روزیاتو: نیروی زمینی و تفنگداران ویژه دریایی ایالات متحده هر دو به دنبال یک وسیله نقلیه کاملاً جدید با یک الهام قدیمی هستند: قاطر فروتن. این سرویس ها در مراحل مختلف پیشرفت قاطر رباتیک خود قرار دارند، اما همه آن ها یک هدف مشترک دارند – استقرار حامل های بدون سرنشینی به اندازه وسایل نقلیه زمینی که ماموریت آن ها این است که بار افراد پیاده نظام را کمی سبک تر کنند. علی رغم نیات خوب، آینده جنگ این احتمال را ایجاد می کند که این خودروها (حتی در صورت ورود به سرویس) به احتمال زیاد وضعیت سنگین موجود را حفظ خواهند کرد.
از قاطر تا MUTT
ارتش ها هزاران سال است که از قاطر و الاغ به عنوان حیوان باری استفاده می کنند و قاطرهای جنگی هرگز واقعاً از بین نرفته اند. آن ها توسط هر دو طرف در جنگ داخلی آمریکا و توسط ارتش آمریکا در جنگ جهانی اول مورد استفاده قرار گرفتند. در جنگ جهانی دوم، لشکر دهم کوهستان ارتش آمریکا با هزاران قاطر در سراسر ایتالیا جنگید و نیروهای موسوم به غارتگران مریل نیز در جنگ چین – برمه – هند به قاطر متکی بودند. در هر دو مورد، از این حیوانات برای حمل مهمات، حمل آذوقه و حتی تخلیه زخمی ها استفاده می شد. در افغانستان، مدت کوتاهی پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر، نیروهای ویژه ارتش آمریکا از قاطر برای انتقال تجهیزات و همراهی با کلاه سبزهای سوار بر اسب استفاده کردند.
پیشرفت در صنعت رباتیک، سیستم های مستقل و قدرت باتری خودرو منجر به مفهوم قاطر رباتیک شده است. قاطرهای رباتیک شبیه قاطرهای بیولوژیکی نیستند، اما ماموریت مشابهی دارند: حمل اقلام. آن ها می توانند طوری برنامه ریزی شوند که در حین حمل صدها کلیوگرم تجهیزات، ستونی از سربازان را دنبال کنند یا حتی به صورت خودکار از نقطه A به نقطه B حرکت نمایند. همچنین قاطری که با نیروی الکتریکی کار می کند می تواند ماموریت هایی را انجام دهد که قاطر یونجه خوار هرگز نمی تواند انجام دهد، مانند انتقال سربازان زخمی به ایستگاه های کمک رسانی، حمل و پرتاب سلاح هایی مانند موشک ضدتانک جاولین، و تامین انرژی الکتریکی برای دیگر گجت های ارتش.
به گزارش دیفنس نیوز، ارتش و تفنگداران ویژه دریایی ایالات متحده به تازگی خودرو رباتیک جدید Hanhwa Arion را در منطقه آموزشی نیروی دریایی Bellows واقع در چند کیلومتری ساحل وایکیکی اوآهو تست کرده اند. ربات آریون به عنوان یک وسیله حمل و نقل چند منظوره نظامی یا SMET شناخته می شود. این ربات یک وسیله نقلیه شش در شش آفرودی است که می تواند حدود ۵۵۰ کیلوگرم بار حمل کند. این خودرو با استفاده از باتری های داخلی می تواند با یک بار شارژ تا ۱۰۰ کیلومتر مسافت را طی کند و به گزارش دیفنس نیوز، سرعت آن در جاده ها ۴۳ کیلومتر در ساعت و حدود ۲۲ کیلومتر در ساعت در زمین های آفرودی است.
تفنگداران دریایی در حال آزمایش آریون به عنوان بخشی از برنامه ارزیابی خودروهای خارجی هستند. آن ها به دنبال این هستند که یک خودروی SMET متعلق به خود را برای همراهی پیاده نظام، مهندسان و دیگر نیروهای نظامی در میدان نبرد به خدمت بگیرند. ارتش ایالات متحده پس از یک پروژه ناموفق در سال ۲۰۱۱، در سال ۲۰۱۹ قراردادی برای خودروی خودشان (SMET Increment ۱) امضا کرد که در آن با خرید ۶۷۴ ربات برای تحویل تا پاییز ۲۰۲۴ موافقت کردند. SMET Increment ۱ می تواند ۴۵۰ کیلوگرم را در مسافت ۹۶ کیلومتری حمل کند. شرکت سازنده، جنرال داینامیکس، ۱۶ خودروی اول را در سال ۲۰۲۲ تحویل داد.
بار سنگین تر
روبو – قاطر چیزی است که ارتش آن را “چند برابر کننده نیرو” می نامد – آن ها به پیاده نظام اجازه می دهند که به مسافت های دورتری بروند، تجهیزات بیشتری حمل کنند، و به طور کلی کارهای خود را بهتر از زمانی که سربازان تنها هستند انجام دهند. این بیشتر به دلیل توانایی این قاطرهای رباتیک در حمل بارهای سنگینی است که در غیر این صورت سربازان باید خود آن ها را حمل کنند. در شرایط عادی، یک سرباز پیاده نظام سبک ممکن است تا ۴۵ کیلوگرم تجهیزات حمل کند که برای ۳ تا ۵ روز در میدان نبرد کافی است. با این حال، سربازی که به اندازه نیمی از وزن خود بار حمل می کند، هدف آسانی است و اغلب کاملاً خسته به هدف خود می رسد.
در یک آزمایش در سال ۲۰۱۸، ارتش نامزدهای SMET را با نصب “نه کوله پشتی، شش جعبه MRE، و چهار قوطی آب… تقریبا معادل آنچه که یک ماموریت دوربرد یک سرباز پیاده نظام سبک باید حمل کند” آزمایش کرد.
همچنین قاطرهای رباتیک به پیاده نظام کمک خواهند کرد تا خود را با آینده جدید و سنگین ترشان تطبیق دهند. در دوران پس از ۱۱ سپتامبر، نیروهای زمینی پنتاگون بر مبارزه با چریک های مسلح در مکان هایی مانند عراق و افغانستان متمرکز شدند. پایان این جنگ ها توجه را از “درگیری با شدت کم” به درگیری با شدت بالاتر علیه دشمنانی مانند روسیه و چین معطوف کرده است. تغییر توجه به سمت شکار تانک ها و هلیکوپترها با یک تغییر مشابه در وزن همراه بوده است. به عنوان مثال موشک ضدتانک جاولین ۲۱.۷ کیلوگرم وزن دارد و موشک های اضافی این وزن را تا ۱۵.۵ کیلوگرم افزایش می دهند. یک موشک سطح به هوای استینگر بیش از ۱۵.۸ کیلوگرم وزن دارد.
آینده
ارتش ایالات متحده اکنون به دنبال یک خودروی جدید برای برنامه Increment 2 است. شش سال زمان زیادی در دنیای سیستم های خودمختار و فناوری باتری های الکتریکی است, بنابراین رویکرد اخیر ارتش ایالات متحده تضمین می کند که ارتش تازه ترین و بهترین فناوری را دریافت می کند. تفنگداران دریایی هنوز MUTT را انتخاب نکرده اند – زیرا تمرکز آن ها بر تصرف جزایری در دریای چین جنوبی که به ندرت بیش از نیم مایل عرض دارند, یک قاطر رباتیک را نسبت به وسایل نقلیه مستقل مانند قایق و هواپیما کم تر در اولویت قرار می دهد.
حرف آخر
پس از هزاران سال رنج کشیدن زیر بار تجهیزات شان, سرانجام فرشته نجات برای پیاده نظام نزدیک است. متاسفانه, این فرصت برای سبک تر کردن بار با نیاز به حمل سلاح های سنگین تر از همیشه تناقض دارد. با این حال, حتی اگر این تغییر به معنای سه گام به جلو و دو گام به عقب باشد, باز هم یک پیروزی برای مهاجمان زمینی محسوب می شود.
