در ادامه مهم ترین بخش این گفت و گو را می خوانید.
♦هر فردی برای نشان دادن واکنش به رفتار اطرافیان باید به چند نکته توجه کند؛ اول از همه و قبل از بروز هرگونه واکنشی باید شدت و تعداد تکرار رفتار فرد را بسنجد؛ هر رفتاری که از کودکان، همسران و هر فرد دیگری اگر مکرر نباشد و شدت زیادی نداشته باشد قابل چشم پوشی است مگر تکرار آن سلامت روان و اعصاب را دچار اشکال کند.
♦هر فردی در خلوت خود طرف مقابل را با بدترین شکل ممکن متهم می کند؛ اما باید این را در نظر گرفت که طرف مقابل هنگام اعتراض شما چگونه از خود دفاع می کند، آیا می تواند دلیل قانع کننده ای برای رفتار خود داشته باشد؛ به این روش، تکنیک وکیل مدافع می گویند به این صورت که هر رفتاری را با دید طرف مقابل نیز تحلیل می کند.
♦روش دیگر، حل مسئله شخصی است به این صورت که فرد به جای تغییر طرف مقابل روش خود را تغییر دهد، یعنی اگر 90 درصد مواقع طرف مقابل دیر می رسد فرد می تواند برخی کارها دقیقه آخر انجام دهد تا کمتر از این موضوع اذیت شود.
♦هر فردی باید برای آسایش و سلامت روان و اعصاب خود به هر روش ممکنی که وجود دارد، تلاش کند ؛ همیشه نمی شود طرف مقابل تغییر کند حتی اگر آن فرد کودک شما باشد.
♦اگر با هیچ روشی نتوانستید خود را آرام کنید باید با صحبت کردن به طرف مقابل این مشکل را برطرف کنید.
♦طرز صحبت کردن با طرف مقابل بسیار مهم است؛ گاهی فرد با این نیت برای صحبت می رود که مشکلی را برطرف کند اما این اتفاق نمی افتد؛ تنها به این علت است که فرد در جایگاه قضاوت صحبت می کند و فرد صحبت ها را قبول نمی کند.
♦اگر می خواهید مشکلی را با طرف مقابل برطرف کنید باید بدون هیچ گونه برداشت ذهنی با او صحبت کنید، یک طرفه قضاوت کردن نه تنها مشکلی را درست نمی کند بلکه مشکلات بدتری را نیز به وجود می آورد؛ در نتیجه باید مراقب طرز صحبت ها باشیم.
