به گزارش بهداشت نیوز، هپاتیت جزء بیماری‌های ویروسی و به راحتی قابل انتقال است. دانستن این که در برابر این بیماری باید چه طور برخورد کرد، اما از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
هپاتیت، التهابی کبدی
هپاتیت به معنی ایجاد التهاب و تورم در کبد است و به علل مختلف از قبیل مصرفی برخی از داروها، الکل، عوامل بیماری‌زا مانند ویروس‌ها و یا بر اثر اختلالات سیستم ایمنی و ... ایجاد می‌شود. هپاتیت به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می‌شود.
هپاتیت حاد به مواردی اطلاق می‌شود که کمتر از 6 ماه ادامه یافته و بیماری کبد گاهاً به طور کامل بهبود پیدا می‌کند و کار کبد به حد طبیعی باز می‌گردد یا آنکه حمله حاد ظرف مدت کوتاهی منجر به از بین رفتن بافت کبد و مرگ می‌شود.
هپاتیت مزمن به مواردی اطلاق می‌شود که تغییرات التهابی بیشتر از 6 ماه در کبد ادامه داشته باشد.
همانطور که اشاره شد، یکی از علل مهم ایجاد هپاتیت، ویروس‌هاست. هپاتیت ویروسی عمدتاً توسط 6 ویروس هپاتیت، D, C, B, A و E ایجاد می‌شود.
نوع ویروس
نحوه شروع
دوره نهفتگی
نوع A
حاد و ناگهانی شبیه آنفولانزا
(15-50 روز)
نوع B
گاها تدریجی و یا حاد
(28-160 روز)
نوع C
تدریجی
(14-150 روز)
نوع D
حاد
(نامشخص)
نوع E
حاد و ناگهانی
(15-64 روز)
نوع G
گاهاً تدریجی یا حاد
(14-20 روز)
شیوع انواع عفونت‌های ویروسی هپاتیت
هپاتیتA: بیماری واگیرداری است که بیماران منبع اصلی انتشار عفونت هستند، این بیماری از طریق آب و مواد غذایی آلوده، دست و لوازم آلوده بیمار (ظروف) قابل انتقال است. ویروس به مدت یک تا دو هفته پیش از آغاز بیماری و تا دو هفته پس از آن از طریق مدفوع دفع می‌شود که خطر انتقال به دیگران وجود دارد. هپاتیت A به‌ندرت از طریق خون و فرآورده‌های خونی منتقل می‌شود.
هپاتیت B: انسان تنها میزبان طبیعی این ویروس است. بیماری هپاتیت B انتشار جهانی دارد، به طوری که در حال حاضر بیشترین تعداد مبتلایان به هپاتیت ویروسی در جهان مبتلا به عفونت Virus) HBV (Hepatitis B هستند و حدود 300 میلیون نفر از این افراد حاملین یا ناقلین مزمن این عفونت‌اند که علائم بیماری کبدی را هم ندارند. در دوره پنهانی بیماری و در مرحله حاد آن، ویروس در خون وجود دارد. از خصوصیات این ویروس دوره نهفتگی طولانی بین 6 هفته تا 6 ماه است. ویروس در خون، سرم، ادرار و مایعات بدن (بزاق، ترشحات واژن و اسپرم) وجود دارد.
هپاتیت C: هپاتیت مزمن C از علل مهم بیماری‌های کبدی مزمن با ایجاد مرگ و میر فزاینده در تمام دنیاست. حدود 170 میلیون فرد مبتلا به هپاتیت مزمن C در جهان وجود دارد که این افراد در معرض ایجاد تظاهرات کبدی و خارج کبدی قرار دارند. عفونت هپاتیت C ممکن است منجر به ایجاد سیروز، خونریزی گوارشی، نارسایی و بدخیمی (سرطان) کبد شود. امروز، هپاتیت C تبدیل به یک معضل بین‌المللی شده است و شایع‌ترین علت هپاتیت‌های ویروسی در بیماران دیالیزی است. هنوز واکسن خاصی برای HCV تولید نشده است؛ بنابراین رعایت احتیاطات استاندارد در بخش‌های همودیالیز برای پیشگیری از انتقال، نقش حساس و ویژه‌ای دارد.
هپاتیت G: معمولاً به روش تزریقی منتقل می‌شود و در گیرندگان خون و یا محصولات و فرآورده‌های خونی و همچنین در افرادی که دیالیز می‌شوند، بیشتر دیده می‌شود. بیماری ناشی از این ویروس، معمولاً به صورت یک هپاتیت ملایم ظاهر می‌شود.
هپاتیت E: در شرایط بهداشتی نامطلوب عفونت شایع است و غالبأ در سنین پایین اتفاق می‌افتد. این بیماری از راه انتقال مدفوعی – دهانی سرایت می‌کند.
زندگی با فرد مبتلا به هپاتیت
درست است، در ابتدای شروع یک زندگی، از زوجین آزمایش هپاتیت گرفته می‌شود؛ اما این طور نیست که نتوان با فرد مبتلا، زندگی کرد. درست مانند زندگی با افراد مبتلا به ویروس اچ‌آی‌وی، باید نکاتی را رعایت کرد.
سعی کنید لوازم شخصی همچون مسواک، نخ یا خلال دندان، سرنگ و … را با همسرتان به اشتراک نگذارید؛ زیرا این ویروس قادر است در خون خشک تا مدتی زنده بماند.
از انجام اقدامات دندانپزشکی در مراکزی که از وسایل غیربهداشتی استفاده می‌کنند، خودداری کنید.
سعی کنید روابط جنسی با همسرتان در چارچوب قوانین اخلاقی باشد
