به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، خسته از یک روز پرمشغله کاری، سر سجاده اش نشسته و فکرش پر بود از برنامه‌های عقب مانده و نصفه و نیمه‌ای که باید انجامشان می‌داد.
همین طور که فکر می‌کرد، سرش را هم می‌چرخاند و به در و دیوار خانه نگاه می‌کرد که چقدر این دم عیدی احتیاج به تمیز شدن و گردگیری دارند؛ یکدفعه نگاهش قفل شد روی کتابخانه، روی کتاب‌های خاک خورده‌ای که خیلی وقت است ورق نخورده اند؛ میان همه کتاب ها، دیدن یکی شرمنده اش کرد! احساس خسران کرد وقتی به یادش آمد چند وقت است قرآن نخوانده است.
فکر کرد باید از همان لحظه شروع کند، برای جبران روز‌هایی که بی برکت آیاتش گذشته، به سمتش رفت، از میان کتاب‌ها برداشتش، بوسیدش و دوباره نشست سر سجاده اش. همان صفحه‌ای را که از آخرین بار نشانه گذاری شده بود آورد و چند آیه‌ای خواند. صدایش شبیه به زمزمه بود، آرام، اما پرنشاط؛ چقدر دوست داشت همین طور به خواندن ادامه دهد؛ صدای کودکانه‌ای اما، از دنیای متفاوتی که او را با خود برده بود بیرون کشید.
برای امشب وی همین چند آیه هم کافی بود تا حالش را خوب کند. با خودش فکر کرد ما چقدر محتاج این آیاتیم، و به همان اندازه چقدر غافل از معجزه این آیات.
«هذا بَصائِرُ لِلنَّاس» (جاثیه/۲۰) است؛ یعنی به آدم بصیرت می‌دهد. بصیرت یعنی چی؟ یعنی نگاهِ درست. “
یادم هست آن شب قدر شنیدم” قرآن زیاد بخوانیم؛ نه اینکه یک‌باره بنشینیم مثلاً دو ساعت قرآن بخوانیم و بعد بلند شویم برویم به بقیۀ زندگی‌مان برسیم. فرموده‌اند: روزی چهارده‌مرتبه قرآن بخوانید! مثلاً پنج دقیقه الآن بخوان، پنج دقیقه هم بعداً بخوان “.
می‌فرماید: «فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ» (انعام/۱۰۴) هر کسی بینا بشود به نفع خودش است.
اگر بینا بشوی همه‌جا به دردت می‌خورد؛ فقط این نیست که موقع دینداری به دردت بخورد، بلکه در کلّ زندگی به دردت می‌خورد.
در این روز‌های پایانی سال که درگیر حجم زیاد کار‌های ناتمام آخر سالی هستیم و فکر و جسم مان خسته از دوندگی‌های ناتمام، برای آرام گرفتن روحمان و خانه تکانی دلمان هم که شده، نگاهمان را بدوزیم به کامل‌ترین و آسمانی‌ترین کلماتی که گفته اند گفت و گوی الهی است با ما. اگر قرآن در کتابخانه خانه هایمان خاک نخورد و بدرخشد، درخشش روحمان هم تضمین شده است.
