به نظر می‌رسد که وقتش رسیده تا با آنتی‌بیوتیک‌ها و پانسمان‌های نقره خداحافظی کنیم، چرا که به گفته دانشمندان استرالیایی، درمان‌های مبتنی بر پلاسما می‌توانند برای درمان زخم‌های مزمن مفید واقع شوند.
به گزارش ایسنا، در سال‌های اخیر، پیشرفت‌های زیادی در پژوهش درباره التیام زخم‌های مزمن صورت گرفته و منجر به اختراع پانسمان‌های هوشمند و استفاده از برق بدین منظور شده است.
پژوهشگران استرالیایی اکنون درمان جدیدی را برای زخم‌های مزمنی که نیازی به آنتی‌بیوتیک ندارند معرفی کرده‌اند که عنصر کلیدی ابداع آن‌ها گاز یونیزه یا همان پلاسما است.
پژوهشگران دانشگاه ساوث استرالیا یک روش درمانی جدید را معرفی کرده‌اند که شامل درمان هیدروژل فعال شده با پلاسما (PAHT) است.
پلاسما یکی از چهار حالت اصلی ماده است. پلاسما گازی شبه‌خنثی از ذرات باردار و خنثی است که رفتار جمعی از خود نشان می‌دهند. به عبارت دیگر، پلاسما گاز یونیزه شده‌ای است که همه یا بخش قابل توجهی از اتم‌های آن یک یا چند الکترون از دست داده و به کاتیون تبدیل شده باشند، یا تعداد الکترون‌های آزاد آن تقریباً برابر با تعداد یون‌های مثبت آن باشد. پلاسما در جوشکاری، برشکاری، پزشکی و دندان‌پزشکی کاربرد دارد.
اندره زیلی سرپرست این مطالعه گفت: آنتی‌بیوتیک‌ها و پانسمان‌های نقره معمولاً برای درمان زخم‌های مزمن استفاده می‌شوند، اما هر دو دارای معایبی هستند.
وی افزود: افزایش مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها یک چالش جهانی است و همچنین نگرانی‌های عمده‌ای در مورد سمیت ناشی از نقره وجود دارد. به همین دلیل در اروپا، پانسمان‌های نقره در حال حذف شدن هستند.
به گفته پژوهشگران این مطالعه، این روش نوآورانه مبتنی بر پلاسما پتانسیل درمان زخم پای دیابتی و زخم‌های داخلی را دارد.
طبق بیانیه مطبوعاتی پژوهشگران این مطالعه، این پانسمان هیدروژلی فعال کننده پلاسما از ترکیب شیمیایی اکسیدان‌ها، به ویژه گونه‌های اکسیژن فعال و نیتروژن (RONS) استفاده می‌کند.
نشان داده شده است که این مخلوط بی‌نظیر دو مزیت قابل توجه دارد. اول اینکه عفونت را مهار می‌کند و دوم، روند بهبود زخم‌های مزمن را سرعت می‌بخشد.
این تیم کشف کردند که این روش به طور قابل توجهی در از بین بردن باکتری‌های رایج موثر است.
زیلی می‌گوید: عفونت‌های مزمن زخم، یک بیماری همه‌گیر خاموش و تهدید کننده هستند که می‌توانند به یک بحران بهداشت جهانی تبدیل شوند؛ بنابراین ضروری است که ما درمان‌های جایگزین برای آنتی‌بیوتیک‌ها و پانسمان‌های نقره پیدا کنیم، زیرا وقتی این درمان‌ها جواب ندهند، اغلب قطع عضو اتفاق می‌افتد.
به گفته پژوهشگران، این درمان جدید می‌تواند برای درمان انواع مختلف زخم‌های مزمن استفاده شود.
پژوهشگران می‌گویند هدف اولیه از ایجاد این درمان، مقابله با زخم پای دیابتی بود.
در بیانیه مطبوعاتی پژوهشگران آمده است که بیش از ۵۴۰ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به دیابت هستند که ۳۰ درصد آن‌ها در مقطعی به زخم پا مبتلا می‌شوند؛ بنابراین نیاز به درمان موثر زخم بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود.
البته کاربرد این درمان فراتر از درمان زخم پای دیابتی است و این فناوری پتانسیل گسترش برای رسیدگی به انواع زخم‌های مزمن و عفونت‌های داخلی را دارد.
یک مزیت عمده فناوری PAHT ما این است که می‌توان از آن برای درمان همه زخم‌ها استفاده کرد. این یک درمان بی‌خطر برای محیط زیست است که از اجزای طبیعی موجود در هوا و آب برای ساختن مواد فعال خود استفاده می‌کند که به اجزای غیر سمی و زیست سازگار تجزیه می‌شوند.
زیلی افق استفاده از این روش را گسترده‌تر می‌داند و تصور می‌کند که از پلاسما برای درمان تومور‌های سرطانی با فعال کردن دارو‌های موجود در ژل‌های تزریق شده به بدن استفاده شود و رویکرد هدفمندتر و کارآمدتری را ارائه دهد.
وی می‌گوید: مواد فعال را می‌توان در یک دوره طولانی تحویل داد و درمان را با شانس بیشتری برای نفوذ به تومور بهبود بخشید.
هدف پژوهشگران در مرحله بعد، انجام آزمایشات بالینی برای بهینه‌سازی این فناوری الکتروشیمیایی برای بیماران انسانی است. پلاسما با پتانسیل عظیم خود می‌تواند آغاز عصر جدیدی در درمان‌های پزشکی باشد.
زیلی در پایان گفت: پلاسما پتانسیل عظیمی در دنیای پزشکی دارد و این فقط نوک کوه یخ است.
این یافته‌ها در مجله Advanced Functional Materials منتشر شده است.
