آندریاس برمه، اسطوره فوتبال آلمان و زننده گل قهرمانی ژرمن‌ها در جام‌جهانی ۱۹۹۰، در ۶۳ سالگی دار فانی را وداع گفت و جهان فوتبال را عزادار کرد.
رودی فولر روز سه‌شنبه گفت: «نمی‌توانم باور کنم. خبر مرگ ناگهانی آندریاس من را فوق‌العاده غمگین کرده. دلم برای عشق شگفت‌انگیز او به زندگی تنگ خواهد شد.»
کارل هاینس رومنیگه افزود: «این خبر به شدت تکانم داد و شوکه شدم. ما در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک با هم بازی کردیم و اندی بازیکنی فوق‌العاده، بسیار وفادار و قابل اعتماد بود. عشقش به زندگی همیشه مسری بود و اینکه در ۶۳ سالگی ما را ترک کرده بسیار ناراحت‌کننده است.»
راست یا چپ؟ مهم نیست!
آندریاس برمه بخشی از تیم آلمان غربی بود که فینال جام جهانی ۱۹۸۶ را به آرژانتین باخت اما زمانی که این دو تیم ۴ سال بعد دوباره در فینال رم با هم دیدار کردند، پنالتی دقیقه ۸۵ را به ثمر رساند و جام را برای کشورش به ارمغان آورد. او دو پا بود و پنالتی را با پای راستش به ثمر رساند. روز سه‌شنبه روزنامه آلمانی بیلد یادآوری کرد که برمه حتی قرار نبود پنالتی را بزند. رودی فولر باید پنالتی می‌زد اما او کسی بود که در محوطه جریمه به زمین خورده بود و طبق خرافات فوتبال آلمان، بازیکنی که رویش خطا شده نباید پنالتی بعدی را بزند. لوتار ماتئوس هم در بین دو نیمه کفش‌هایش را عوض کرده بود و به همین دلیل برای زدن پنالتی راحت نبود. برمه پیش رفت و فولر به او گفت «اگر این را گل کنی قهرمان جهان می‌شویم».
در حالیکه اعتراض شدید تیم دیگو مارادونا زدن پنالتی را ۷ دقیقه به تاخیر انداخته بود و فشارها به شدت بالا بود، برمه توپ را به گوشه راست دروازه سرخیو گویکوچیا فرستاد و کار را تمام کرد.
اندی با این گل به هلموت ران و گرد مولر به عنوان قهرمانان فینال جام جهانی آلمان پیوست و در سال ۲۰۱۴ ماریو گوتسه به آنها اضافه شد. نکته شگفت‌انگیزتر در مورد گل برمه است این است که او به عنوان یک مدافع چپ، مهم‌ترین شوت دوران حرفه‌ای خود را با پای راست زد. خودش گفت: «پای چپ برای شوت‌های سخت است، پای راست برای شوت‌های دقیق.» نکته قابل توجه این است که او در ضربات پنالتی یک‌چهارم نهایی مقابل مکزیک در جام جهانی ۱۹۸۶ با پای چپ خود گلزنی کرده بود.
اندی در سال ۲۰۲۲ به فورفورتو گفت: «راستش نمی‌دانم کدام پایم قوی‌تر است. در سال ۱۹۸۶ از من پرسیدند که چرا با پای چپم پنالتی زدم، زیرا می‌دانستند که من اغلب از پای راست خود استفاده می‌کنم. اما خودم حتی متوجه نشده بودم. فرقی نمی‌کند.»
پسری از هامبورگ؛ ستاره بایرن و اینتر
برمه در هامبورگ به دنیا آمد و در پنج سالگی عادت داشت که در وقت استراحت بازی‌های بارمبک اولنهورست، تیم آماتور پدرش برند در هامبورگ، با توپ بازی کند. در دوران جوانی برای این تیم بازی کرد و در سال ۱۹۸۰ برای یک فصل به زاربروکن رفت و در سال ۱۹۸۱ به کایزرسلاترن پیوست و پنج فصل را در جنوب غربی آلمان گذراند و بعد از آن بایرن مونیخ او را به مبلغ ۲ میلیون مارک آلمانی (۱ میلیون یورو) خریداری کرد که تا آن زمان دومین مبلغ انتقال گران در بوندسلیگا بود.
او بازیکنی فرهیخته بود که اخلاق کاری عالی، جدیت دفاعی و دویدن‌های هوشمندانه را با مهارت به ثمر رساندن گل‌های مهم ترکیب می‌کرد. برمه در سال ۱۹۸۷ با بایرن قهرمان شد و سپس مانند بسیاری از بازیکنان برتر آلمانی و بین‌المللی در آن زمان، به سری آ رفت. در اینتر به هم‌تیمی سابقش در بایرن «ماتئوس» پیوست و یورگن کلینزمن یک سال بعد به آنها ملحق شد. اینتر با خرید این سه نفر تلاش کرد تا از رقیبش میلان تقلید کند که سه هلندی (مارکو فن باستن، فرانک رایکارد و رود گولیت) را به تیمش آورده بود، و البته که اینتر با این کار به موفقیت رسید. برمه در سال ۱۹۸۹ اسکودتو را به دست آورد و به عنوان بهترین فوتبالیست ایتالیا انتخاب شد و جام یوفا را در سال ۱۹۹۱ با مربیگری جیووانی تراپاتونی بالای سر برد.
او در سال ۱۹۹۳ دوباره به کایزرسلاترن پیوست و سه سال بعد با آنها سقوط کرد. پس از سوت پایان تساوی ۱-۱ در بازی آخر با بایرلورکوزن که کایزرسلاترن را به رده دوم برد، برمه در آغوش فولر (که در آن زمان مهاجم لورکوزن بود) گریه کرد و این لحظه تکان‌دهنده در تاریخ فوتبال آلمان ثبت شد و محبوبیت برمه را به عنوان بازیکنی که واقعاً فوتبال و تیم برایش مهم بود، افزایش داد. او تصمیم گرفت بازنشستگی خود را به تعویق بیندازد تا به تیم در فصل بعدی کمک کند.
دوران بازی برمه افسانه‌وار به پایان می‌رسد: کایزرسلاترین اولین تیم در تاریخ رقابت‌های بوندس‌لیگای آلمان شد که به عنوان تیم تازه صعود کرده، در پایان فصل (۱۹۹۸-۱۹۹۷) جام قهرمانی را بالای سر برد.
مدافعی همه‌فن‌حریف
اندی از سال ۱۹۸۴ پیراهن تیم ملی آلمان را پوشید و در ۸۶ بازی ۸ گل به ثمر رساند. او بازیکنی بود که به عنوان یک مدافع کناری مدرن شناخته می‌شد که از فشار دادن به جلو برای ارسال یا شوت نمی‌ترسید و رکورد گلزنی خوبی به عنوان یک مدافع داشت. او همچنین در ضربات ایستگاهی و پنالتی مهارت داشت و اولین کسی بود که در نیمه‌نهایی سال ۱۹۹۰ برای آلمان غربی مقابل انگلیس پا پیش گذاشت و پنالتی زد در حالیکه استوارت پیرس و کریس وادل هر دو پنالتی از دست دادند.
او در دوره‌های بعدی به عنوان سرمربی کایزرسلاترن و دستیار تراپاتونی در اشتوتگارت موفقیت چندانی نداشت. اما نام برمه به عنوان یکی از جنگنده‌ترین بازیکنان همواره در تاریخ ماندگار است. رئیس فدراسیون فوتبال آلمان، برند نویندورف، گفت: «او یکی از بهترین بازیکنان آلمان در تمام دوران‌ها بود. فوتبال آلمان خیلی به او مدیون است.» بکن‌باوئر اعتراف کرد که هرگز متوجه نشد که برمه چپ پا است یا راست پا، در حالی که لوتار ماتئوس گفت که او با استعدادترین فوتبالیستی بود که در تمام عمرش با او بازی کرده بود.
نام و یاد اندی همواره در تاریخ فوتبال آلمان و جهان جاودان خواهد ماند.
بیشتر بخوانید:
- واکنش‌های احساسی به مرگ شوکه‌کننده آندریاس برمه در ۶۳ سالگی/ آسوده بخواب اندی عزیز!
- آندریاس برمه؛ از مسئولیت نظافت سرویس بهداشتی تا گزینه شدن برای سرمربیگری استقلال!/ روزی که اسطوره آلمانی برای کاری غیرمنتظره به ایران آمد
