تجزیه و تحلیل داده‌های تلفیقی از شواهد موجود نشان می‌دهد حتی افرادی که سطح فعالیت بدنی آنان کمتر از دستورالعمل‌های توصیه شده است، اما در اوقات فراغت خود موفق به انجام برخی از آنها می‌شوند، احتمال دارد در معرض خطر کمتری برای سکته مغزی نسبت به همتایان کم تحرک خود قرار داشته باشند.
یافته‌ها نشان می‌دهد که تأثیرات آن مستقل از سن و جنس است و محققان را بر آن داشت تا پیشنهاد کنند که همه باید تشویق شوند تا هر سطحی از فعالیت بدنی را که می‌توانند در اوقات فراغت خود انجام دهند.
محققان توضیح دادند: شکی وجود ندارد که سطوح متوسط تا زیاد فعالیت بدنی در اوقات فراغت خطر سکته مغزی را مهار می‌کند اما مشخص نیست که آیا حتی مقادیر اندکی از فعالیت بدنی این حفاظت را به‌وجود می‌آورد و آیا چنین اثراتی به سن و جنس بستگی دارد یا خیر.
به گفته محققان، در حالی که دستورالعمل‌های بین‌المللی ۱۵۰ دقیقه یا بیشتر در هفته فعالیت بدنی با شدت متوسط یا ۷۵ دقیقه یا بیشتر فعالیت با شدت شدید را برای کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی ازجمله سکته توصیه می‌کنند، بسیاری از بزرگسالان به این امر دست نمی‌یابند.
محققان برای اینکه دریابند آیا سطوح پایین‌تر فعالیت بدنی ممکن است همچنان محافظت ایجاد کنند، پایگاه‌های داده تحقیقاتی را برای مطالعات مربوطه جستجو کردند. آنان نتایج ۱۵ مورد را که شامل ۷۵۲هزار و ۵۰ بزرگسال بود و سلامت آنان به‌طور متوسط ۱۰.۵ سال تحت نظارت قرار گرفته بود، جمع‌آوری کردند.
هر تحقیق تأثیر بالقوه بین سه سطح فعالیت بدنی(هیچ، زیر هدف، و ایده‌آل) و پنج سطح فعالیت بدنی(هیچ، ناکافی، کم، متوسط و شدید) در زمان اوقات فراغت را بر خطر سکته ارزیابی کرد.
تجزیه و تحلیل داده‌های تلفیقی از پنج تحقیق که سه سطح از فعالیت بدنی در اوقات فراغت را ارزیابی کردند، نشان داد که در مقایسه با عدم فعالیت بدنی، بالاترین مقدار «ایده‌آل» خطر سکته مغزی را تا ۲۹ درصد کاهش می‌دهد، اما برخی از فعالیت‌های «زیر هدف» همچنان باعث کاهش خطر ۱۸ درصدی سکته مغزی می‌شود.
یافته‌های مشابهی برای تجزیه و تحلیل داده‌های تلفیقی از ۶ تحقیق که در مورد چهار سطح فعالیت بدنی اوقات فراغت و ۲ تحقیق در مورد پنج سطح فعالیت بدنی در اوقات فراغت گزارش شده‌اند، به‌دست آمد. سطح متوسط فعالیت بدنی در مقایسه با هیچ فعالیت بدنی، خطر سکته مغزی را بین ۲۷ تا ۲۹ درصد کاهش می‌دهد.
محققان به محدودیت‌های متعددی برای یافته‌های خود اذعان دارند که عمده‌ترین آنها تعاریف متغیر سطوح مختلف فعالیت مورد استفاده در مطالعات مشمول و اعتماد به سطوح فعالیت بدنی است که به‌صورت ذهنی ارزیابی شده بود.
با این وجود، محققان به این نتیجه رسیدند که فعالیت بدنی تفریحی، حتی در مقادیر کم، می‌تواند در دراز مدت به جلوگیری از سکته مغزی کمک کند.
آنان می‌گویند: بر اساس نتایج ما، همه سطوح فعالیت بدنی در اوقات فراغت می‌تواند برای پیشگیری از سکته مغزی مفید باشد، ازجمله سطوحی که در حال حاضر به‌عنوان کم یا ناکافی در نظر گرفته می‌شوند. مردم باید تشویق شوند که حتی در پایین‌ترین سطوح، فعالیت بدنی داشته باشند.
