آشنایی با پرنده باکلان و ویژگی هایی که آن را خاص کرده است (+عکس)

باکلان ها از نظر ظاهری شباهت زیادی به پرندگان باستانی دارند و در واقع شکل این پرنده مشابه با پرندگان زمان دایناسور ها است آن ها دارای نوک هایی انحنادار یا داسی شکل هستند که نوک آن ها به سمت پایین خم شده است و از ویژگی های دیگر آن ها می توان به پرده کاملا به هم پیوسته بین انگشت های پا های او اشاره کرد که این ویژگی بخشی از ویژگی های ظاهری پرندگان دریایی را تشکیل می دهد.

به گزارش هپی پت، باکلان ها به رنگ های مختلفی مثل قهوه ای یا خاکستری مشاهده می شوند که تعداد زیادی از گونه های باکلان ها پوست رنگی دارد که روی صورت آن ها در بخش هایی قرار دارند که این رنگ ها می تواند قرمز، نارنجی، زرد یا آبی روشن باشد که اغلب اوقات در فصول تولید مثل این رنگ ها روشن تر و مشخص تر می شوند.

این پرندگان دارای گردن ها و پاهای تقریبا بلندی هستند و بال های باکلان ها به دلیل نیاز آن ها به شنا کردن کوتاه می باشد و به همین علت این پرندگان نسبت به هر پرنده دیگری در رابطه با پرواز انرژی بیشتری مصرف می کند.

وزن بدن آن ها در محدوده 0.35 تا 5 کیلوگرم بوده است و طول قد او از 60 تا 100 سانتی متر می باشد و باکلان ها می توانند حدودا 25 سال در طبیعت زندگی کنند همچنین پر های تیره رنگ از ویژگی های دیگر بسیاری از گونه های این پرنده می باشد.

ویژگی های رفتاری باکلان ها

این گونه از پرندگان زمانی که ماهیگیری آن ها به اتمام برسد به ساحل بر می گردند و معمولا بال های خود را باز می کنند که زیر نور آفتاب بال های خود را خشک کنند و همه این پرندگان برای اینکه بتوانند پر های خود را ضد آب نگه دارند بدن آن ها ترشح غده پیشین را انجام می دهد.

همچنین جالب است بدانید که باکلان ها گلوله ساز هم هستند.به طوری که فلس های ماهی و استخوان هایی را که خورده اند گلوله هایی را ایجاد می کند که همانند برخی از جغد ها آن ها را بیرون می اندازند.

زیستگاه این گونه از پرندگان

به جز جزایر مرکزی اقیانوس آرام این نوع از پرندگان در سراسر دنیا پراکنش دارند به طور کلی باکلان ها می توانند در دریاچه ها، مصب ها، تالاب ها، رودخانه ها بزرگ آب شور و شیرین و سواحل صخره ای و شنی زندگی کنند ولی در ایران زیستگاه آن ها به تالاب های داخلی، ساحل های جنوبی و سواحل جنوبی دریای خزر خلاصه می شود و همچنین آن ها در منطقه حفاظت شده تالاب های بین المللی کلاهی و تیاپ در تنگه هرمز، تالاب بین المللی امیرکلایه، منطقه حفاظت شده مند در استان بوشهر، تالاب بین المللی انزلی و پارک ملی بوجاق و… زندگی می کنند.

تغذیه باکلان ها به چه صورت است؟

این پرندگان از آن جایی که غواص هایی خوبی هستند در نتیجه ماهی خوار می باشند و با توجه به ماهر بودن آن ها در غواصی از سطح آب ماهی می گیرند اما بعضی از آن ها می توانند تا عمق 45 متری هم شیرجه بزنند و با این کار علاوه بر ماهی ها از خرچنگ ها، دوزیستان و نرمتنان هم استفاده و تغذیه می کنند.

باکلان ها چگونه تولید مثل می کنند؟

این نوع از پرندگان از نظر جنسی معمولا بین 2 تا 3 سالگی بالغ می شوند و این ویژگی به اندازه ای معین به میزان دسترسی آن ها به غذا مربوط می شود در واقع هر چقدر که غذا بیشتری قابل دسترس باشد سنین تولید مثل جوان تر می شود.

باکلان ها به طور گروهی در اطراف ساحل ها، روی صخره ها، جزیره ها و درختان در لانه های استعماری که دارند تخم گذاری می کنند در واقع تخم گذاری آن ها یک ماه بعد از جفت گیری انجام می شود و جوجه ها می توانند لانه خود را بعد از دو ماه ترک کنند.

باکلان ها معمولا سه تا پنج تخم می گذارند و اغلب اوقات تخم آن ها به رنگ گچی آبی رنگ می باشد همچنین تنها یک بار در سال می توانند تخم گذاری کنند تغذیه بچه جوجه ها به گونه ای است که والدین غذا را قورت داده و بعد از آن پس می دهند تا بچه های آن ها تغذیه کنند.

چه شکارچیانی می توانند باکلان ها را تهدید کنند؟

باکلان ها و تخم های آن ها می تواند طعمه پرندگان شکارچی بزرگ تر مثل مرغ دریایی، کلاغ و عقاب باشد و همچنین لانه های این پرندگان که آن ها را در روی زمین ساخته اند حیواناتی مثل روباه ها و راکون ها می‌توانند به لانه های آن ها آسیب بزنند.

انواع گونه های این پرنده در ایران

همان طور که گفته شد در ایران باکلان ها به صورت سه گونه که شامل باکلان های کوچک، باکلان های بزرگ و باکلان های گلو سیاه است، می باشد.

باکلان های کوچک

باکلان های کوچک حدودا 50 سانتی متر طول دارند که منقار آن ها باریک تر بوده و در انتهای آن هم خمیده می باشد. پرنده بالغ در فصول تولید مثل دارای پرهای سیاه و درخشان با لکه هایی سفید مانند است و اما در مقابل، پرنده های نابالغ دارای پر های قهوه ای رنگ هستند و گاهی ممکن است لکه هایی سفید رنگ کوچک و مشخصی را روی گلو آن ها مشاهده شود.

باکلان های کوچک در زیر آب شنا می کنند تا بتوانند برای تغذیه خود از ماهی ها استفاده کنند و عمدتا در آب های با عمق کمتر از یک متر ماهیگیری می کنند و اغلب اوقات ماهی هایی را شکار می کنند که طول آن ها حدود 2 تا 8 سانتی متر باشد و این پرنده طعمه شکار شده خود را برای بلعیدن به سطح زمین می آورد که در این هنگام پرندگان دیگری مثل لک لک ها و مرغان دریایی می توانند طعمه او را به سرقت ببرند.

در ایران این گونه از باکلان ها در اواخر فروردین ماه فصل تولید مثل آن ها شروع می شود که در این فصل تولید توسط نر ها در محل لانه به طوری که در حال بال زدن هستند و سر خود را به عقب نگه می دارند و غذا را بلند می کنند آشکار می شود همچنین هر دو خانواده در ساخت لانه مشارکت دارند و معمولا حدود دو هفته طول می کشد.

همچنین در یک لانه ممکن است جوجه از نظر سن به میزان قابل توجهی متفاوت باشد و بین 15 تا 21 روز طول می کشد که از تخم ها جوجه بیرون بیاید و همچنین پرندگان جوان زمانی که یک ماهه شدند می توانند لانه خود را ترک کنند همچنین این گونه از باکلان ها در ساحل های جنوبی دریای خرز بیشتر مهاجر زمستان گذران هستند اما به تعداد کمی هم در تالاب های استان فارس، خوزستان و آذربایجان غربی باکلان ها مشاهده می شوند و همچنین گونه های جوجه آور آن ها در بعضی از تالاب های جنوبی و شمال غربی دریای خزر نیز یافت می شود.

گونه بزرگ این پرنده

طول بدن این گونه بین 80 تا 100 سانتی متر واقع شده است همچنین طول بال آن ها 130 تا 160 سانتی متر گزارش شده و از ویژگی های بارز ظاهر آن می توان به گردن کلفت، جثه بزرگ و منقاری بلند، قوی و کمی خمیده اشاره کرد.

نر و ماده این گونه تغیرات فصلی دارند در پرنده بالغ در فصول تولید مثل پوست زیر چشم آن نارنجی، چانه و گونه او سفید رنگ و پوست گلو آن زرد رنگ می باشد و باقی قسمت های بدن او سیاه است و در این فصل خالی سفید رنگ و بزرگ بر روی ران پای آن ها و تاجی کوچک در پس سر باکلان های بزرگ یافت می شود و اما در پرنده های نابالغ زیر تنه آن ها سفید و رو تنه قهوه ای رنگی دارند و قسمت های پایینی گردن و سینه آن ها زرد نخودی می باشد.

گونه زیادی از باکلان ها در فصول تولید مثل در نواحی جنوبی دریای خزر مثل تالاب عباس آباد، تالاب امیرکلایه و فرودگاه رامسر یافت می شود همین طور زمستان گذرانی خود را در تالاب های نواحی شرقی و مرکزی، سواحل جنوبی و نواحی جنوبی دریای خزر انجام می دهند فصل تولید مثل این گونه هم مثل باکلان های کوچک در اوایل فروردین ماه شروع می شود و لانه آن ها در نیزار های حاشیه و درخت زار ها ساخته می شود این گونه تک همسر هستند و اغلب اوقات سه تا پنج تخم می گذرانند و تخم های آن ها بیضی شکل بوده است و رنگ های آبی کمرنگ با پوششی گچی مانند دارند.

مدت زمانی که طول می کشد از تخم های جوجه بیرون آیند بین 28 تا 31 روز می باشد که در روز های اول از تولد آن ها والدین غذا را توسط دهان به کف لانه بر می گردانند تا جوجه ها از آن ها تغذیه کنند و بعد از گذشت چند روز با گذاشتن غذا در منقار جوجه ها تغذیه آن ها انجام می شود و در نهایت جوجه ها در 50 روزگی می توانند لانه خود را ترک کنند و مستقل شوند.

باکلان های گلو سیاه

این گونه از باکلان ها پرنده بومی ایران محسوب می شوند و در جزیره هایی مثل خلیج فارس و به ویژه تنگه هرمز یافت شده اند این گونه از باکلان ها که تقریبا سیاه رنگ هستند حدودا 80 سانتی متر طول دارند همچنین طول بال آن ها هم بین 102 تا 110 سانتی متر می باشد و این گونه از پرندگان جثه ای متوسط و منقاری نازک تر و بلند تر از دیگر باکلان ها دارند.

پرنده بالغ این گونه در فصول تولید مثل در پشت چشم خود یک دسته از پر سفید و لکه های سفید رنگی بر روی گردن، بین بال ها و رو تنه دارند و پرنده های نابالغ دارای رو تنه ای قهوه ای می باشند. فصل تولید مثل باکلان های گلو سیاه از اواخر بهمن ماه شروع و تا اواسط فروردین ماه ادامه دارد.

چاله های کم عمق و کوچکی که روی زمین وجود دارد می تواند لانه آن ها باشد و بسته به اندازه کلاچ دارای دو تا سه تخم می باشند و به علت پرواز پر قدرتی که دارند شبیه به گونه های بزرگ هستند. بر خلاف گونه های دیگر ،باکلان های گلو سیاه در معرض خطر تهدید قرار دارند و جزو پرندگانی آسیب پذیر در فهرست قرمز رنگ دیده می شوند، مرگ این پرندگان به علت آلودگی مواد نفتی و سایر مواد و سم های مخرب، توسعه مناطق ساحلی و برداشت تخم و جوجه این پرندگان از عواملی است که این گونه از پرندگان را تهدید می کند.

سوالات متداول