روبرتو باجو فوق ستاره سه دهه قبل فوتبال دنیاست. مهاجم محبوب تیم ملی فوتبال ایتالیا که درست ۳۰سال پیش در فینال جام جهانی ۱۹۹۴ مقابل برزیل، پنالتی آتزوری را از دست داد و لاجوردی‌پوشان جام حیثیتی را در آمریکا به رقیب باختند.
به گزارش تابناک ورزشی؛ حالا روبرتو که وارد دوره پیری شده است، همچنان همانقدر جذاب باقی مانده و چندان با فوتبال بی‌رحم رابطه‌ای ندارد.
والنتینا، دختر روبرتو باجو از آن روزها می‌گوید؛ وقتی خیلی کوچک بود و پدرش با درخشش خود ایتالیا را به فینال جام‌جهانی رساند. چیزی نمانده بود که او اسطوره شود اما پنالتی لعنتی...
او می‌گوید: زمانی که خیلی بچه بودم و پدرم زانوهایش درد می‌کرد به او می‌گفتم: من زانوهایم را به تو می دهم، آنها را نیاز ندارم. بیا جراحی کنیم، زانوهایم را در تیتانیوم می گذارم و به تو می‌دهم...
امروز هم پدرم وقتی در باغ با ما فوتبال بازی می کند، از دریبل دوم منصرف می‌شود چون هنوز هم کمر و زانوهایش درد زیادی دارد و می‌ترسد دوباره به خودش صدمه بزند.
خاطراتم از جام جهانی 1994 آمریکا؟
4 سالم بود، بابا بعد از اولین بازی مقابل ایرلند به مامان زنگ زد و گفت بیایید اینجا، من به حضور شماها نیاز دارم. ما یک روز قبل از بازی با نیجریه به آمریکا رسیدیم و وقتی او را در سالن تمرینات دیدم اشک ریزان به سمت او دویدم و مرا در آغوش کشید و بهش گفتم عاشقتم.
بابا فردای آن روز در دقایق پایانی گل برتری را به نیجریه زد و آن را به من تقدیم کرد، او با چشمانش در جایگاه تماشاگران به دنبال من بود. سپس بعد از مسابقه در آغوش او بودم و خبرنگاران از من می‌پرسیدند از اینکه پدرت بهترین بازیکن دنیاست چه احساسی داری؟ و من می‌گفتم پدرم قوی ترین مرد دنیاست.
