محققان در پژوهش جدیدی دریافته‌اند که خرس آبی یا خوکچه خزه‌ای (Tardigrade) احتمالاً می‌تواند کلیدی برای کاهش سرعت پیری در انسان‌ها باشد. آن‌ها پروتئینی از بدن این موجود را به سلول‌های انسان در آزمایشگاه اضافه کردند و متوجه کاهش سرعت متابولیسم آن‌ها شدند.
به گزارش لایوساینس، گروهی از دانشمندان دانشگاه وایومینگ دریافته‌اند که پروتئین موجود در بدن خرس‌های آبی می‌تواند متابولیسم سلول‌های انسان را در شرایط آزمایشگاهی آهسته کند. آن‌ها در این مطالعه روی پروتئینی موسوم به CAHS D تمرکز داشتند که وقتی به سلول‌های انسان اضافه می‌شود، حالتی ژل‌مانند پیدا می‌کند.
«سیلویا سانچز-مارتینز»، محقق ارشد این پژوهش از دپارتمان زیست‌شناسی مولکولی دانشگاه وایومینگ می‌گوید: «درست مثل خود خرس‌های آبی، هنگامی که سلول‌های انسان را همراه با این پروتئین‌ها در حالت بیوستاز (Biostasis) قرار دادیم، در برابر استرس مقاوم‌تر شدند و برخی از قابلیت‌های خرس‌های آبی را در سلول‌های انسان به نمایش گذاشتند.»
بیوستاز حالتی است که از نظر حرکتی معلق محسوب می‌شود و ارگانیزم‌ها در آن می‌توانند تغییرات ناخوشایند محیطی را تحمل کنند. مثلاً می‌توانند در این حالت تا مدت‌ها بدون آب دوام بیاورند. محققان حالا نشان داده‌اند که پروتئین‌هایی که بیوستاز را ممکن می‌کنند، می‌توانند در سلول‌های انسان نیز عملکرد مشابهی داشته باشند.
در مقاله‌ای که پیرامون این پژوهش در مجله Protein Science منتشر شده، آمده است: «یافته‌های ما مسیری را فراهم می‌کند که برای حرکت به‌سمت فناوری‌های متمرکز بر ایجاد حالت بیوستاز در سلول‌ها و حتی ارگانیزم‌های کامل [نظیر انسان‌ها] به‌منظور کاهش سرعت پیری و بهبود شرایط نگهداری و پایداری مفید است.»
نکته جالب توجه اینجاست که محققان می‌گویند این فرایند می‌تواند معکوس شود؛ یعنی متابولیسم سلول‌ها می‌تواند دوباره به حالت عادی برگردانده شود. «توماس بوتبی»، استادیار دپارتمان زیست‌شناسی مولکولی دانشگاه وایومینگ می‌گوید: «زمانی که استرس از بین برود، ژل خرس آبی حل می‌شود و سلول‌های انسان به شرایط متابولیسم عادی برمی‌گردند.»
خرس‌های آبی موجوداتی تقریباً در سطح میکروسکوپی هستند که هشت پا دارند و می‌توانند در شرایط بسیار سخت ازجمله در فضا و در محیط‌های بی‌آب تا مدت‌ها زنده بمانند.
