در انتخاباتی که در 11 اسفندماه 1402 بر ملت ایران گذشت شاهد فراز و فرودهایی از جنس رقابت و عدم رقابت بودیم که موجب ابراز تفاوتهایی در سبک و سیاق بیان اعتراضات، خواسته ها و نیز همدلی مردم گردید. به عنوان نمونه و الگوی انتخاباتی، می بایست استان آذربایجان شرقی را عنوان کرد. در انتخابات مجلس خبرگان و نمایندگان مردم در بهارستان در حوزه انتخابیه آذربایجان شرقی، نمونه ای کامل از فرهنگ و تمدن ایرانی را به منصه ظهور گذاشتند. به طوری که نماینده هایی که برای مجلس های خبرگان و شورای اسلامی انتخاب شدند، دارای طیف های متفاوت سیاسی با یگدیگر داشتند. حجت الاسلام و المسلمین آل هاشم به عنوان نماینده آذربایجان شرقی با رویکردی انقلابی، مورد اجماع اکثریت قاطع این استان برای خبرگان رهبری قرار گرفت و از آن طرف هم آقای مسعود پزشکیان با سابقه ای اصلاح طلبانه و رویکردی نقادانه، نسبت برخی از عملکردهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، مورد قبول و انتخاب جامعه تبریز قرار گرفت. در این حوزه انتخاباتی میتوان گفت که حرف اصلی مردم و الگوی مورد پذیرش همگان، ربطی به جناح بندی یا چپ و راست سیاسی ندارد. بلکه مردم همواره فارغ از دسته بندیهای سیاسی، به دنبال فرد متعهد، دلسوز و کارآمد هستند که همواره منافع ملی را سرلوحه خود قرار داده و از غبارآلود کردن فضا به نفع خود و به ضرر ملت، پرهیز می کنند. همچنین باید گفت تمامی مردم آب و خاک خود را دوست داشته و صرفا با شرکت یا عدم شرکت خود در انتخابات، خواهان هر چه بهتر شدن فضای کشور میباشند.(روشهای مسالمت آمیز برای بیان خواسته ها و تقاضاها). اما در تبریز به علت درک بالای مردم، تفاوت در انتخاب نمایندگان بر اساس جناح سیاسی یا قومی-طایفه ای صورت نگرفت، بلکه ملاک انتخاب را کارآیی و پیشرفت قرار دادند، که باید همین الگو به طور حداکثری به عنوان بهترین روش انتخاباتی اصلح ترینها در دستور کار قرار گیرد.
* کارشناس ارشد روابط بین الملل v.ozeiri@gmail.co
