فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
سر ارادت ما و آستان حضرت دوست
که هر چه بر سر ما می‌رود ارادت اوست
نظیر دوست ندیدم اگر چه از مه و مهر
نهادم آینه‌ها در مقابل رخ دوست
صبا ز حال دل تنگ ما چه شرح دهد
که، چون شکنج ورق‌های غنچه تو بر توست
نه من سبوکش این دیر رندسوزم و بس
بسا سرا که در این کارخانه سنگ و سبوست
مگر تو شانه زدی زلف عنبرافشان را
که باد غالیه سا گشت و خاک عنبربوست
نثار روی تو هر برگ گل که در چمن است
فدای قد تو هر سروبن که بر لب جوست
زبان ناطقه در وصف شوق نالان است
چه جای کلک بریده زبان بیهده گوست
رخ تو در دلم آمد مراد خواهم یافت
چرا که حال نکو در قفای فال نکوست
نه این زمان دل حافظ در آتش هوس است
که داغدار ازل همچو لاله خودروست
شرح لغت:
۱- از اینکه دیگران ارزش واقعی شما را نمی‌دانند، ناراحت و نگران نباشید. زیرا مردم اصولا بی توجه و حسود هستند. شما ارزش‌های واقعی خود را که همان گشاده رو، نجابت، ایثارگر و ازخود گذشتگی، کمک و مساعدت، لبخند و تبسم، شریک غم و اندوه دیگران است، انجام دهید که به قول معروف تو نیکی می‌کن و در دجله انداز، که ایزد در بیابانت دهد باز.
۲- حضرت حافظ در بیت سوم به این معنا اشاره دارد و می‌فرماید:
یاد بهاری نمی‌تواند حال دل آزرده ما را بیان کند و گشایش از غم داشته باشد. زیرا مانند برگ‌های غنچه پرده در پرده است و نسیم را به درون آن راهی نمی‌باشد.
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
۳- آن کسی که به شما خیانت ورزید و نارو زد، بالاخره رسوا میشود. عصمت و پاکی شما بر همگان روشن و واضح است. هیچ ناراحت نباشید. از اینکه به شما ضرر رسیده، زیرا این امتحان الهی بوده است و باید توکل به خدا کنید.
عنان و اختیار زندگی خود را به دست دوستی سپرده‌ای که به او اعتقادی عجیب داری و اکنون هرچه بر سرت می‌آید به پای ارادت خود به او می‌گذاری. در انجام تصمیمات مهم زندگی کورکورانه از دیگران تقلید مکن، چون هر کسی باید با توجه به شرایط زندگی خود تصمیم بگیرد. نیتی در دل داری، هرچه سریعتر عملی کن که فال تو بسیار نیکوست. از بیهوده گویی بپرهیز که اکنون زمان عمل است.
