به گزارش ورزش سه بعد از باخت تلخ در اراک پرسپولیسی ها اوسمار را به مسلخ نبردند چون تیمش خوب و روان کار کرده بود، به اندازه کافی موقعیت ساخته و تنها با یک سوپرگل شکست خورده بود.
با در نظر گرفتن این واقعیت و البته پنالتی سوخته اراک که آن هم می توانست جزوی از ناملایمتی ها و بدبیاری های بزرگ آن مسابقه باشد همه منتظر مصاف با تراکتور بودند تا ببینند اوسمار چه می کند.
برخی منتظر باخت دوم بودند تا سر تکنسین برزیلی آوار شوند، برخی دیگر درویش را هدف گرفته و دست شان روی ماشه بود و گروهی هم در ناامیدی پی امید می گشتند تا در دنباله نمایش خوب اراک، تیم از این بازی حساس به لحاظ جدولی و حیثیتی از جهت تاریخی و تیم شان را بنده ببینند.
پرسپولیس مقابل تراکتور یک نیمه اول موفق داشت و تیم خمس را بی زهر و دندان نشان داد. آنها تا دقیقه 60 فوتبال برتری ارائه دادند و این بار برخلاف بازی اراک یکی از همان خریدهای پشت پنجره مانده آمد تا اختلاف را ایجاد کند.
گل دوم با فاصله یک دقیقه پرونده این بازی را بست و تلاش تراکتور در بقیه زمان بازی با وجود برتری شان به جایی نرسید تا اوسمار با تیپ سرمربی به یک برد استراتژیک دست یابد.
بردن مقابل نزدیکترین حریف جدولی و تیمی که در پنج بازی آخر نیم فصلش شکست نخورده بود، با بازیکنان جدید تقویت شده و از یک مربی ثابت شده بهره می برد برای اوسمار یک موهبت الهی بود و حالا هر چقدر که بگوییم این تیم همان یحیی است، حتی هرچقدر کوچک او نیز از این پیروزی سهمی برای خود بردارد.
تصاویر شادی اوسمار بعد از گل های تیمش حکایت از خوشحالی غیر قابل وصف مردی دارد که در تمام یک سال و نیم اخیر در سایه ایستاده بود و در جایگاه یک دستیار یا تمرین دهنده در زمستان سال از شدت انتقادت یخ نمی زد و در تابستان از گرمای فشار افکار عمومی نمی سوخت.
شادی او مثل یک سامبای پنهان شده و جشنی فروخورده بود که باید زمانش رسید تا اینطور بروز و ظهور یابد. شاید بهترین زمان و مکان برای رونمایی از چهره بشاش همین ورزشگاه آزادی و بازی با حریفی قدرتمند بود که شکست دادنش این شادی را می طلبید و فقط چند ده هزار هوادار پرسپولیسی را کم داشت تا تبدیل به شبی رویایی برای این برزیلی شود. مردی که شبیه برزیلی های توی ذهن مان پرشور و سبزه نیست اما شاید سامبا را به این تیم تقدیم کند.
