آیا یارانه پر درآمدها باید حذف شود؟

 

به گزارش  خبرگزاری صدا و سیما، شبکه خبر در برنامه بالاتر امروز موضوع ، یارانه پردرآمد‌ها حذف شود؛ آری یا نه؟ را با حضور زهرا سعیدی مبارکه؛ نماینده منتخب مردم مبارکه (مخالف) و علی بابایی کارنامی؛ نماینده منتخب مردم ساری و میاندورود (موافق)، بررسی کرد. 

مقدمه: پایه و منشأ تحول در کشور؛ انتخابات است، این تأکید رهبر انقلاب بود برای صاحبان دیدگاه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی که به گفته ایشان، حرف از تحول می‌زنند. زمانی که نامزد‌ها با دیدگاه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی‌شان وارد کارزار انتخاباتی مجلس شدند، صدا و سیما تلاش کرد با پرسش این سؤال در ویدئو‌های انتخاباتی نامزد‌ها که با حذف یارانه پردرآمد‌ها موافقند یا نه؟ به مردم کمک کند تا با شناخت بیشتری پای صندوق‌های رأی بیایند، موضوعی که نمایندگان مجلس و منتخبین مردم درباره آن نگاه‌های مختلفی دارند. در این برنامه موافقان و مخالفان آن باهم مناظره‌ای خواهند داشت. 

زهرا سعیدی مبارکه؛ ما این پولی که می‌خواهیم برای یارانه بدهیم، به آن می‌گوییم کمک، باید درآمد‌های دولت بیاید ولی خاصاً، چون فعلاً ما داریم از پول نفت این یارانه را پرداخت می‌کنیم و این انفاق است و ما نمی‌توانیم در مورد چیزی که انفال است و متعلق به عموم مردم است، منِ نماینده بنشینم تصمیم گیری کنم که این را به پولدار بدهم یا کم دار. مهمترین مسأله این است که ما نماینده هم پولدار‌ها هستیم، هم فقرا. مشکل از جای دیگر است که توضیح می‌دهم. ما باید یارانه را به عموم مردم بدهیم، چون انفال است. ولی یک بحث دیگر است، یک سری افراد که ناعادلانه دارا شدند. حالا یک سری که عادلانه دارا شدند؛ کار، تولید و خدمت کردند و سرمایه‌دار شدند؛ خوش و حلال‌شان، محل آن سرمایه و منبع پول‌شان در اختیار دستگاه قضاست که دستگاه قضا مشخص کند که آیا محل تأمین منابع‌شان، پولی که دارند؛ پول درستی است یا نادرستی؟ ولی این که ما بخواهیم از یک حقی آن فرد را محروم کنیم به خاطر دارا بودنش، این اشتباه است. ما باید از آن دارا اگر با سوداگری دارد سرمایه خودش را اضافه می‌کند، مالیات بگیریم. ما نمی‌توانیم نظام پرداخت‌مان را دچار ایراد و اشکال کنیم، چون طرف پولدار است باید از او مالیات بگیریم. در فرانسه کسی که پول دارد و جای خوب فرانسه زندگی می‌کند، یک خانه هم مال خودش است، چون دارد جای خوب فرانسه زندگی می‌کند، ۶۰ تا ۷۰ درصد سهم خوش نشینی‌اش را می‌دهد. ولی ما متأسفانه، یک مصاحبه‌ای هم من چند سال پیش داشتم؛ گفتم ما کسی را داریم که دوهزار خانه خالی دارد که البته آن بحث سی‌جی‌تی و مالیات بر عایدی سرمایه بود که طرحش هم آماده کردیم در مجلس قبل آوردیم و خیلی برای آن زحمت کشیدیم که این سی‌جی‌تی یا مالیات بر عایدی سرمایه را تصویب کنیم، البته شما وقتی خواستی یک قانونی اجرا نشود، باید قانون را بروی یک جای آن را خلئی بگذاری که مردم پس بزنند، اگر مردم پس زدند و مردم نیامدند در سامانه ثبت نام کنند، آن موقع قانون است که اجرا نمی‌شود. دو بحث داریم؛ این که آیا این یارانه که کمک، انفال و مال عموم است، آیا به همه بدهیم یا ندهیم؟ من می‌گویم به همه بدهیم، ولی از آن که بیشتر از حد از آن یارانه استفاده کرده، شما می‌دانید پول آب، گاز و برق این قیمتی نیست که دست ما می‌رسد که، دارد دولت یارانه پرداخت می‌کند تا یک نفر برود صد خانه بسازد. آن کسی که صد خانه ساخته، کسی که هزار خانه دارد، آن کسی که چند ماشین ۱۰ میلیارد تومانی دارد، مالیات را متأسفانه ما یک نگاهی به آن داریم، می‌گوییم مالیات یک ابزار درآمدی است. نه، مالیات از نگاه علمی باید یک نگاه کنترلی داشته باشد، یعنی ما بیاییم مالیات ببندیم به آن کسی که دارد، شاید باید خیلی بیشتر از آن که اندازه یک سهم یارانه است به او نمی‌دهیم و نمی‌خواهیم بدهیم از او می‌خواهیم مالیات بگیریم. یک موضوع این است و یکی بحث اقتصاد زیرزمینی و آن بحث فرار‌های مالیاتی است که انجام می‌شود که در ادامه صحبت در مورد آن حرف‌ها خواهم زد و گفتنی‌ها خواهم داشت. شاید ما باید این ساختار کشورمان، این نگاه اقتصادی، آن منش اقتصادی که در کشورمان رفتار شده را به هم بزنیم کلاً یک پارادایم شیفتی در چارچوب ارزش‌های نظام ایجاد کنیم و با یک پارادایم شیفت، یک انقلاب درونی در بحث اقتصادمان، یکی اقتصاد زیرزمینی را بیاییم شفاف کنیم. عددی که در اقتصاد داریم رد و بدل می‌شود این عدد نیست. چند پژوهش اساتید بزرگ اقتصاد انجام دادند، اما من به جد مخالف این هستم که ما بیاییم در بحث این، اولاً از نظر شرعی و عرفی ما نمی‌توانیم تصمیم بگیریم. مولا علی (ع) هم آن اختیاری که از بیت المال دستش بود، درست است که به کم‌درآمد‌ها بیشتر می‌داد، ولی آن بحث نگاه انفال و نگاه شرعی و قانونی که به این مسأله است، در اختیار منِ نماینده یا آن کارشناس نیست که بتوانیم تغییرات در آن ایجاد کنیم. 

علی بابایی کارنامی: بر خلاف نظر خانم سعیدی که یکی از نمایندگان خوب هم هستند، من از اساس مخالفم که منشأ این درآمد، اصلاً درآمد دولت نیست به نظرم، اگر بخواهیم تعهداتی که کشور و حاکمیت به کل ملت ایران بر اساس آن شاخص‌های عدالت یک تعهداتی داده بود، شما منابع و مصارف بودجه کشور را بررسی کنید، به نظر من اصلاً جای بحث ریشه‌ای دارد. اصلاً ما به یارانه نمی‌رسیم. این اسمش یارانه نیست. ما قرار شد که در کشور با نگاهی عدالت مآبی به اقشار پایین دست جامعه با هر نگاهی باید تا رسیدن به آن شاخص‌های عدالت و فرصت‌های برابر به نقطه مطلوبی برسند. حالا قبل از این که اسمش را یارانه بنامیم، چه دادیم به افرادی با دهک‌های پایین جامعه؟ چیزی ندادیم واقعاً، به همین خاطر امروز وقتی استفاده از امکانات، زیرساخت‌ها و بسیاری از مباحث در کشور امروز مطرح است که ما استفاده می‌کنیم متأسفانه ما شرایط را برابر برای اقشار پایین دست جامعه فراهم نکردیم که به آنها یارانه بدهیم. اصلاً قانونی که قرار بود؛ قانون هدفمندی یارانه‌ها بود، هدفمندی یارانه از ابتدا اصلاً زیر سؤال بود. ما تا روزی که در مجلس هشتم یا نهم بود، تصویب شده بود به نام قانون هدفمندی یارانه‌ها، آن زمان بحث این جا بود که ما هر چه داریم در کشور هزینه می‌کنیم، در بنزین مثلاً چه کسانی می‌برند؟ کسانی که امکانات بیشتری دارند. از ما بهتران هستند، در کشور زندگی‌های خوبی حداقل بعد از انقلاب برای آنها آماده شده، ولی هفت تا ۱۰ دهک پایین جامعه هیچ سهمی از مملکت ندارند. مجلس تصمیم می‌گیرد برای همان‌ها بالأخره بالاترین‌ها، بله آنها که کار بیشتری می‌کنند، تلاش بیشتری می‌کنند با آنها که استفاده بیشتری می‌برند فرق دارند. ما وقتی شاخص را برابر نمی‌دانیم، اسمش یارانه نیست به نظرم، امتیاز دادن به یک گروه خاص است. به همین خاطر ما باید شاخص یارانه‌ها را عوض کنیم، بیاریم به کسانی در همین کشور کارگر مثلاً، کارگر خودش هم گرفتار است در منشأ زندگی‌اش، بچه‌هایش هم گرفتار هستند. بعد یک فردی به نام سرمایه‌دار که در این کشور اصلاً رانت اقتصادی کشور بوده، شما دهه ۶۰ را نگاه کنید. دهه ۶۰ ما فرصت‌های ناخوداگاه، اقتصاد دولتی آن زمان به بعضی از فعالان اقتصادی کشور ما داده که آن زمان که هر یک دلار هفت تومان بود. امکانات داده به بعضی از افراد، رانت سیاسی داشته طرف، بالأخره وابستگی به یک جریان سیاسی خاص داشته، که آن وقت امکانات را داده به او، یک سرش سرمایه‌دار و سرمایه گذار واقعی در کشور نیست. فلذا وقتی این امکانات را ما دادیم امروز دارد با امکانات و زیرساخت‌هایی مثل ماشین، شما ماشین پورشه را نگاه کن با یک کسی که می‌خواهد برای یک ماشین مثل پراید برای جامعه می‌خواهد برای زندگی، حداقلی خودش تلاش کند. ما در حقیقت یک برابری اصلاً افراد و دهک‌های جامعه، در جامعه مورد سؤال است. وقتی از اساس ما بحث داریم و لذا بگوییم هفتاد همت باید توزیع کنیم، به چه کسی بدهیم یا اگر می‌خواهیم بدهیم با این شاخص‌ها اصلاً بنده اولاً به سه دهک بالا کاملاً موافقم حذف شود. حتی به نظرم به چهار دهک بالا باید حذف شود. هرچند من در بحث‌های بعدی حتماً اعتراض جدی دارم به بحث شاخص‌گذاری برای دهک‌بندی جامعه. امروز کارمند جامعه را به نظرم دست به نقدترین آدم گیر آوردند به او می‌گویند تو دهک ۱۰ هستی. طرف در خانه خودش نشسته، میلیارد‌ها تومان سرمایه دارد، سرمایه رانت و منشعب از رانت دارد اصلاً می‌بینی معلوم نیست کدام دهک است، شاید اصلاً دهک پنج هم باشد. فلذا در شاخص‌ها اصلاً ما ایراد داریم، نمی‌توانیم این‌جا به راحتی بگوییم موافق و مخالف، اگر این مبنایی که فعلاً دارد توزیع می‌شود، صد درصد من موافقم حتی چهار دهک بالا هم حذف باشد شود، البته سیستم جایگزین هم در مجلس باید طراحی کنیم. ان‌شاء‌الله در مجلس دوازدهم در ادامه بحث خواهم کرد که از این ظرفیت ما چطور در کشور باید به نفع شاخصی به نام عدالت و ضریب‌گیری در کشور طراحی کنیم، حتماً نمایندگان مجلس دوازدهم تصمیم‌های بهتری خواهند گرفت. 

سعیدی مبارکه: من آخرش متوجه نشدم آقای بابایی کارنامی، این که شما کلاً از مبنا ایراد گذاشتید به این کار، چون اصلاً موضوع بحث ما این است که آیا آخرش فرد پردرآمد یارانه بگیرد یا نگیرد؟ شما می‌گویید که آن دهک بالا نگیرند، درست است؟ 

بابایی کارنامی: بله.

سعیدی مبارکه: حالا وقتی انفال است، حکومت باید به همه بدهد، ولی گرفتن برای همه واجب نیست. 

بابایی کارنامی: هنوز ثابت نشده انفال است.

سعیدی مبارکه: پول نفت است دیگر، چون از درآمد‌های دولت که نمی‌رود. 

بابایی کارنامی: در بهره وری چه؟ شاخص تصمیم‌گیری برای کشور 

سعیدی مبارکه: در اختیار ولی فقیه زمان است که ما بتوانیم....

بابایی کارنامی: اثبات نشده که این انفال است. 

سعیدی مبارکه: از پول نفت می‌دهند.

بابایی کارنامی: از پول نفت نیست، ما رشد اقتصادی...

سعیدی مبارکه: حالا رسیدیم به این نقطه که ما اگر هفت هزار هزار همت اقتصاد شفاف ما باشد، آقای پژوهیان و معمارنژاد از چهار برابر تا هفت و سه دهم برابر اعلام شده اقتصاد واقعی ما چهار برابر تا هفت و سه دهم این هفت هزار هزار همت است. حالا من یک مسأله دارم؛ آن هم این که شاید ما این قدر لرزه به جان مردم می‌اندازیم، من و شما هم نماینده پولدار و هم نماینده فقیر هستیم، درست است؟ این که مردم چه دوست دارند؟ مردم دوست دارند که ما بگوییم ما طرفدار فقط قشر متوسط رو به پایین هستیم، و شاید چرا؟ چون ۱۰ درصد جامعه حرف من هستند، یعنی پنج تا ۱۰ درصد طبقه‌ای هستند که اصلاً چند درصد زندگی آنها می‌شود این یارانه؟ آن آدمی هم که پولدار است درست می‌گوید آقای بابایی آن یارانه پولی نیست که می‌گیرد، ولی مسأله این است که شاید ما باید ساختار را اصلاح کنیم. این که ما حجم پولی که در اختیار مردم است و دارد در اقتصاد با آن کار می‌شود، ما چقدر شبه پول داریم؟ چک‌هایی که رد و بدل می‌شود، سکه، طلا، دلار، ارز؛ تمام اینها دارد در اقتصاد ما رد و بدل می‌شود.

بابایی کارنامی: حالا سؤال اینها نشأت گرفته از فعالیت اقتصادی است؟ 

سعیدی مبارکه: بالأخره دارد در اقتصاد ما؛ اقتصاد زیرزمینی ماست دیگر. من شما باید در اقتصاد زیرزمینی بیاییم بحث کنیم. ما بیاییم جلوی آن را بگیریم، نه بگوییم این ۱۰ درصد را محرومش کنیم به خاطر این که.... 

بابایی کارنامی: ما در ریشه بحث داریم؟ در علل بحث داریم؟ اگر آن را به نتیجه برسیم اصلاً نظرات عوض می‌شود. ما امروز بحث‌مان این‌جاست که آن چیزی که امروز در جامعه قضاوتی بر جای گذاشته، این است که این ۷۰ همت لزوماً درآمد نفت نیست، واقعاً نیست، چرا؟ ما هشت درصد رشد اقتصادی ما قرار شد که....

سعیدی مبارکه: شما که نماینده مجلس هستید جلوی آن درآمد‌های زیرزمینی را عادی است که باید من و شما بگیریم. 

(پخش گزارش درباره نظر کارشناسان دیگر)

سعیدی مبارکه: ما کلاً در یک نقطه‌ای الان گیر کردیم با آقای بابایی کارنامی از باب این که به هر حال ما یک ۱۰ یا ۲۰ درصد جامعه را داریم که می‌خواهیم بگوییم به اینها یارانه ندهیم، ۸۰ درصد هم که خواستند به آنها تعلق بگیرد، اصلاً یکی از مشکلات ما در کشور این است که داریم طبقه متوسط را حذف می‌کنیم و این یک درد است. این که واقعاً سطح زندگی دارد دو مدل می‌شود؛ یا متوسط رو به پایین یا عالی و ما غنی و فقیر، روز به روز هم دارد فاصله بین فقیر و غنی‌مان بیشتر می‌شود. ما باید این درد را پیدا کنیم، این مشکل را حل کنیم. این که ما در ساختار‌های اقتصادی‌مان کجا یک خلأ داریم. شما ببینید در قانون مبارزه با قاچاق و ارز می‌گوید اگر کسی به هر حال پول نقدی رد و بدل می‌کند، این شبه پول هم می‌گیرد، تعلق دارد؛ یعنی دلار هم هست، سکه هم هست، شما ببینید آیا کسی که پول نقد ندارد، دلار دارد، می‌تواند معاملاتش را در این کشور انجام دهد یا نه؟ می‌تواند، درست است؟ ما باید با این برخورد کنیم.

بابایی کارنامی: نه شبه پول لزوماً در اقتصاد نیست، مفسده هست. 

سعیدی مبارکه: اقتصاد زیرزمینی ما همین شبه پول است دیگر؟ فساد ما همین است. درست است؟

بابایی کارنامی: فساد، مفسده هست آیا این هم ملاک محاسبه تصمیم گیری و تصمیم سازی‌های ما باشد؟ 

سعیدی مبارکه: بله، من می‌گویم باید باشد.

بابایی کارنامی: نه، باید باشد برای چه؟ برای این که ما روند را درست کنیم، ما امروز بیش از، همین پولدار را می‌گویید، پولدار‌ها دو گروه هستند؛ یک گروه کسانی هستند که بر اساس اقتصاد رانتی حساب و کتاب دارند در کشور به کسی هم حساب پس نمی‌دهند. یک گروه کسانی هستند دارند کار اقتصادی می‌کنند. در حقیقت می‌آیند به تمام ساختار‌های رسمی کشور دارند حساب پس می‌دهند. ما اصلاً سؤال‌مان با اینها نیست. اگر اینها باشد، من هم مخالف هستم. اصلاً سؤال من روی اینها نیست الان. ما در دهک بندی باید شاخص درآمد، دارایی، ثروت، سرمایه.... 

 

بابایی کارنامی: ما اتفاقاً اینجا آمدیم که برای کشور مشخص کنیم، ما الان مجلس هستیم، یک قانون سطحی داریم به نام قانون هدفمندی یارانه‌ها که متأسفانه اساس این قانون که مصوب شده، هیچ مجلسی کار بعدی نکرده، حتی مجلس یازدهم. ما اینجا اختلاف نظر داریم. وقتی شما مبنای تصمیم گیری ایراد دارد، فقط آره، نه گفتن با همین ساز و کار من موافقم، چرا؟ مبنا؛ مبنای عادلانه نیست. به همین خاطر من می‌گویم دادن یارانه‌ای که فعلاً اسمش را بگوییم منشأش از کجاست؛ هر جا باشد باشد به سه تا چهار دهک بالا من کاملاً با حذفش موافقم. دلیلش همین‌جاست که....

بابایی کارنامی: البته قانون گفته؛ سه دهک بالا، قانون هدفمندی یارانه‌ها از ابتدا گفتند سه دهک بالا، حالا خود دولت آمده یک دستورالعملی نوشته، آمده گفته فقط یک دهک بالا؛ دهک ۱۰ را حذف کرده است، تازه آیا دهک ۱۰؟ الان من کارمند سراغ دارم در سطح شهر دهک ۱۰ است. مدیر دهک ۱۰ است، یک کسی که مثلاً....

بابایی کارنامی: من می‌گویم چهار دهک حذف شود و البته به شرط این که از این هشتاد همت یا حتی من می‌گویم ۲۰۰ همت است، حالا ۷۰ همت مستقیم، این عدد‌ها باید در یک حساب متمرکز و سیستم جایگزین؛ بازتوزیع به این نحو من مخالفم، نه این که شما این پول را بیاوری درآمد هزینه جاری دولت شود، من قبول ندارم. یعنی من می‌گویم موافق حذف هستم تا یک عدد مثلاً می‌شود پنج همت در ماه، این عدد باید بیاید یا مثلاً دو همت در ماه بیاید در یک حسابی، باید برای کسانی در کشور که طالب عدالت و جایگزینی سیاست‌های بد دولت‌ها در ادوار مختلف هستند. مثلاً ما دو میلیون فارغ التحصیل دانشگاه بیکار داریم در این کشور، چه کسانی باید در کشور موضوعشان را حل کنند؟ دولت به هر صورت نتوانست برای آنها فضای اشتغال‌زایی ایجاد کند. دولت یک راهکار برای آن ایجاد کرده؛ بحث بیمه بیکاری در تمام دنیا یک قانون و مقررات خاص خود را می‌خواهد. ما در همین مجلس رفتیم یک قانونی به نام بیمه بیکاری را برای جوانان فارغ التحصیل دانشگاه را دولت به هر دلیل نتوانسته برای آنها اشتغال ایجاد کند، دولت بهانه آورده، گفته که من منابع ندارم. می‌گوییم دولت محترم تو بهانه نداری. بهترین سرفصل همین‌جاست؛ حذف است، اما برای کجا؟ نه برای هزینه دخل و خرج دولت بشود در هزینه جاری. من اینجا مخالفم، به همین خاطر من فعلاً موافقم با این ساز و کار کاملاً موافقم حذف شود، و ما بازسازی را باید به سمتی ببریم که حتماً طرف باید در حقیقت سرپرست خانوار درک درستی از آن چیزی که حاکمیت به نفع مردم به دلیل این که ساختار‌ها عادلانه نبوده، برای آنها ما برنامه ریزی کنیم، اگر این نگاه باشد صد درصد من موافق هستم که حذف شود.

سعیدی مبارکه: من باز روی حرف خود هست. من یک موضوع می‌خواهم مطرح کنم. اگر بنا به قانون است، ایشان نگران آن چند دهک پایین هستند دیگر، ما در مجلس دهم مصوب کردیم که ۲۰ درصد حداقل حقوق اداره کار را بدهند به افراد تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی. درست است؟

بابایی کارنامی: بله.

سعیدی مبارکه: ما در مجلس دهم در برنامه ششم مصوب کردیم که مجلس مکلف است و در بودجه بیاییم ۲۰ درصد حداقل حقوق اداره کار را بدهند به افراد تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی، شما هم که رئیس فراکسیون کارگری بودید و در این موضوع هم زحمات زیادی کشیدید. من می‌خواهم ببینم، اگر خیلی حرص آن گروه‌ها را می‌خورید، چرا در آن مجلس، حالا ما تلاش خود را کردیم تا آن پایان مجلس دهم این ۲۰ درصد را مدام سعی کردیم حفظ کنیم، آیا قانون‌های دیگر هم‌ترازش نیست که ما حرص آنها را که می‌خوردیم بالأخره البته اینها مال یک سری تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی هستند، ما یک سری افراد را داریم که تحت پوشش نیستند، یعنی حاضر نیستند تحت پوشش قرار بگیرند، ولی من فعلاً این گروه را می‌گویم، ما نمی‌توانستیم چند گروه از مردم را با اختصاص همان ۲۰ درصد رضایت‌شان را جلب کنیم؟ دردی که من دارم می‌دانید چیست؟ من دردی که دارم این است که ما افرادی که ناعادلانه دارا شدند، ما می‌خواهیم حقوق بازنشسته‌ها را همسان‌سازی کنیم؛ می‌گوییم بودجه نیست. می‌خواهیم ۲۰ درصد حداقل حقوق اداره کار را بگوییم؛ می‌گوییم بودجه نیست. می‌خواهیم ۱۰ درصد این مردم که می‌خواهیم یارانه به آنها بدهیم، حق‌شان است که به آنها یارانه بدهیم حالا دوست دارد، آن که کار فرهنگی کنیم، حاکمیت وظیفه‌اش است یارانه طرف را بدهد. 

 

سعیدی مبارکه: نه، شما الان دارید از یک نماینده‌ای که منتخب است و می‌خواهد نظرش را بدهد می‌پرسید دیگر. این که ما قرار است برویم اصلاحاتی انجام دهیم. 

 

سعیدی مبارکه: بله، من نظرم این است که ما باید یارانه آن آدم را بدهیم، باشد؛ ۱۰ خانه دارد باید یارانه‌اش را بدهیم به او، مگر این حقش است. حقش است، از نفت است. نفت مال من است، مال متوسط است، مال پولدار است، مال فقیر هم هست. ما باید بیاییم آن کسی که پول دارد بسته به این که منشأ پولش کجاست باید اگر سوداگری کرد می‌گویم آن کسی هم که دارد تولید انجام می‌دهد، ما با او کاری نداریم. خانه می‌سازد، می‌فروشد، سود می‌کند؛ خوش و حلالش، تولید انجام می‌دهد. ولی ما باید یک سایزی بگذاریم که باید هر کسی به تعداد اعضای خانواده‌اش مثلاً یک زن و شوهر و دو فرزند می‌توانند چهار خانه ۲۵۰ متری داشته باشند، حالا کسی می‌خواهد پنج‌هزار متر خانه داشته باشد، داشته باشد، ولی مازاد بر آن، آن چهارهزار و ۷۵۰ تا را وقتی که فروخت، مالیاتش را بدهد، بعد این مالیات مال کیست؟ مالیات مال آن کسی است که خانه ندارد. ما این خلأ را داریم. الان یکی از مشکلات کشور ما که من چهار سال فریادش را زدم، بعد هم گفتم در کار دانشگاهی، الان هم دردش را دارم که من و امثال من که می‌توانیم اصلاح قانون انجام دهیم، بماند که گاهاً مجلس را ما باید کار فرهنگی و آموزشی هم انجام دهیم. بعد این که من مخالف این هستم که پول نقد بدهیم، ما باید کالا و خدمات بدهیم. اصلاً ما یارانه آموزشی بدهیم. یارانه؛ یک کارتی بدهیم به طرف که آن با کارتش بتواند برای بنزین، خوراک، پوشاک و کار فرهنگی و آموزشی‌اش یک عددی تعیین شود و طبق آن عدد بتوانیم تراز مشخص کنیم، سایز بدهیم. 

سعیدی مبارکه: البته آقای دکتر یک حرفی زدند که من روی آن حرف‌شان با ایشان هم، ما اگر شاخص بگذاریم، چون من مهندسی صنایع خواندم، شما هر جایی که می‌خواهید بحث‌های ام‌سی‌دی؛ بحث‌های تصمیم گیری را مطرح کنید، یک سری شاخص می‌گذاریم، یک سری آرترناتیو و گزینه می‌گذاریم، می‌آییم امتیاز می‌دهیم، این که این شاخص‌ها را آقای دکتر اشاره کردند؛ شاخص‌هایی را دارد، این مشکل ماست. مشکل من این است؛ منِ زهرا سعیدی مبارکه می‌نشینم، می‌شوم نماینده مجلس با سلیقه شخصی خودم نامه‌ای که آمده پیش من، شش ماه نگه می‌دارم، البته نماینده قانون‌گذار است نمی‌تواند در مقام اجرا باشد. این که یک مجری ما از نگهبان دم درب تا بالاترین مقام اداری ترازی برای او نیست که چند روزه این نامه را جواب دهد، ترازی برای او نیست که چرا آره؟ ترازی برایش نیست چرا امضا طلایی است؟ مجوز یک دفتر بورسی را می‌دهد به ایشان، به ایشان نمی‌دهد. یعنی مشکلی که ما داریم این شاخص‌هاست که البته فکر می‌کنم منِ و شما در این زمینه متفق‌القول هستیم که ما؛ یک این‌که واقعاً بانک اطلاعاتی‌مان در مورد افرادمان مشخص نیست. من حساب بانکی‌ام اگر چک شود، کسی می‌داند من چقدر دلار و چقدر طلا دارم؛ این شبه پول‌ها را در مبادلات اقتصادی می‌برم و می‌آورم. در صورتی که شما اگر زیر بالای ۱۰ هزار دلار نقد داشته باشی حتی در کشور‌هایی هم که دم می‌زنند اقتصادمان فلان و بهمان، جرم است دیگر. ما الان چه برخوردی با آدم‌هایی که می‌آیند شبه‌پول رد و بدل می‌کنند و اصلاً بیچارگی جمهوری اسلامی ایران در این اقتصاد زیرزمینی است. اگر ما از نظر اقتصادی؛ کشوری که در نانو، صنایع موشکی، نظامی، هسته ای، دفاعی، سلول‌های بنیادی دارد حرف اول دنیا را می‌زند بعد در اقتصادش مشکل دارد، باید ببینیم دردش کجاست؟ درد اقتصاد ما؛ اقتصاد زیرزمینی است و اگر ما در این چهار سال بتوانیم این اقتصاد زیرزمینی را متفق‌القول به یک هدف و نتیجه‌ای برسانیم می‌توانیم یک نتیجه‌گیری برای عموم داشته باشیم. حالا آن ۱۰ درصد سرمایه گذار هم اگر قدرش را ندانیم، می‌روند و کشور‌هایی دارند زمین می‌دهند، ابزار می‌دهند، مالیات، بالأخره ابزار‌های تشویقی آنها چنان است که انگیزه سرمایه‌گذاران ما را برای جذب پر کنند. من هدفم این است که من و آقای دکتر و همه ما؛ نماینده عموم مردم هستیم. 

بابایی کارنامی: خانم سعیدی خدا را شکر که در این شاخص‌ها با ما هم‌عقیده شدند، بالأخره من هم موافق این بحث هستم که وقتی قبل از این که برسیم آیا رایانه را در سه دهک بالا حذف کنیم، موافق باشیم، مخالف باشیم، روی شاخص‌گذاری دچار اشکال هستیم. همه باهم هم‌عقیده هستیم. این هم مورد تأیید ماست. 
سعیدی مبارکه: مجریان را بیاوریم وسط؛ دولت.

 

بابایی کارنامی: نکته اینجاست، مثلا کسی که دارد فعالیت اقتصادی کشور می‌کند، ما داریم خیلی جا‌ها به او یارانه می‌دهیم، مثلا در تبصره ۱۶، کسی که فعالیت اقتصادی می‌کند ما داریم تسهیلات بانکی می‌دهیم برای کسی که فعالیت اقتصادی حلال می‌کند و مثبت می‌کند با نرخ ۱۲ درصد می‌دهیم، اما به من کسی که بعنوان یک کمیته امدادی می‌خواهم بروم از بانک وام تسهیلات عادی بگیرم ۳۰ درصد باید بدهم پس من اینجا دارم یارانه به او می‌دهم، چون به آن فردی که دهک بالاست و درآمد اقتصادی بالا دارد جای دیگر دولت دارد به او کمک می‌کند، سوال بعدی؛ می‌گویم اگر یک فردی در اصفهان، در مازندران، پنج تا خانه دارد، سرپرست خانوار است، بر اساس همین قوانین و مقررات امروز ما از مزیت‌های قیمت تمام شده‌ی خدمات عمومی دارد استفاده می‌کند یک فردی مثل یک کارگر نه یک کارمند، یک آدم معمولی اصلا دهک ۶، در این مملکت یک خانه هم ندارد و مستاجر است، خب ما آنجا داریم به او امتیاز می‌دهیم دوباره یک جای دیگر باز توزیع را باید به او بدهیم؟ 

 

 

بابایی کارنامی: قانون که باید اصلاح شود. 

 

سعیدی مبارکه: در صورتی که مالیاتش را از آن بگیریم یعنی من هم خودم با گرفتن مالیات از آن طرف‌ها، بعد می‌دانید چه کسی سود می‌کند؟ کسی که ندارد. 

 

بابایی کارنامی: من می‌گویم اگر مالیات بگیریم البته در مجلس یازدهم قانون مالیات عایدی بر سرمایه تصویب شده، برای اجرا دولت می‌گوید من زیرساخت می‌دهم این جا ضعف اجرا است. 

 

 

بابایی کارنامی: در فرمایش خانم سعیدی هم بود، وقتی تا اقتصاد ما اقتصاد در حقیقت روی روند عادی نیست ما وقتی شبه پول جایگزین یا استقراض زمینی جایگزین اقتصاد عادی به جاری و ساری است فلذا ما نمی‌توانیم براحتی از کنار آن بگذریم ما یک مقدمه پیشران و بحث‌های بعدی را خود ما اصلاح کنیم نمی‌شود همین طوری تصمیم بگیریم. 

 

 

بابایی کارنامی: حتما باید اصلاح شود 

 

 

بابایی کارنامی: پیشنهاد من این است که دهک بندی ما اولا، باید ثابت کنیم که در کشور بر مبنای دارایی است؟ درآمد است؟ ثروت است؟ من الان از ارث یک دارایی به من رسید، آیا این را من باید به حساب درآمد من بگذارند؟ 

 

سعیدی مبارکه: در سی جی تی این مشخص است، ارث مشخص است، خرید و فروش مشخص است. 

 

بابایی کارنامی: ما داریم ماهانه بحث می‌کنیم بعنوان این که اقتصاد یک اقتصاد روند در حقیقت مثبت ... 

 

 

بابایی کارنامی: نه، بانک اطلاعات درستی ندارد. 

 

 

بابایی کارنامی: باید بر مبنای درآمد باشد، یعنی لزوما درآمد مهم است من اگر تا درآمد مبنا قرار نگیرد، چون اگر درآمد مبنا باشد مالیات سر جای خودش قرار می‌گیرد. 

 

 

بابایی کارنامی: یعنی حداقل اولویت نیست. 

 

سعیدی مبارکه: آخر آقای دکتر این درآمدی که شما می‌فرمایید معاملات مان تماما در سیستم بانکی مان شفاف و مشخص نیست، دردی که داریم این است که اگر شفاف و مشخص بود، ببینید شما درآمد من زهرا سعیدی مبارکه را، آن که در سیستم بانکی است نهایتا می‌توانید رصد بکنید، یک دردی که ما داریم آن است که قابل ردیابی نیست، ببینید درد اصلی که باید یک ... اگر مجلس دوازدهم یک دردی را که در این کشور سال‌های سال است دارد فقیر ما را فقیرتر می‌کند، آن هم آن که قابل ردیابی نیست، آن که من می‌روم با دلار کارم را انجام می‌دهم، با سکه کارم را انجام می‌دهم، بعد می‌فهمند، باید برخورد قاطع بشود با من که با شبه پول دارم کار می‌کنم بعد ثابت می‌شود که.

 

بابایی کارنامی: آنها چند نفرند در کشور؟ 

 

سعیدی مبارکه: مشکل همان‌ها هستند همان چند نفر درد است 

 

بابایی کارنامی: آن را نمی‌شود در قوانین مرتبط با مالیات و. 

 

سعیدی مبارکه: الان داریم در قانون قاچاق، در قانون قاچاق کالا و ارز که ما اصلاح کردیم.

 

بابایی کارنامی: بالاخره ۲۰۰-۳۰۰ نفر هستند در کشور که دارند اقتصاد کشور را زیر سوال می‌برند، پرونده آنها را نمی‌شود با قانون ... 

 

سعیدی مبارکه: امان از این ۳۰۰-۴۰۰ نفر، اصلا مشکل ما این ۳۰۰-۴۰۰ نفر هستند آقای دکتر مشکل شما هم هست. 

 

بابایی کارنامی: ما الان رفتیم در همین مجلس اصلاح ماده ۵ قانون کارگر ساختمانی را طراحی کنیم، آنجا چه اتفاقی می‌خواست بیفتد در حقیقت یک عدد کوچکی می‌خواست بیاید، ظرفیت یک میلیون و ۲۰۰ هزار کارگر را در بیمه شان را حل کند با صد نفر آدم در انبوه ساز که دارد در همین بالای شهر تهران ما میلیارد‌ها تومان دارند می‌برند بعنوان انبوه ساز، این جایگزین مجلس شده، ما باید با بعضی از مافیای اقتصادی در هم حوزه‌های بحث نفت، در بحث درآمد‌های اقتصاد مافیایی در کشور باید برخورد بکنیم، مجلس باید جرات را پیدا بکند. 

 

سعیدی مبارکه: احسنت مشکل ما این مافیا هستند این رانتی‌ها هستند، پس آقای دکتر مشکل شما هم آن ده درصد نیست که یارانه می‌گیرند، یا بخواهند بگیرند. 

 

بابایی کارنامی: نه من گفتم، گفتم اگر ما معادلات اقتصادی کشور را، روند را عادی کنیم، همه احساس کنند با ظرفیت برابر باید متناسب با عدالت برخوردار بشوند آن وقت اصلا نظر من عوض می‌شود، من امروز را می‌گویم با قانون فعلی، ...

 

سعیدی مبارکه: پس شما با من هم نظر شدید این خوب است اگر من طرف مناظره را به نتیجه برسانم .. 

 

بابایی کارنامی: نه، با قانون فعلی من موافق حذفم، لزوما یک مصوبه بدهید بگوییم همه بگیرند یعنی چه؟ 

 

سعیدی مبارکه: من می‌گویم حاکمیت به همه بدهد ولی کار فرهنگی بکنیم من که نیاز ندارم و جایی از زندگی ام را نمی‌گیرد نگیرم. 

 

بابایی کارنامی: ما داریم شعار کار فرهنگی را ۴۰ سال است می‌دهیم. چند تا رئیس جمهور آمدند در همین میزگرد‌های مناظرات انتخاباتی گفتند که من آمده ام که عدالت ایجاد کنم، عدالت ایجاد شده؟ 

 

سعیدی مبارکه: می‌دانید تقصیر کیست؟ تقصیر من مجلسی آدم است. من مجلسی آدم اگر به رئیس جمهور بگویم چرا دارید ... 

 

بابایی کارنامی: اشکال ندارد مجلس اگر مقصر است مجلس دوازدهم آمده است دیگر، برویم واقعا پای کار آرمان‌های مردم بایستیم، باید زیربنا و زیرساخت را طوری طراحی کنیم که اولا قوانین انگار که یک ریل گذاری مثل این که حضرت آقا فرمودند، مجلس ریل گذار است، ریل این است که من امروز صبح که شروع کردم با بعد از ظهر هشت ساعت کار کردم ۴۴ ساعت در هفته ۱۷۶ ساعت د رماه در حقیقت یک درآمدی کسب بکنم اگر به یک سقفی رسیدم باید یارانه بگیرم، اگر نرسیدم نباید بگیرم همین را باید در اقتصاد در بخش خصوصی اش فراهم بکنم، نه این که طرف در اینجا نشسته یک مصاحبه رئیس بانک مرکزی میلیارد‌ها دلار می‌برد بعنوان قاعده شبه حقوق، در این مملکت به جایی حساب و کتاب پس نمی‌دهد بعد بگویم آقا شما یارانه هم بگیر اصلا شدنی نیست، اصلا ما حداقل‌ها را ...

 

سعیدی مبارکه: شما نماینده او هم هستید، شما قسم که می‌خورید قسم می‌خورید نماینده عموم مردم هستید. 

 

بابایی کارنامی: اشکال ندارد، من قسم می‌خورم شهروندی باشم مانند این که شما بگویید که در این کشور قاچاقچیان مواد مخدر هم من نماینده شان هستم، بله، اگر من نماینده اش هستم اگر کسی که در این کشور می‌خواهد قاچاق مواد مخدر بکند باید با او برخورد جدی بشود. 

 

 

سعیدی مبارکه: مگر این که خودش نخواهد، حکومت باید به همه یارانه را بدهد اجبار است که بدهد، اما از این سمت که من اجبار داشته باشم در گرفتن آن، من می‌توانم نگیرم، من خودم روز اول که گفتند ثبت نام کن ما خودمان خانوادگی ثبت نام نکردیم، اصلا کلا گفتیم یارانه نمی‌گیریم، چون احساس کردیم یک کمکی به آن قشر می‌شود، اما یک دردی ما داریم این که من این یارانه را نمی‌گیرم، بعد آن پول دارد می‌رود کجا که آقای بابایی هم در صحبتشان فرمودند، ما مشکل مان اینجاست که ما این پول را من نمی‌گیرم، یارانه ام را نمی‌گیرم بعد می‌روم می‌بینم که آنجایی که باید هزینه بشود نمی‌شود، یعنی در هزینه کرد‌ها ایراد هست، در آن عدالت. 

 

 

سعیدی مبارکه: ولی ما یک مشکل داریم، من فکر کنم ما در موضوعی حرف بزنیم که در مجلس. مجلس قبلی یک تصمیمی گرفته شد و آمدند و در واقع یک اتفاقی که اعتراضی هم به آن نشد آمدند مثلا یارانه کالا‌های اساسی مثلا نان و لبنیات و این‌ها را برداشتند، ما یک دردی داریم، من یک پیشنهاد در مجلس دهم داده بودم ما بیاییم یک کوپنی را بدهیم هر ایرانی روزانه یک مصرف شیر داشته باشد، می‌دانید این آسیب را کجا می‌بینیم؟ آسیبش این جا است که شیر گران شد، مواد پروتئینی گران شد، نان گران شد که من به مشاور آقای وزیر جهاد یک پیغامی دادم گفتم شما به ایشان بگویید وزارت را عطایش را به لغایش ببخشد ولی زیر این بار نرود چرا؟ چون من مادر می‌روم یک شیر می‌خرم خودم نمی‌خورم، می‌دانید آسیبش را کجا می‌بینیم تصمیمات اشتباهی که ما می‌گیریم شاید یک لحظه یک رفتار پوپولیستی از ما نشان بدهد، ولی یک جا است که ما ۱۰ سال دیگر همه‌ی مردم، عموم زنان پوکی استخوان می‌گیرند چرا؟ چون ما به جای این که بیاییم بگوییم روزی یک کوپن یک لیوان شیر رایگان بدهیم به ایرانی، شیر را گران کردیم آن پول هم معلوم نشد چه شد، رفتیم یکسری درد و یک خبری را مردم یک دفعه می‌شنوند که آن خبر دل مردم را به درد می‌آورد بعد نان را هم گران کردیم و شیر را هم گران کردیم و بعد در انتها شد همان وضعیتی که در انتها داشتیم. 

 

بابایی کارنامی: البته خانم سعیدی درهمین جا هم در بحث مصوبه‌ی مجلس یازدهم در قانون تسهیل ارز در بحث مربوط به بن کالا یا یارانه کالا حذف نشد، مقرر تاکید شده بود که به ۱۴ قلم کالای اساسی بر مبنای قیمت سایر ... 

 

سعیدی مبارکه: خب چرا شما اعتراض نکردید؟ دعوا نکردید؟ 

 

بابایی کارنامی: دعوا کردیم، به طور جد دعوا کردیم. 

 

سعیدی مبارکه: چهار سال است پوست مردم کنده شد در این موضوع 

 

بابایی کارنامی: به طور جد دعوا کردیم و اتفاقا من همین الان که دولت هنگام انتخابات من خودم اولین کسی بودم مصاحبه کردم دولت اشتباه کرد، نباید زمان انتخابات این کار را می‌کرد این قانون ۱۴۰۰ بوده قانون ۱۴۰۰ گفته شما قانون تسهیل ارز را انجام بده، درآمد ناشی از ارزی، چرا من می‌خواستیم آنجا با مافیای اقتصادی برخورد کنیم، شما ۵ میلیارد دلار یارانه کالای اساسی می‌دادید بر مبنای ۴۲۰۰ ... 

 

سعیدی مبارکه: ولی می‌دانید با چه کسی برخورد کردند با مردمی که نداشتند یک نان و یک شیر و یک تخم مرغ می‌خوردند. 

 

بابایی کارنامی: اینجا من به مجریان هم نقد دارم به دوستان و به خود وزیر محترم آقای مرتضوی عرض کردم گفتم چرا زمان انتخابات شما؟. کردید، فقط سوء تفاهم بوجود آمده که خدایی نکرده دولت دارد زمان انتخابات مردم را با این بن کالای اساسی می‌خواهد بیاورد پای صندوق‌های رای، این مصوبه سال ۱۴۰۰ بوده که از آن زمان باید این کالای اساسی را اینجا باید به همه می‌دادند، چرا؟.. ۱۴ قلم کالای اساسی دیگر اینجا معنی ندارد، حاکمیت در این بحث را باید رعایت کند در بعضی جا‌ها باید به کسانی منابع بدهد که حتی من اعتقاد دارم در نهایت تصمیم گیری مجلس انشاالله به هیچ کس ما یارانه نباید بدهیم، ما باید به آنجا برسیم ما باید یارانه را به کار بدهیم و به فرصت‌ها بدهیم به کسی که فعالیت می‌کند یارانه بدهیم مگر این که معلول باشد معلول جسمی باشد گروه هدف یک تا سه باشد که اصلا بحث آن فرق می‌کند. 

 

 

بابایی کارنامی: من که گفتم قبول ندارم، کلا قبول ندارم، با این قواعد فعلی اصلا قبول ندارم به دلیل این که اعتقاد دارم که ما این درآمد اولا رشد نشات گرفته از رشد اقتصادی است مثلا می‌گوید که آقا بله، مثلا ما قیمت انرژی مثلا انرژی برق، قیمت برق، بر مبنای یکسری ساز و کار‌های پیشران‌هایی که در اقتصاد تولید برق داشته .. 

 

 

بابایی کارنامی: من می‌گویم جای دیگر، چون یارانه دادیم خیلی جاها، چون فرصت‌های دیگر به او دادیم دیگر یارانه نباید به او بدهیم. 

 

سعیدی مبارکه: نه، آن اصلا بر می‌گردد به قانون تسهیل کسب و کار، کسی که دارد کسب و کار انجام می‌دهد ... این نگاه بد است. 

 

بابایی کارنامی: اولا که مبنای قانونی دارد دوما که عدالت نیست، سوم که زیرساخت‌های اقتصادی طوری هست که حالت عادی یارانه داده می‌شود، دیگر یارانه نقدی نیاز نیست. 

 

سعیدی مبارکه: من می‌خواهم ببینم این که آقای دکتر و من، ما دیگر نباید بگوییم عدالت نیست ما باید بگوییم که چه کار کنیم عدالت باشد. 

 

بابایی کارنامی: در کشور ما سه دهک بالای جامعه عادی از رانت اقتصاد کشور دارند استفاده می‌کنند، فلذا لزومی ندارد دولت یک مضاعف به آنها یارانه بدهد. 

 

سعیدی مبارکه: یک یارانه که دارد از پول نفت پرداخت می‌شود البته این باید بیاید از درآمد‌های عمومی باشد ولی فعلا متاسفانه ما داریم از پول نفت که جزء انفال است من انفال می‌دانم و می‌گویم حق همه مردم است که دریافت کنند این نظر من است ولی باز هم می‌گویم، یارانه را ما نمی‌توانیم حکومت، این حق را، چون طرف رفته زحمت کشیده، فکر اقتصادی دارد، اندیشه دارد می‌توانسته برود عمان آمده این جا در شهرک صنعتی آمده سرمایه گذاری کرده، زحمت کشیده، آبرویش را گذاشته و زندگی اش را گذاشته، سفر نرفته و همه چیزش را گذاشته تا توانسته یک درآمدی کسب کند، به یک سطح دارایی برسد ما باید این را تشویق بکنیم، ما باید به او بگوییم نوش جانت، یارانه ات را بگیر خودت هر جا دوست داری مستحق را بشناس و به او بده، ولی از آن طرف آن آدم سرمایه گذار را تشویق کنیم، تکریم کنیم، مشکل ما آن آدم‌های سوداگر هستند، من فکر کنم هنوز این را نتوانستم به آقای دکتر، ببینید آقای دکتر مشکل من آن کسی است که دو هزار تا خانه دارد و خیابان ایکس تهران ۲۰ تا برج صدتایی دارد می‌آید شب می‌خوابد صبح بلند می‌شود می‌گوید آقا خانه‌ها متری صد هزار تومان نیست، متری دویست هزار تومان است، رقیبش کیست؟ خودش است تمام آن برج‌های خیابان برای خودش است، من آنچه که مطرح کردید که ... 

 

بابایی کارنامی: الان با نظر شما می‌گویید به همین فرد هم باید یارانه بدهیم دیگر 

 

سعیدی مبارکه: بدهیم ولی از او مالیات بگیریم، بگوییم تو اگر خانه هایت را خالی نگه داشتی 

 

 

سعیدی مبارکه: مالیات بر خانه‌های خالی نه، مالیات بر عایدی سرمایه است، من می‌گویم آن آدم پولدار را برویم آنجا از او بگیریم نه این که از حق محرومش کنیم. 

 

بابایی کارنامی: من می‌گویم حتی اگر شما مالیات بر عایدی سرمایه هم نداشته باشید به این فرد نباید یارانه بدهید، چرا؟ 

 

سعیدی مبارکه: شما یک تنبیه کوچک برایش می‌گذارید ولی آن جایی که باید از او مالیات بگیریم آنگونه که سهم کسی که خانه ندارد بدهد نمی‌گیریم و بعد چه اتفاقی می‌افتد؟ طرف سوداگری می‌کند، در سوداگری ماهی بگو دو میلیون، چهار میلیون، پنج میلیون، داریم ۵۰ میلیارد تومان به نفع طرف کار می‌کنیم، چون می‌خواهیم ۵ میلیون به او ندهیم، من می‌گویم خودمان این جزئی را ..

 

بابایی کارنامی: من می‌گویم، ایشان ما اینقدر زیرساخت‌های اقتصادی مان جرات و شهامت تصمیمات بزرگ در کشور تا الان نداشتیم، نه مجلس داشت و نه دولت، چون نداشتیم حالت عادی داریم به این‌ها یارانه می‌دهیم چرا؟ طرف خودش در صحبت‌های شما بود یعنی ایشان شب می‌خوابد و صبح بلند می‌شود میلیارد‌ها تومان کاسبی می‌کند بعد من بیایم این اندک پولی از درآمد رشد اقتصادی یا مثلا بهره وری یا هر چه که هست، که ما کسب کردیم بعنوان درآمد دولت باز هم به این‌ها امتیاز بدهیم؟ ضمن این که شما الان بروید یک فرم نظرسنجی از همین‌ها توزیع کنید می‌دانید چه می‌گویند؟ آنهایی که مثبت هستند من کاری با منفی‌ها ندارم، مثبت هستند می‌گویند به جای این کار که به من یارانه مسقیم بدهید برای من بروکراسی اداری را کم کن، مجوز‌ها را تسهیل کن، می‌گوید تسهیلات ارزان قیمت به من بده، یارانه را در جای دیگر جبران کن، غیر مستقیم به من بده، وقتی این‌ها را به من بدهید اصلا من یارانه مستقیم از شما نمی‌خواهم کما این که ما داریم می‌دهیم، ما از ۲۰ تبصره قانون بودجه سال جاری دو سه تبصره برای این‌ها ست مثلا شما یک سرمایه گذار سرمایه دار بزرگ در عسلویه اصلا ایرانی است، بخش خصوصی هم هست، ما ده‌ها جا داریم مواد اولیه و واسطه‌ای داریم به او یارانه می‌دهیم ما آنجا دلاری به او یارانه می‌دهیم وقتی ما دلاری به او یارانه می‌دهیم تازه از یک درآمد کسبی در قانون تسهیل ارز یا قوانین بعدی برای هدفمندی یارانه برای کشور درآمد کسب شده من باید این را بیاورم برای جوان‌های بیکار این مملکت هزینه کنم، برای دهک‌های پایین جامعه مدیریت کنم نباید به این‌ها بدهم، من میگویم به این‌ها نباید یارانه بدهیم. 

 

سعیدی مبارکه: اصلا این عدد چقدر است؟ 

 

بابایی کارنامی: حداقل می‌شود در سال ده هزار میلیارد تومان، ده هزار میلیارد تومان می‌دانید چقدر است؟ 

 

سعیدی مبارکه: اقتصاد زیرزمینی مان چقدر است؟ 

 

بابایی کارنامی: در آن که من و شما هم عقیده هستیم، اگر آن حل بشود، من با نظر شما موافقم.

 

سعیدی مبارکه: ما سر یک مسئله‌ی جزئی و یک مسئله‌ی کلی که می‌توانیم اگر، ببینید ما از دوبرابر داریم، چهار برابر داریم، ۷ و سه دهم برابر هم که دیگر دکتر معمار نژاد این‌ها کار علمی مطلوبی انجام دادند من حرف دکتر معمارنژاد را قبول دارم آن ۷ و سه دهم برابر را، ما ۷ و سه دهم برابر هفت هزار هزار همت برای این ملت، آمدیم هفت هزار هزار همت برای این ملت، اقتصاد زیرزمینی هفت برابر تعریف کردیم دنبال آن نیستیم، دنبال اصلاح آن نیستیم، می‌دانید چرا؟ چون درافتادن با سران ثروت و سران قدرت سخت است، من یک آسیبی از این‌ها دیدم، درافتادن با این‌ها سخت است اگر با این‌ها درافتادیم، اگر ۲۹۰ تا نماینده مجلس یک بار یک کار انقلابی کردند، یک کار محکم کردند و آمدند جلوی این‌ها ایستادند، من، دکتر، همه‌ی ما جلوی این‌ها ایستادیم یک بار برای همیشه سفره‌ی این‌ها را جمع کردیم کسی که بالای ده هزار دلار دارد مراوده نقدی انجام می‌دهد در کشور با دلار، با سکه و با همه این‌ها، هیچ کاری هم با او نداریم، گیر دادیم به این ده درصد که آقا می‌خواهیم با این ده درصد اشتغال ایجاد کنیم، حالا که نگرفتیم این چند سال که نگرفتیم اشتغال ایجاد کردیم؟ چه کار کردیم؟ ما باید زیرساخت را درست کنیم. 

 

بابایی کارنامی: این ده درصد می‌تواند شروع یک کار بزرگ برای ... 

 

سعیدی مبارکه: شروع کی؟ ۴۵ سال گذشت 

 

بابایی کارنامی: همین فردا، من می‌گویم اتفاقا از صدا و سیما تشکر باید کرد، امسال یک کار قشنگی کرد به نظر من که منطقی کرد آمده این فضا را باز کرده و منتقدین با هم به توافق اجماع برسند، من می‌گویم این ده هزار میلیارد تومان را اتفاقا شروع کنیم برای دو میلیون جوانی که در مملکت الان خانه نشین هستند و دارند شبانه روز من و شما را مسخره می‌کنند، می‌گویند مجلس و دولت و حاکمیت نمی‌تواند برای من کاری کند. 

 

سعیدی مبارکه: مسخره نمی‌کنند، مطالبه می‌کنند، حق شان را می‌خواهند، مردم ما اهل مسخره نیستند به ما گله می‌کنند و حق دارند. 

 

بابایی کارنامی: نه واقعا به ما می‌خندند و می‌گویند چقدر این‌ها آدم‌های ناتوانی هستند، می‌گوید من تحصیلکرده هستم، من فارغ التحصیل تربیت مدرس هستم من فارغ التحصیل صنعتی شریف هستم در خانه خودم بنشینم، نماینده مجلس بیاید در این مملکت بنشیند که ده هزار میلیارد تومان در سال چرا نمی‌تواند؟ حداقل من را روزی که از دانشگاه فارغ التحصیل شدم من را لااقل بیمه کند، سهم بیمه را پررداخت کند، بعد از این که سنم بالا رفت و به چهل سال رسیدم تازه کسری بیاورم بگویم من ده سال سابقه بیمه ام کم ندارد، این را شروع کنیم، همزمان برویم با حرف شما موافقم، همزمان باید با پدیده اقتصاد زیرزمینی به نام مافیای اقتصادی باید برخورد جدی هم بکنیم. 

 

 

سعیدی مبارکه: دوستان می‌دانند که بحث سی جی تی یا مالیات بر عایدی سرمایه را رئیس وقت کمیسیون عمران می‌دانند که ۵۷ جلسه در کمیسیون عمران گذاشتم با تب ۴۰ آمدم بیرون و درافتادن با این سران ثروتی که خیلی سخت بود با آنها، کسی که ۵۴۰ هزار خانه خالی هست، کسی که دو هزار تا خانه دارد. 

 

 

سعیدی مبارکه: من حرفم این است، برویم سی جی تی یا مالیات بر عایدی سرمایه را به صورتی که آن خلاء‌های قانونی آن که مردم نیامدند در سامانه ثبت نام کنند ایراداتش را برطرف کنیم بیاییم به درآمد‌های دولت کمک کنیم، جلوی سوداگری را بگیریم، جلوی آن امتیازرانتی‌ها و امضاطلایی‌ها را بگیریم، خیلی دنبال این که این ۵ درصد، این ۱۰ درصد احساس کند نگاه من نماینده به آن با نگاه به آن فقیر فرق دارد این نگاه را برداریم. نگاه عادلانه به همه داشته باشیم. از آن طرف هم در گرفتن مالیات از آنها نگاه عادلانه داشته باشیم. آنهایی که اقتصاد بلد هستند، می‌دانند که منظور من چیست و این وسط چه کسی سود می‌کند. این وسط فقیر ما است که سود می‌کند کسی که خانه ندارد سود می‌کند که آن کسی که دو هزار تا خانه دارد و می‌خواهد سوداگری کند، خرید و فروش نمی‌کند سهمش را پرداخت کند، بعد شما ببینید بیایید در بودجه مشخص کنید که آقا ما یک امتیاز وام سه درصد چهار درصد می‌دهیم به کسی که خانه ندارد بعد ببینیم فقیر سود می‌کند یا غنی؟ از آن طرف هم نگاه ما به سرمایه گذار هم این است که تکریم تان می‌کنیم نرو عمان، نرو دبی، قدم شما بر چشم ما است، سرمایه گذار آن زمان است که اشتغال ایجاد می‌شد، می‌گویم حرف قشنگ زدن یک موضوع است ولی الان دیگر زمان حرف قشنگ زدن من نیست. 

 

 

سعیدی مبارکه: یارانه‌ها انشاالله ما آن نگاهی که، من نگاهم این است که انفال است حکومت باید به همه پرداخت کند، بعد من می‌توانم نگیرم یا میتوانم بگیرم بدهم به مستحق یعنی آن زمان منم، ضمن این که پرداخت نقدی نباید باشد نظرم به این است که کالا، خدمات باشد، چون پول نقد تورم ایجاد می‌کند. 

 

 

سعیدی مبارکه: نظر من این است که بله به صورت کالا در اختیارش بگذارد، یک کارتی هم باشد، خدمات آموزشی هم باید یارانه داشته باشد، برق هم داشته باشد، بنزین هم داشته باشد، شما ببینید الان دارید به بنزین می‌دهید آن کسی که ماشین ندارد حقش چه می‌شود؟ هیچی، ببینید نگاه من یک نگاه علمی، دانشگاهی و آکادمیک به این قضیه است، مثلا سازمان برنامه و بودجه ما دارد با یک نگاه خطی پرداخت می‌کند کشوری که بحران دارد باید نگاهش نگاه خطی باشد؟ این‌ها یک مسئله است، اقا بیاییم اهل دانش مان، اقتصاددان هایمان را وسط بیاوریم و بگوییم یک چاره‌ای برای اقتصادی بیاندیشند که کشور در سلول‌های بنیادی، در دفاعی، در موشکی دارد حرف اول را می‌زند، این خیلی حرف است، ما هر کجا به حرف مقام معظم رهبری گوش دادیم اولیم در دنیا، هر کجا رفتیم به حرف اقتصاد من گوش دادیم من زهرا سعیدی در کمسیون اقتصاد باید یک شاخص بگذاریم، من کمیسیون اقتصادی اقتصاد بلد باشم، آن کسی که می‌خواهد در وزارت اقتصاد بنشیند تصمیم گیری کند اقتصاد بلد باشد نه اقتصاد توهم زای تئوریکا، اقتصاد عملی بلد باشد مشکل ما این است که آدم‌ها می‌روند چهار سال وزیر می‌شوند، چهار سال نماینده مجلس میشوند کاری هم نمی‌کنند برایشان می‌شود کارنامه، در صورتی که من باید دیگر بیایم بگویم من نماینده مجلس چه کردم؟ برنامه بدهم، نه این که چهار سال نماینده مجلس هستم، من نماینده مجلس اگر چهار سال رفتم کاری نکردم، اگر در حوزه اقتصاد هیچ حرفی نزدم، چرا، من چهار سال مجلس بودم می‌توانم بگویم سی جی تی یا مالیات بر عایدی بر سرمایه حرف من بود، قانون من بکارگیری بازنشستگان طرح من بود یعنی طرحی که من و تعدادی از همکاران پیگیری کردیم ولی هیچ کس از من نخواسته این دوره، این عیب کشور ما است ما باید این ایراد را برطرف کنیم اگر این ایراد را برطرف کردیم که منی که چهار سال وزیر شدم پاسخگوی چهار سالم بودم؟ و اگر نبودم تنبیه شدم، اقا طرف می‌رود چهار سال وزیر می‌شود کشور را به مشکلات اقتصادی می‌کشاند و بعد هم ادعا دارد که چهار سال است وزیر هستم، اگر وزارتش را انجام داد اگر معاون وزیر بود اگر نماینده کمیسیون اقتصادی بود و خطا کرد باید تنبیه شود، تا وقتی نظام تنبیه و تشویق در کشور ما به معنای واقعی پیاده نشود، تا وقتی که نگاه نگاه علمی و آکادمیک و دانشگاهی نشود انتظار عدالت داشتن یک مشکل است، می‌گویم مردم کشور ما سختی‌های شعب ابی طالب را هم تحمل می‌کنند، اگر بفهمند تبعیضی نیست مشکل این است که یکی ۴۰ میلیون حقوق می‌گیرد خوش حلالش و یکی به اسم قراردادی دارد کنار میز او هشت میلیون حقوق می‌گیرد یک اقایی به اسم یک مدیر عامل یک شرکتی دلش می‌خواهد قانون را اجرا نمی‌کند. 

 

 

سعیدی مبارکه: آن عدالت پیاده شود در صورتی که اجماع نظر داریم، اگر نماینده‌ای خواست مالیات بر عایدی سرمایه و مقابله با سوداگری را جلویش بایستد آن کالا ... 

 

 

سعیدی مبارکه: بله باید بگیرند بله از انفال است و هم باید یکسان یارانه بگیرند ما با آن پول به جایی نمی‌رسیم. 

 

 

بابایی کارنامی: من اولا واقعا تشکر می‌کنم، من ۴۰-۵۰ درصد از فرمایشات خانم سعیدی را قبول دارم، به دلیل این که همین قانون سی جی تی و بسیاری از قوانین که در کشور در مجلس مصوب شده، ما قوانین در کشور کم نداریم، البته مجریان ما در کشور توان برخورد با مافیای اقتصادی در کشور را واقعا ندارند مجلس باید در این بخش جدی ورود پیدا کند، یکی از اشکالات مجالس مختلف مخصوصا من تجربه یک دوره مجلس را دارم این است که مجلس در بحث نظارت جدی نیست، واقعا جدی نیست، یعنی واقعا نمی‌آید یک کار را نمی‌گیرد یک حرف می‌زند مجلس غیرعلنی می‌رود تمام شد و رفت، فقط در فضای فکری مردم می‌اندازد بعد می‌رود رهایش می‌کند اتفاقا مجلس وقتی امروز شروع کرد تا روز آخر را باید به مردم بگوید چه کار کرد، این باید در مجلس حل شود در بحث برخورد با مافیای اقتصادی و ... 

 

 

بابایی کارنامی: البته من در مجلس یازدهم هم تلاش کردم تلاش من این بود که بیش از ۵۰ درصد منابع را برای قانون بیمه بیکاری تا در برنامه هفتم بگنجانند خیلی تلاش کردم تنها بودم، گفتم ما در این مملکت ما به هر دلیلی ۵ میلیون جوان این مملکت را بدبخت کردیم، خانه نشین شدند، نتوانستیم آقا به هر دلیلی شد، شعار بوده، عمل بوده، ۵ میلیون فارغ التحصیل دانشگاه خانه نشینند باید برای این‌ها کاری بکنیم پدران دارند سکته می‌کنند و مادران دارند غصه می‌خورند من گفتم که تا ۵ سال آینده تا برسیم به اقتصاد استاندارد این منابع را ببریم به خانه هایشان جوانان را از خانه بیرون بکشیم بروند در کارورزی‌ها و دربنگاه‌های اقتصادی قرار بگیرند، انرژی جوان‌های مملکت را آزاد کنیم تا برسیم به اقتصاد استاندارد، من این را تلاش خواهم کرد و اتفاقا در مجلس دوازدهم یک فراکسیون هم برای این کار می‌خواهم تشکیل بدهم و می‌خواهم ۳۰-۴۰ تا از نمایندگان را برای همین کار ... 

 

 

بابایی کارنامی: فراکسیون پیگیری یارانه‌های به جای فراکسیون سیب زمینی و پیاز، فراکسیون مرتبط با عادلانه برخورد کردن با منابع یارانه در کشور، تازه می‌گویند هفتاد همت، من می‌گویم ۲۰۰ همت است، حتی ۳۰۰ همت کشور است، ناکارآمدی‌های اقتصادی کشور، واقعا زیاد است. یعنی من در این مجلس یازدهم خیلی چیز‌ها دسترسی به منابع پیدا کردم ولی باید در مجلس دوازدهم با تجربه خیلی باید جلو برویم و مطمئنم با اجماع فکری و اندیشه‌ای البته من با نگاه علمی اعتقاد دارم البته نگاه علمی اقتصاد تئوریک نه، اقتصادی که در دوره قبل نوشته شده باشد نه، متاسفانه اقتصاددان‌های کشور ما کتاب‌های غرب را دارند توجه می‌کنند آن اقتصاد به درد مملکت ما نمی‌خورد، اقتصاد ما باید اقتصاد اسلامی باید باشد ما اگر نتوانیم قانون بانک‌ها را در مملکت شجاعت داشته باشیم اصلاح کنیم ما با قانون فرانسه نمی‌توانیم اقتصاد سبک ایرانی اسلامی را درست کنیم فلذا باید قانون اقتصاد اسلامی در کشور ما باشد و در این بحث جدی تلاش خواهیم کرد. 

 

سعیدی مبارکه: شفاف بشویم همه چیز حل است، رای ام را شفاف کنم و شفاف بشویم همه چیز حل است.