خیلی خلاصه مختصر و مفید، همه می‌دانیم که فولاد و سپاهان دو باشگاه حرفه‌ای در فوتبال ما هستند که نسبت به سایر تیم‌ها ساختار بهتری دارند. همه می‌دانند مهد فوتبال و استعداد خوزستان است و فولاد با داشتن بهترین آکادمی این امکان را دارد که بدون نیاز به بیرون، تمام مایحتاج خود را از درون تامین کند. تاریخ گواهی می‌دهد که فولاد با اتکا به بازیکنان خوزستانی دو بار قهرمان لیگ برتر شده و تمام جام‌های فوتبال ایران را در ویترین دارد، از جام حذفی تا سوپرجام. فولاد کلی ملی پوش تحویل فوتبال ایران داده و از هیچ نظر چه مالی چه ساختار و امکانات و چه بضاعت انسانی کمبودی ندارد.
حالا سوال اینجاست که پس چه شده که این تیم سالی سه مربی عوض می‌کند؟ کلی بازیکن می‌خرد و کل پولشان را می‌دهد و جایشان را در لیست خالی می‌کند تا دوباره بازیکن بخرد؟ چرا هر سال دو مدیرعامل می‌آیند و می‌روند تا مثلاً مشکلات را حل کنند و اوضاع را سر و سامان بدهند؟ اصلا این مشکلات از کجاست؟
فیلسوف‌ها می‌گویند سوال نصف جواب است، یعنی در هر سوالی ۵۰ درصد پاسخ نهفته است. پاسخ این سوال هم مشخص است، خود این مدیران دلیل اوضاع بد فولاد هستند! مدیرانی که هیچ چیز از فوتبال و از مدیریت نمی‌دانند با رابطه و بدون تخصص می‌آیند و چنان اوضاع را خراب می‌کنند که لازم باشد نفر بعدی برنامه ۲ ساله برای حل مشکلات بدهد. واقعیت این است که اگر مدیران نباشند، اگر فولاد مثل دهه ۶۰ با یک سرپرست اداره شود، هیچ کدام این بدهی‌ها و مشکلات و برو و بیاها وجود نخواهد داشت و اصلاً نیازی به برنامه دو ساله برای حل مشکلات نیست. اگر فوتبال به دهه ۶۰ برگردد و پولی در کار نباشد اصلا مشکلی ایجاد نمی شود چون این آقایان سراغش نمی آیند.
کافی است انسان‌ها کمی انصاف داشته باشند، وقتی به آنها پیشنهادی می‌شود که تخصصی در آن ندارند قبول نکنند! نیازی نیست شما مدیران عزیز بیایید و مشکلات را حل کنید، فقط وارد فوتبال نشوید تا مشکلی درست نشود!
