سواد زندگی؛ توسعه توانمندی‌های فردی؛ مریم طرزی -زندگی در واقعیت نه یک فیلم عاشقانه شاد است با پایانی خوش، که تمام دنیا درباره آن صحبت کنند، و نه آن کتابی که در پایان همه چیز به خوبی و خوشی می گذرد و روابط برای همیشه ماندگارند: عشق ابدی، دوستی های جدایی ناپذیر، خانواده ای تا آخر متحد و خوشبخت و ...
در زندگی واقعی، عشق، با تمام حضورش، همیشه کافی نیست، و خداحافظی اغلب بخشی از طرح کلی زندگی است.
بخش دشوار خداحافظی کردن زمانی است که دیگر جایی برای بازگشت احتمالی وجود ندارد. تنها چیزی که باقی می ماند شکاف های خالی بین دو یا چند نفر است. به عبارت دیگر، گاهی خداحافظی به صورت حقیقت کلی یک زندگی رخ می نماید؛ یعنی مساله پیچیده در مورد خداحافظی، خود ِعمل «خداحافظ» نیست، بلکه یادگیری این است که اکنون چگونه بدون کس یا کسانی که رفته اند، ادامه دهیم، زندگی کنیم و آسیب نبینیم.
این جاست که چالش اصلی خداحافظی مطرح می شود، زیرا اکنون مساله رها کردن چیزی یا شخصی مهم و سازگاری با واقعیت جدید ِ بودن، بدون ِ آنها است. اکنون این ما هستیم که در مقابل جهان هستی ایستاده ایم، هول برمان می دارد و با کوهی از دلبستگی، خاطرات، تعهد به وفاداری احساس می کنیم که دیگر قادر به ادامه راه نیستیم؛ اما حقیقت این است که زندگی ادامه دارد و ما زنده هستیم.
متن کامل را در سواد زندگی بخوانید (اینجا)
_____________________
درس های دیگری در سواد زندگی
مدرسه آموزش‌های دانش پایه و کاربردی عصر ایران
*احساس پوچی چیست و چگونه بر آن غلبه کنیم؟
*چگونه مقاوم شویم؟ ( توصیه‌هایی برای سرسختی/انعطاف‌پذیری در برابر مشکلات زندگی)
*چگونه در لحظۀ حال زندگی کنیم و نگران آینده نباشیم
*آیا شما خودتان هستید؟! توصیه‌هایی برای "خودبودن" و زندگی اصیل
*3 تکنیک برای خلاصی از شر افکار مزاحمِ دوران قرنطینه
*« ترازوی رنج و معنا » چگونه عمل می کند؟
*چگونه با درد و رنج ناشی از "فقدان" کنار بیایم؟
*متوقف کردن مکالمه ذهنی: عمل‌کردن بدون چشمداشت
*ترانه های شاد و غمگین با ما چه می کنند؟ / 5 نکته کاربردی درباره گوش دادن به موسیقی
کانال تلگرامی سواد زندگی: savadzendegi@
