وی با بیان اینکه نظارت کاملی در بخش حمل‌ونقل مسافری (اتوبوس) داریم و اجازه افزایش قیمت بدون مجوز را نمی‌دهیم، افزود: شرایط ناوگان اتوبوسرانی کشور مطلوب نیست. در زمان حاضر حدود ۷۵۰۰ دستگاه اتوبوس داریم که می‌توانند در مسیرهای دور سرویس‌دهی داشته باشند.
وی با تاکید بر اینکه فعالان بخش اتوبوسرانی مناسب نیست و «هر دم از این باغ بری می‌رسد»، یادآور شد: با کمبود اقلام موردنیاز مواجه هستیم؛ به‌عنوان مثالی قیمت لاستیک میشلن از مرز ۸۰ میلیون تومان عبور کرده است.
رئیس اتحادیه شرکت‌های تعاونی مسافربری با انتقاد از عملکرد سازمان راهداری، گفت: مدیران وعده‌های زیادی می‌دهند، اما در زمان مقرر به وعده‌های خود عمل نمی‌کنند.
عامری درباره نرخ بلیت اتوبوس برای ایام نوروز و میزان افزایش آن اظهار کرد:هنوز در این رابطه به توافق نرسیده‌ایم و معتقدیم قیمت بلیت اتوبوس به اندازه تورم باید افزایش یابد.
وی درباره پیش‌فروش بلیت اتوبوس نیز بیان کرد: با توجه به اینکه دارایی‌ها (تعداد اتوبوس فعال) را نمی‌دانیم، فعلاً برنامه‌ای برای پیش‌فروش نداریم.
نقش دولت در تعیین قیمت بلیت اتوبوس می‌تواند در سیاست‌گذاری، نظارت و تنظیمات قوانین مربوط به حمل و نقل عمومی و حمایت از صنعت حمل و نقل اتوبوسی مشاهده شود. در بسیاری از کشورها، دولت تلاش می‌کند با اتخاذ تدابیر متنوعی، به منظور تأمین دسترسی آسان و مقرون به صرفه به حمل و نقل عمومی، از جمله حمل و نقل اتوبوسی، به جامعه کمک کند. در این راستا، دولت می‌تواند عملکرد زیر را داشته باشد:
تنظیم قوانین و مقررات: دولت می‌تواند قوانین و مقرراتی را تعیین کند که تأثیری بر تعیین قیمت بلیت اتوبوس دارند. این مقررات می‌توانند شامل راهنمایی‌ها و استانداردهایی برای تعیین قیمت، تعیین سقف قیمت، محدودیت‌هایی در افزایش نرخ بلیت و سایر موارد مرتبط باشند.
تعیین سیاست‌های قیمت‌گذاری: دولت می‌تواند سیاست‌های قیمت‌گذاری را تعیین کند و به شرکت‌های حمل و نقل اتوبوسی راهنمایی کند. این سیاست‌ها ممکن است شامل تعیین حداکثر نرخ، تعیین تخفیف‌ها و مزایا برای گروه‌های خاصی از مسافران، تنظیم قیمت‌ها در زمان‌های خاص و سایر موارد مرتبط باشند.
حمایت مالی: دولت ممکن است از طریق منابع مالی خود، به شرکت‌های حمل و نقل اتوبوسی حمایت کند تا بتوانند قیمت‌های مقرون به صرفه را برای مسافران ارائه دهند. این حمایت می‌تواند شامل کاهش هزینه‌های سوخت، ارائه تسهیلات مالی، تخصیص منابع و سایر تدابیر مالی باشد.
نظارت و کنترل: دولت مسئولیت نظارت و کنترل بر شرکت‌های حمل و نقل اتوبوسی را دارد. این نظارت می‌تواند شامل بررسی قیمت‌ها، کنترل رفت و برگشت شرکت‌ها، اعمال جریمه در صورت عدم رعایت قوانین و مقررات، ارزیابی کیفیت خدمات و سایر موارد مرتبط باشد.
عواملی که می‌توانند تأثیر گذار بر قیمت بلیت اتوبوس باشند، عبارتند از:
۱. مسافت: مسافت بین مبدأ و مقصد از عوامل اصلی تعیین قیمت بلیت اتوبوس است. معمولاً هرچه مسافت بلندتر باشد، قیمت بلیت نیز بیشتر خواهد بود.
۲. نوع خدمات: اگر خدمات اضافی مانند صندلی‌های راحت تر، تلویزیون، اینترنت بی‌سیم (وای‌فای) و خدمات توقف در ایستگاه‌های مختلف در اختیار مسافران قرار داده شود، قیمت بلیت ممکن است بیشتر باشد.
۳. زمان سفر: در برخی موارد، اتوبوس‌ها در زمان‌های پرتردد مانند تعطیلات و تمامی روزهای هفته قیمت بیشتری دارند. علاوه بر این، در زمان‌هایی که تقاضا بیش از حد است و ظرفیت اتوبوس‌ها محدود است، قیمت بلیت نیز معمولاً بیشتر است.
۴. روز و ساعت رفت و برگشت: قیمت بلیت اتوبوس ممکن است بسته به روز و ساعت رفت و برگشت تغییر کند. برخی از شرکت‌های حمل و نقل اتوبوسی می‌توانند تخفیف‌های خاصی را برای سفرهای در ساعات کم تر تعریف کنند.
۵. رقابت با شرکت‌های دیگر: رقابت در بازار حمل و نقل اتوبوسی نیز می‌تواند تأثیری بر قیمت بلیت داشته باشد. در مناطقی که چندین شرکت حمل و نقل اتوبوسی وجود دارد، قیمت‌ها ممکن است به دلیل رقابت کاهش یابد.
۶. هزینه‌های عملیاتی: هزینه‌های مرتبط با عملیات شرکت‌های حمل و نقل اتوبوسی، مانند هزینه نفت، نیروی انسانی، نگهداری و تعمیرات اتوبوس‌ها و بخش‌های مرتبط، نیز می‌توانند تأثیری در تعیین قیمت بلیت داشته باشند.
مهم است توجه داشت که این فاکتورها ممکن است در هر کشور و با توجه به وضعیت خاص بازار حمل و نقل اتوبوس مسافربری متفاوت باشند. همچنین، سیاست‌ها و قوانین دولتی نیز می‌توانند بر قیمت بلیت اتوبوس تأثیر داشته باشند.
