در آینده‌ای بسیار نزدیک، Space Perspective توریست‌ها را با بالن به فضا خواهد برد. این گزینه برای آن‌هایی که نمی‌خواهند شتاب‌های بسیار زیاد و پرتاب‌های کنترل‌شده به فضا را تجربه کنند عالی است.
کمپانی فلوریدایی ساخت اولین فضاپیمای آزمایشی خود را تکمیل کرده است. این فضاپیما متعلق به مجموعه فضاپیماهای نپتون است که تحت نام تجاری سیستم صعود «بالن فضا» فعالیت خواهند کرد. اگر پروازهای آزمایشی با موفقیت پیش بروند، Space Perspective از اواخر سال ۲۰۲۴ صعودهای سرنشین‌دار خود را آغاز خواهد کرد.
کمپانیِ تیبر مک‌کالوم (Taber MacCallum) و جین پوینتر (Jane Poynter) می‌گوید پنجره‌ها و فضای داخلی کپسول‌های مجللش از هر فضاپیمایی که تا به حال به فضا رفته بزرگ‌تر هستند. سیستم‌های پشتیبان حیات و کنترل پرواز در این فضاپیما همگی از سیستم‌های متداول آمریکایی هستند که امتحان خود را پس داده‌اند.
این کمپانی نام اکسلسیور (Excelsior) را برای اولین کپسول نپتون خود انتخاب کرده. این نام اشاره‌ای است به پروژه سقوط آزاد اکسلسیور جوزف کیتینگر در اواخر دهه ۱۹۵۰. فضاپیمای Space Perspective یک کره با پوسته فیبر کربنی و با قطر ۴٫۹ متر است، کمی بیش از هفت تن وزن دارد و با بالنی به ارتفاع ۱۸۳ متر به لبه فضا خواهد رفت.
کپسول نپتون برای هشت مسافر یا «کاوشگر»، به‌قول خود کمپانی، و یک کاپیتان یا میزبان ظرفیت دارد. صندلی‌های راحتی آن رو به پنجره‌ها هستند و مسافران جای کافی برای درازکردن پاهای خود دارند. Space Perspective یک بار و حتی یک دستشویی به نام «چشمه معدنی» نیز در این فضاپیمای مجلل تعبیه کرده.
تقریباً تمام اجزای داخلی فضاپیمای آزمایشی به سنسورهایی فراوان متصل هستند تا شرایط آن‌ها هنگام پرواز بررسی شود. یکی از پیچیده‌ترین سیستم‌های نپتون سیستم رادیاتور آن است که در قسمت بالایی آن قرار دارد. این رادیاتور تابش‌های خورشیدی شدید در بالای اتمسفر را تعدیل می‌کند. پنجره‌های منعکس‌کننده اشعه‌های فرابنفش نیز به‌کمک این سیستم می‌آیند.
سفر نپتون به فضا و بازگشت به زمین هردو در دریا رخ می‌دهند. نپتون از عرشه یکی از کشتی‌های کمپانی، که وویجر نام دارند، به فضا صعود می‌کند. این کشتی‌ها را برخی از مهندسان کشتی‌های فرود اسپیس‌ایکس طراحی کرده‌اند.
در انتهای کپسول یک مخروط پاشش وجود دارد که نقش تثبیت‌کننده و لنگر فضاپیما را پس از فرود در دریا ایفا می‌کند. نقش این مخروط آن است که از پرت‌شدن یک کره آب به هوا پس از برخورد به سطح آب جلوگیری کند.
مسافران سپس در فضاپیما منتظر می‌مانند تا یک کشتی برای انتقال آن‌ها برسد. Space Perspective از کشتی‌های متعددی استفاده می‌کند تا زمان بازیابی فضاپیما از ۱۵ دقیقه بیشتر نشود. زیرا در طول پرواز شش ساعته (طبق برنامه) فضاپیما صدها کیلومتر از نقطه آغاز خود دور خواهد شد.
کپسول‌های نپتون مانند کپسول‌های دراگون اسپیس‌ایکس قابلیت استفاده مجدد دارند. با این که یک کاپیتان در این پروازها وجود دارد، اما اکثر عملیات مربوط به پرواز از مقر کمپانی روی زمین کنترل می‌شود. کاپیتان می‌تواند در مواقع اضطراری کنترل کپسول را برعهده بگیرد، اما Space Perspective اقدامات احتیاطی بسیار زیادی برای جلوگیری از بحران انجام داده است.
برخلاف کپسول، بالن‌ها قابلیت استفاده مجدد ندارند. Space Perspective یک خط تولید ویژه برای این بالن‌ها ایجاد کرده. هر بالن از اتصال تکه‌های کوچکی مانند توپ بسکتبال دوخته می‌شود. این کمپانی قصد دارد که در هر سال بالن کافی برای ۱۰۰ پرواز تولید کند.
بالن هنگام پرواز به‌تدریج با گاز هیدروژن پر می‌شود. طراحی درزهای دوخت به‌گونه‌ای است که درصورت پارگی، شکاف ایجادشده نمی‌تواند گسترش پیدا کند. همچنین حجم بسیار بزرگ بالن به این معنی است که فضاپیما می‌تواند با وجود شکاف‌های کوچک همچنان به صعود خود ادامه دهد. در صورتی که شکاف‌ها بسیار مشکل‌ساز شوند، سیستم فرود اضطراری کپسول با چتر نجات فعال خواهد شد.
جین پوینتر می‌گوید Space Perspective پیش از هر پرواز سرنشین‌دار، حداقل ۱۰ آزمایش بدون سرنشین انجام می‌دهد. قرار است تعدادی از این آزمایش‌ها با نواقص عمدی باشند تا عملکرد سیستم‌های اضطراری نیز بررسی شود. این کمپانی در اواخر سال ۲۰۲۴ یا اوایل ۲۰۲۵ پروازهای سرنشین‌دار را آغاز خواهد کرد.
هر صعود حدود دو ساعت طول می‌کشد. به این ترتیب، مسافران می‌توانند برای مدتی بسیار طولانی از تجربه گذار به فضا، که فضانوردان تنها چند دقیقه تجربه‌اش می‌کنند، لذت ببرند. سپس فضاپیما دو ساعت در بالای اتمسفر باقی می‌ماند. در این مدت از مسافران پذیرایی می‌شود و آن‌ها می‌توانند با WiFi با زمین ارتباط داشته باشند. بازگشت به زمین نیز تقریباً دو ساعت زمان می‌برد.
در حال حاضر، قیمت هر بلیت پرواز به فضا با بالن ۱۲۵ هزار دلار است. اما پوینتر امیدوارد است که در آینده‌ای نزدیک این کپسول‌ها برای افراد بیشتری قابل‌تهیه باشند. او پیش‌بینی می‌کند که قیمت هر بلیت در نهایت بسیار کمتر از ۱۰۰ هزار دلار خواهد شد.
