به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ حسین انصاریان -استاد اخلاق و مفسر قرآن کریم- در مورد ویژگی شخصیتی حضرت خدیجه(س) می‌گوید: حضرت خدیجه سلام الله علیها در فهم حقایق سرآمد بودند، این بانوی جلیل القدر از تمام دارایی خود در راه خدا و اسلام گذشت و لحظه رحلت، بر روی گلیمی ساده گریه می‌کرد تا مبادا خدای رحمان از او ناراضی باشد.
پس از اینکه جبرئیل سلام خداوند را به خدیجه رساند، وی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم لباس ایشان را به عنوان کفن مطالبه کرد.
حضرت خدیجه(س)، اولین بانویی است که اسلام آورده است. در همان زمان که پیامبر(ص) از آزار و اذیت مشرکان رنج می برد، این بانوی بزرگ تنها کسی بود که از بار اندوه و غم‌های او می‌کاست و یاور همیشگی پیامبر اکرم(ص) نام گرفت.
تبسم حضرت خدیجه(س)، دردهای محمد(ص) را سبک می کرد و به او آرامش می‌داد. وقتی حضرت خدیجه(س) به عنوان اولین زن مسلمان به پیامبر اسلام(ص) ایمان آورد، حضرت محمد(ص) برای ادامه دعوت رسالتش، راسخ تر شد. او آینده‌ای درخشان و باشکوه برای سیر رسالت همسرش ترسیم کرد.
در دورانی که زنان جاهلیت، به انواع هرزگی‌های آن زمان آلوده بودند، حضرت خدیجه(س) حتی پیش از ازدواج با پیامبر(ص) هم به نام «طاهره» ملقب بود؛ یعنی کسی که از هرگونه آلودگی و هرزگی به دور است.
ابن عباس می‌گوید: «پیامبر خدا(ص)، بر روی زمین چهار خط کشید و پرسید: آیا می‌دانید این چیست؟ گفتند: خدا و رسولش آگاه ترند؛ ما نمی‌دانیم. پیامبر خدا فرمود: بهترین زنان اهل بهشت، چهار نفرند «خدیجه دختر خویلد، فاطمه دختر محمد، مریم دختر عمران و آسیه دختر مزاحم».
