خبرنگار:الهام کریمی، حق سنوات به عنوان پاداش پایان کار به آن دسته از کارگرانی داده میشود که سابقه یک ساله کاری دارند. اما پایه سنوات برای کارگاههایی است که طرح طبقهبندی مشاغل دارند که پایه سنوات به حداقل حقوق آنها اضافه میشود.
«پایه سنواتی» مفهومی متفاوت از «مزایای پایان کار» است و معمولاً کارگران آن را با معنای عرفی «سنوات» اشتباه میگیرند. «پایه سنواتی» را میتوان بخش حمایتی پایه حقوق نامید که معمولاً برای جبران حداقل دستمزد، توسط شورای عالی کار، تصویب و ابلاغ میشود. این بخش از حقوق، در واقع قسمتی از حقوق پایه است که معمولاً با حداقل دستمزد جمع و به کارگر پرداخت میشود؛ هرچند میتوان آن را به صورت چند ماه یک بار یا سالی یکبار نیز پرداخت کرد. «پایه سنوات» یکی از مزایای جانبی دستمزد است و تغییر میزان سالانه آن ارتباطی با افزایش دستمزد ندارد.
اما یکی از دغدغههای کارگران تفاوت بین قراردادهای رسمی و غیررسمی بود. بر اساس بخشنامهای که از سوی وزارت کار در سال 92 ابلاغ شد دیگر تفاوتی بین سنوات کارگران قراردادی و رسمی نیست.
چه کارگران تسویه حساب کرده باشند و چه تسویه حساب نکرده باشند مشمول پایه سنوات میشوند. حتی اگر فاصلهای بین کارکرد آن کارگران در کارگاه وجود داشته باشد.
آن دسته از کارگاههایی که طرح طبقهبندی مشاغل دارند بر اساس فرمول مشخص شده در بخشنامه دستمزدی وزارت کار پایه سنواتی برایشان واریز میشود. اما آن دسته از کارگاههایی که طرح طبقهبندی مشاغل ندارند، به شرط آنکه نیروی کار دارای سابقه یک ساله در آن کارگاه باشند (دائم و موقت) مشمول حق سنوات میشوند. اما حق سنوات و یا مزایای پایان کار به ازای هر سال کارکرد معادل یک ماه حقوق است که در پایان کار و یا زمان قطع همکاری به کارگران پرداخت میشود.
اما یکی از سؤالات مطرح برای کارگران بعد از افزایش مزد 1402 این است که آیا پایه سنوات سال 1402 همان مبلغ سال 1401 است؟
«آرمین خوشوقتی» کارشناس قانون کار در این باره میگوید: کارگرانی که سابقه کار آنها در سال 1402 در همان کارگاه به 365 روز رسیده، روزانه مبلغ 70.000 ریال دریافت خواهند کرد.
اما کارگرانی که در سال 1401 پایه سنوات دریافت میکردهاند و هنوز در همان کارگاه مشغول به کار هستند، ابتدا از 21٪ افزایش (نسبت به 70.000 ریال) برخوردار میشوند و سپس مبلغ 70.000 ریال را به شرحی که توضیح داده شد، دریافت خواهند کرد.
منبع : تسنیم