به گزارش سرویس ورزشی جام نیـوز، هر طوری بود پرسپولیس خود را به صدر جدول رساند،استفاده از غفلت رقبا، استفاده از فرصت ها و از این دست مباحث که در یک تورنمنت ایجاد می شود. اما کادر فنی روزهای سختی را گذراند بخصوص بعد از رفتن خلیل زاده و محرومیت آل کثیر. شاید در یک نیم فصل بالای چهار یا پنج چینش و سیستم را از این پرسپولیس دیدیم، اتفاقی که برای یک تیم با هدف قهرمانی اصولا در طی فصل مناسب نیست. اما حالا با گذراندن آن روزهای ملال آور و رسیدن به صدر جدول دردسرهای جدید و شیرینی برای پرسپولیس در راه هست.
خط دفاعی
شاید خوش بین ترین هوادار و کارشناس نمی توانست این حد از موفقیت را برای خط دفاعی این فصل پرسپولیس متصور باشد. با از دست دادن عنصرهای اصلی همچون خلیل زاده و نادری و در ادامه مصدومیت کنعانی زاده و سن و سال بالای سید جلال، کادر فنی مجبور به یک خط عقب کشیدن کامیابی نیا شد که انصافا هم جواب داد. رفتن کامیابی نیا به خط دفاعی یعنی برگشتن نورالهی به پست اصلی و بازگشت او روی ریل همیشگی بازی خود. حالا با برگشتن کنعانی زادگان و احتمالا خرید یک بازیکن دفاعی قاعدتا کامیابی نیا باید به پست اصلی خود برگردد، اما این موضوع از نگاه آمارحداقل و اصل دست نزدن به ترکیب برنده شاید کمی برای پرسپولیس دردسر ساز شود، ضمن اینکه خط هافبک پرسپولیس هم دچار ترافیک خواهد شد و همچنین خط دفاع هم باید دوباره با ترکیب دونفره جدیدی بازی کند، که شاید آزمون خطاهای جدیدی در این پست حیاتی در راه باشد البته که همه اینها منوط به خرید و حتی تصمیم کادرفنی هست.
خط هافبک
در ادامه مباحث بالا، خارج شدن کامیابی نیا از خط دفاعی یعنی بیرون ماندن احتمالی یکی از این سه تن، سرلک،نورالهی ،خود کامیابی نیا. باز هم بر اساس قاعده سرلک و نورالهی که جزو بهترین های لیگ حتی بوده اند احیانا از ترکیب خارج نمی شوند، به این ترکیب نعمتی را هم اضافه کنید و همچنین ترابی که دوباره وارد مجموعه پرسپولیس شده. شاید بردن نعمتی به راست و بازی دادن ترابی یکی از پلن های مطروحه باشد اما ترافیک بالای پرسپولیس یک طرف و بحث بازی دادن بازیکنان و از سوی دیگر وحدت تاکتیکی که این روزها با ترکیب بدون مهاجم اصلی بدست آورده و دست بردن در آن هم از یک سو، ذهن کادر فنی را به خود معطوف کرده. پرسپولیس کم تغییرات در چینش و سیستم خود در این نیم فصل نداشته، حالا که به یک فهم و درک درست بازی و تاکتیک رسیده این دردسرهای شیرین را با خود می بیند.
خط حمله
پرسپولیس چند بازی اخیر را بدون مهاجم و با شش هافبک بازی کرد، عالیشاه و امیری که اصولا نفرات موج دوم حمله هستند که به عنوان مهاجم به اصطلاح بازی گرفته شدند. شعاع حرکتی این دو بازیکن بخصوص عالیشاه که به همه جای زمین سرک می کشید و آزادی عمل آنها نشان از نبودن صرفا وظیفه یک مهاجم بر دوش آنها بود. که اتفاقا این آزادی عمل خیلی در بازی این دو و حتی روند مثبت بازی های پرسپولیس به چشم آمد، اما حالا با اضافه شدن آل کثیر و احتمال خرید یک مهاجم دیگر باید دید که گل محمدی و کادرش چه طرحی را برای این دو در نظر خواهند گرفت. قاعدتا بدون مهاجم بازی کردن در کل فصل به ضرر این پرسپولیس خواهد بود و اگر به این سبک هم روی آورده براساس بضاعت و کمبود نفرات خط جلو بوده، اما حالا با جواب دادن این نفرات و این چینش و اضافه شدن بعضی دیگر به مجموعه تیم قطعا تغییر و تحولاتی در ترکیب و حتی سبک بازی این تیم ایجاد خواهد شد. دردسرهای پرسپولیس و گل محمدی ظاهرا خیلی متفاوت از ابتدای فصل و شروع بازی ها می باشد.
