سازمان فضایی آمریکا، ناسا، می‌گوید اگر بدانیم اصابت احتمالی سیارک‌ها به زمین چه زمانی اتفاق خواهد افتاد احتمالا کار پیشگیرانه‌ای انجام خواهیم داد.
به گزارش یورونیوز، هنگامی که حدود ۶۶ میلیون سال پیش یک سیارک کوچک به زمین برخورد کرد و سه چهارم کل حیات روی سیاره ما را از بین برد، دایناسور‌ها هیچ هشدار قبلی‌ای دریافت نکرده بودند.
اگر امروز سیارکی به همان اندازه به زمین برخورد کند با ضربه‌ای ۲ میلیون برابر قوی‌تر از یک بمب هیدروژنی جنگل‌ها را صاف می‌کند، سونامی‌ها را برمی‌انگیزد، با ایجاد زمین لرزه‌ای ۱۰ ریشتری شهر‌ها را ویران می‌کند و این همه پایان کار نیست.
ابری از گرد و غبار داغ که حاصل این تصادم خواهد بود جلوی رسیدن نور خورشید به زمین را خواهد گرفت و زمین در یخبندان فرو خواهد رفت.
«دفتر هماهنگی حفاظت از سیاره مادری» ناسا، که وظیفه یافتن، ردیابی و ارزیابی خطرات مرتبط با سیارک‌های بالقوه خطرناک در منظومه شمسی را بر عهده دارد، می‌گوید برای این کار با یک ائتلاف جهانی از ستاره‌شناسان به نام «شبکه بین‌المللی هشدار سیارک‌ها» (IAWN) همکاری می‌کند.
لیندلی جانسون، مدیر اجرایی برنامه دفتر هماهنگی حفاظت از سیاره مادری، در این باره گفت: «ما قطعاً می‌خواهیم همه این سیارک‌ها را پیدا کنیم، قبل از اینکه آن‌ها ما را پیدا کنند.»
در صورتی که یک سیارک خطرناک به سمت زمین حرکت کند، این سازمان رویه‌هایی هشدارآمیز را برای اطلاع‌رسانی به عموم مردم در نظر گرفته است. در این موارد ابتدا دانشمندانی که تهدید را شناسایی کردند مشاهدات خود را در سراسر شبکه هشدار سیارک‌ها به اشتراک می‌گذارند تا یافته‌هایشان تایید شده و خطر ارزیابی شود. وقتی همه طرف‌ها توافق کردند که زمین باید برای برخورد آماده شود، ناسا پیغام هشدار را ارسال می‌کند.
آقای جانسون گفت: «من تلفن قرمز یا چیز مشابهی روی میزم ندارم، اما ما رویه‌هایی رسمی داریم که از طریق آن اطلاع‌رسانی در مورد تأثیر جدی اصابت سیارکی ارائه خواهد شد.»
اگر سیارک به سمت ایالات متحده حرکت کند، ناسا کاخ سفید را در جریان قرار می‌دهد و دولت بیانیه‌ای رسمی را برای عموم منتشر خواهد کرد. اگر سیارک به اندازه کافی بزرگ بود که یک تهدید بین‌المللی ایجاد کند، شبکه بین‌المللی هشدار سیارک‌ها دفتر امور فضایی سازمان ملل را در جریان خواهد گذاشت.
یک سیارک اگر بزرگتر از ۱۴۰ متر باشد و مدار زمین را در حداقل فاصله ۰.۵ واحد نجومی، که نصف فاصله زمین و خورشید است، قطع کند، «بالقوه خطرناک» در نظر گرفته می‌شود. تا کنون دانشمندان حدود ۲۳۰۰ سیارک بالقوه خطرناک را شناسایی کرده‌اند که ۱۵۳ عدد از آن‌ها بیشتر از ۱ کیلومتر قطر دارند.
این میزان به اندازه‌ای بزرگ است که می‌تواند در صورت برخورد با زمین، فاجعه‌ای را آغاز کند. اخترشناسان علاوه بر ردیابی سیارک‌هایی که قبلاً کشف شده‌اند، به دنبال سیارک‌های جدیدی نیز می‌گردند و تمام مشاهدات آن‌ها در یک پایگاه داده جمع‌آوری می‌شود.
شبکه بین‌المللی هشدار سیارک‌ها تا به امروز بیش از ۳۴ هزار سیارک نزدیک به زمین را پیدا کرده و ناسا می‌گوید با داده‌های رصدی از مدار آن‌ها می‌توان با اطمینان، مسیر‌های احتمالی را دستکم تا یک قرن آینده پیش‌بینی کرد.
سیارکی که بیش از همه احتمال اصابت آن به زمین می‌رود «بنو» نام دارد که دانشمندان می‌گویند در صورت تصادم در ۱۵۹ سال دیگر، انفجاری برابر با ۲۴ بمب هسته‌ای ایجاد خواهد کرد. با این حال بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ احتمال این اتفاق فقط یک در ۲۷۰۰ است.
ناسا برای دفاع از زمین در برابر بنو و سیارک‌هایی نظیر آن دست و پا بسته نیست و چندین ترفند در آستین خود دارد.
به گفته آقای جانسون ناسا می‌تواند جلوی حرکت سیارک‌هایی را که به سمت زمین در حال پیشروی هستند، خیلی قبل از اینکه به تهدیدی فوری برای زمین تبدیل شوند، بگیرد. با این حال این سازمان برای پیشگیری از اصابت‌های آخرالزمانی به حداقل ۵ تا ۱۰ سال اطلاع قبلی نیاز دارد.
خوشبختانه استراتژی یافتن سیارک‌ها با استفاده از داده‌های فضایی موجود دهه‌ها، اگر نگوییم قرن‌ها، قبل از برخورد است. آقای جانسون می‌گوید: «این به ما زمان زیادی می‌دهد تا وقتی که هنوز این سیارک‌ها دور و در فضا هستند، کاری در مورد آن‌ها انجام دهیم تا از هرگونه فاجعه‌ای در اینجا روی زمین جلوگیری کنیم.»
ناسا پیشتر در سال ۲۰۲۱ اولین ماموریت آزمایشی دفاع سیاره‌ای خود را انجام داد. این سازمان با هدف تغییر مدار یک سیارک، برنامه‌ریزی کرد تا یک فضاپیمای بدون سرنشین به آن برخورد کند.
ماموریتی که موفقیت‌آمیز بود و ناسا قصد دارد در آینده روش‌های بیشتری از این دست را آزمایش کند.
