به گزارش ورزش سه با توجه به سبک بازی استقلال و اینکه در بازی مقابل تیم های بزرگ و کوچک طوری دفاع می کند که فضایی به حریف نمی دهد، طبیعی بود یا کادر فنی پرسپولیس باید پلن های تازه ای برای برون رفت از بن بست تاکتیکی داشته باشند یا بازیکنان بزرگ و ستاره های تیم به شکل انفرادی بدرخشند که در هر دو مورد انگار مشکلاتی وجود داشت.
امید عالیشاه ستاره نیمه اول پرسپولیس در فاز حمله بود که در نیمه دوم رو به افول رفت و آنقدر خسته شد که وقتی تعویض شد با آغوش باز استقبال کرد. جای عالیشاه را امیری در زمین گرفته شاید اگر به اوج خود نزدیک بود می توانست گره از کار بگشاید اما نه زمان بود نه فضا نه اینکه امیری آنقدر روی فرم بود که در حدود بیست دقیقه بازی کار را برای تیمش در بیاورد.
مهدی ترابی و اورونوف هم با وجود این تک لحظه هایی در نیمه اول رقم زدند در نیمه دوم هر چه از زمان بازی گذشت رو به افول رفتند که در نهایت ترابی جای خود را به صادقی داد و گزینه جانشین هم غیر از یک شوت کار خاصی در فاز حمله تیمش انجام نداد.
جلسه سرپایی اوسمار، خانبان، سیدجلال و رافا تولدو قبل از تعویض ترابی در نوع خود جالب توجه بود و از چهره و مدل صحبت آنها مشخص بود برای برون رفت از آن وضعیت پلن مشخص و محکمی ندارند و در خصوص تغییر ایجاد شده هم تردید وجود دارد.
در نهایت تغییرات منجر به بهبود شکل بازی پرسپولیس نشد.البته شاید اوسمار می توانست در دقایق پایانی ابوالفضل بابایی را هم جای آل کثیر به زمین بفرستد اما بعید بود اتفاق ویژه ای شکل بگیرد.
این یک مچ اندازی سخت بین نکونام و اوسمار بود که مرد برزیلی هر چقدر سعی کرد نتوانست مچ حریفش را بخواباند و البته برای نکونام حالت ایده آل همان بود که مچش خم نشود.
تصویر دست دادن این دو مربی بعد از سوت پایان بازی چکیده ای از همین وضعیت و کل جریان بازی بود که خطوط چهره اوسمار شرایط او را به خوبی عیان می کند؛ یک ناراحتی مفرط به خاطر ایستادن ته کوچه بن بستی که راه فرار نداشت.
