهد گرفت. این گزارش البته شامل جزئیاتی انتقادی از این که بایدن نمی‌توانسته سال‌های خدمتش به عنوان معاون رئیس‌جمهور سابق آمریکا و یا زمان مرگ پسرش بو بایدن را به یاد بیاورد بوده و همین‌ها بایدن را به برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی خشمگینانه در پاسخ به این محتوا تحریک کرد.»
در ادامه مطلب مجله نشنال ریویو آمده است: «هور به خاطر منتشر کردن این محتوا در گزارش خود مورد غضب قرار گرفت اما این خشم و غضب درست نیست. این گزارش تصریح داشته که هور به طرزی موجه می‌توانسته توصیه به کیفرخواست علیه بایدن به خاطر ارتکاب جرائمی جدی کند. هور دریافته بود که بایدن عمدا تا سال‌ها درباره اطلاعات طبقه بندی شده سوءمدیریت به خرج داده اما دادستان‌ها طبق قوانین حاکم ملزم هستند که تنها اتهام قصور فاحش را که مجازات کمتری دارد مطرح کنند. با این وجود هور طبق قوانین ملزم به تهیه یک گزارش محرمانه برای توضیح استدلال‌هایش بوده و پس از آن دادستان کل تصمیم می‌گیرد که این گزارش علنی شود یا نشود.»
سردبیران نشنال ریویو نوشتند: «جرم واقعی هور این است که از بایدن به صورت خصوصی مصاحبه کرده و حقیقت را درباره آنچه که دیده گفته است. هیچ جزئیات گزارش او را به شکلی معتبر رد نکرده است. و عملکرد علنی بایدن از جمله کنفرانس های مطبوعاتی او همراه با لغزش‌ها و گاف‌های آشکار هستند نشان می‌دهد که ارزیابی هور افترا نیست. سردرگمی رئیس‌جمهور آمریکا در مراسمات عمومی، نقص حافظه او، خطاهای زبانی او و مشکل او در راه رفتن همگی ضعف جدی شناختی و فیزیکی او را نشان می‌دهند. قابلیت بایدن برای اجرای وظایف عمومی خود اکنون تحلیل رفته و می‌توان فرض کرد که با گذشت زمان بدتر هم شوند و راهی برای دانستن این که او در پشت درهای بسته چطور عمل می‌کند نیز وجود ندارد. چنین شرایطی را اگر که یک معاون وزیر خارجه هم پیدا می‌کرد وضعیتی به حد کافی هشدار دهنده پیش می آمد چه برسد به اینکه این شرایط برای مهم‌ترین سمتی که به شکلی مشهور مردان جوانتر را هم پیر و گاها در هم شکسته می کند پیش بیاید!»
سردبیران این نشریه آمریکایی در پایان نوشتند: «اگر او نمی‌تواند این شغل را انجام دهد، نباید دوباره برای ریاست جمهوری نامزد شود.»
