خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - بهرام قربانپور: رمضان امسال با سال‌های دیگر تفاوتی عمیق دارد، درهم آمیزی بهار معنویت با بهار طبیعت جسم، روح و روان هر جنبنده‌ای را به وجد می‌آورد.
قصه این روزها طلوع دو بهار در یک سال است، بهارانی که یکی نسیم صبح گاهی، طراوت و شادابی و نشاط و زیبایی اش دل ربایی می‌کند و آن یکی هم نجواهای سحرگاهان، روزه داری و سفره‌های افطارش دل از کف می‌برد. وجود دو بهار در یک سال معجزه و اتفاق نابی است که چند دهه یک بار اتفاق می‌افتد.
عشق بازی در کوچه و پس کوچه‌های رمضان
در این گزارش می‌خواهیم به اتفاق هم از کوچه و پس کوچه‌های بهار معنویت و رمضان برویم و در آسمان شب‌های قدر همراه «الغوث الغوث» ها پرواز کنیم؛ شب‌هایی که نتیجه، شهد و شیرینی روزهای بندگی را به تو یک جا هدیه می‌دهد.
شب‌هایی که هر کس با هر تفکر، اندیشه، شکل و شمایلی پای در محافل احیا و شب زنده داری گذاشته و همه در کنار هم از خداوند بزرگ تضرع می‌طلبد.
در حال ذهن پردازی مناجات دلنشین و گوش نواز «جوشن کبیر» بودم که با صدای زمخت و بم راننده که می‌گفت: «مصلی رسیدیم» به خودم آمدم و با پرداخت کرایه از خودرو پیاده شدم.
آسمان رشت زیر بارش «الغوث الغوث» ها
ورودی مصلی شلوغ بود و مردم از درب چوبی سمت چپ وارد می‌شدند، مردمی از نسل‌ها، قشرها، فکرها و اندیشه‌های مختلف. فرشچه های سبزرنگِ خالی مصلی یکی پس از دیگری جای نشستن کسی می‌شد که قرار است با نجوای «جوشن کبیر» جسم و جان را از بند درگیرهایی دنیوی خلاص کند؛ همه چیز برای یک شب قدر رویایی فراهم است.
پدر و پسر، مادر و دختر، پیر و جوان، کودک و خردسال همه و همه آمده بودند تا در سوگ مولود کعبه به وقت پرواز در محراب بنشینند.
پس از شنیدن صدای تلاوت روح بخش قرآن کریم، «امیرحسین بررو» مجری جوان پشت تریبون آمد و با دکلمه ای زیبا در وصف امام زمان (عچ)، محفل را صاحب الزمانی کرد.
فضای محفل با صدا و نفس گرم ذاکر اهل بیت به وجد آمد وقتی سطرهای پر از عشق، معرفت، معنویت و مفاهیم «جوشن کبیر» را مرور می‌کرد.
فرازهای اعجاز انگیز جوشن کبیر
بعد از ثبت چند تصویر ناب از صحنه‌های ناب‌تر این محفل، رفتم کنار پیرمرد رشتی نشستم که خود را «اسماعیل پورمحمد» معرفی کرد از اشک حلقه شده در چشمانش می‌شد عشق و تضرع الهی را لمس کرد.
این پیرمرد رشتی فضیلت‌های ماه مبارک رمضان و شب قدر را بالاتر از سایر ایام سال دانسته و معتقد است؛ قدرشناسی از لیالی قدر و ماه رمضان بسیار اهمیت دارد.
فرازهای مناجات نامه «جوشن کبیر» عبادت اثربخشی است که شنیدنش پر از فضیلت است چه رسد به عمل به آن موضوعی که آقای پورمحمد روی آن صحه گذاشت.
تمدن سازی به وسعت شب‌های قدر
«محمدطاها نجف پور» نوجوان دهه هشتادی که غرق در مناجات‌های جوشن کبیر بود، توجه ام را به خود جلب کرد و به سراغش رفتم به قدری سرمست فرازهای جوشن کبیر شده بود که حضورم را حس نکرد و با سلام و احوالپرسی خلوت عاشقانه اش را با خدا بهم زدم و کنارش نشستم.
این نوجوان رشتی گریزی به مناجات‌های آیت الله بهجت (ره) زد و این مناجات‌های عاشقانه را آئینه تمام نمای عمق معنویت مردم گیلان برشمرد.
معرفت افزایی و تعالی بخشی روح در شب‌های قدر رخ می‌دهد مسأله‌ای که این نوجوان دهه هشتادی به آن رسیده است، به گونه‌ای که تحقق خوشبختی، کمال و سعادت بشری را گذر از مسیر «قدر» می‌داند.
به اعتقاد محمدطاها زندگی سازی و تمدن سازی مقوله مهم دیگری است که با «قدر» مقدر می‌شود.
فاصله گیری از «قدر» آفت ها و آسیب‌های اجتماعی، اخلاقی و فرهنگی بی شماری دارد که این نوجوان رشتی به آن اشاره کرد و یکی از مهم‌ترین راه‌های سالم سازی جامعه را بهره گیری از شب‌های قدر دانست و به عقیده وی «قدر» یک فرهنگ و سبک زندگی است.
حال و هوای خاصی در گوشه گوشه مصلی حکم فرما بود و هر کسی به سبک و سیاق خودش با معبود به صحبت نشسته بود، صدای هق هق گریه از گوشه گوشه این فضا شنیده می‌شد.
به تعبیر قشنگ حضرت آقا «قدر» قله رمضان است و ما در این شب‌ها به قله رسیدیم و باید از فرصت بی‌نظیر توسل و تضرع و دعا و طلب از پروردگار عالم استفاده کنیم.
