زلزله با بزرگای ۴.۸ در نیوجرسی روز جمعه ۵ آوریل ۲۰۲۴ در ساعت ۱۰:۲۳ صبح خسارت عمده ای در پی نداشت. در شهر نیویورک اوایل سال ۲۰۲۴ زلزله دیگری به بزرگای ۱.۷ در نزدیکی آستوریا، کوئینز در ماه ژانویه ۲۰۲۴ حس شد. نیویورک که در ورقه آمریکای شمالی قرار دارد و به طور کلی در مقایسه با مناطقی که در امتداد مرزهای فعال ورقه های زمینساختی به ویژه در غرب آمریکا و در کالیفرنیا قرار دارند، رویدادهای لرزه‌ای کمتری تجربه می‌کند.
زلزله روز جمعه ۱۷-۱-۱۴۰۳ (۵ آوریل۲۰۲۴ ) با بزرگای ۴.۸ و ژرفای ۵ کیلومتر در پهنه ای پر جمعیت رخ داد به نحوی که حدود ۱۸ میلیون نفر در نیویورک و اطراف آن آن را حس کردند و در شهر نیویورک با ۱.۱ میلیون ساختمان و ۹ میلیون نفر جمعیت به ویژه در ساختمانهای بلند این زلزله با شدت قابل ملاحظه ای حس شد.
فعالیت لرزه ای در ناحیه بزرگتر شهر نیویورک در امتداد چندین گسل با روند شمال شرقی- جنوب غربی متمرکز است که به نظر می رسد گسل {راماپو} فعال ترین آنها باشد. سه نیروگاه هسته ای در ایندین پوینت، نیویورک، در نزدیکی گسل راماپو قرار دارند. بر اساس گزارش سازمان زمین شناسی ایالات متحده د در سال ۱۹۸۵ُ پروفیل‌های انعکاس لرزه‌ای با وضوح بالا در خلیج نیویورک، گسل بایت Bight را نشان داد که به طول ۵۰ کیلومتری از انتهای جنوبی خود به جهت شمال-شمالشرق ادامه دارد.
زیر لانگ آیلند جابجایی، که به طور مداوم به سمت غرب است، برآمدگی را کاهش می دهد و نشان دهنده یک گسل در حال جنبایی است. شیب گسل نزدیک به عمودی است. بیشینه تغییرات جابه جایی در صفحه گسل ۱۰۹ متر و در دشت ساحلی در امتداد ساحل شرقی شناخته شده است. چینه شناسی لرزه ای حرکت را بر روی گسل بین کرتاسه پسین (۹۵ میلیون سال قبل ) تا الیگوسن میانی (۳۰ میلیون سال قبل.) نشان می دهد ولی شواهد فعالیت کواترنر مبهم است.
شمالشرق ایالات متحده در یا نزدیک یک مرز ورقه فعال لرزه زمینساختی قرار ندارد. موقعیت زمین ساختی امروزی منطقه یک حاشیه ورقه قاره ای منفعل و کمتر جنبا را نشان می دهد نزدیکترین مرزهای ورقه فعال عبارتند از خط الراس آنتیک میانی در شرق، سامانه فرورانش/تراگذر در امتداد حاشیه غربی آمریکای شمالی به سمت غرب، و مرز شمالی ورقه کارائیب در جنوب. همه این مرزهای ورقه ها در چندین هزار کیلومتری شمال شرق ایالات متحده قرار دارند. آخرین فعالیت زمینساختی در تاریخ زمینشناختی در این منطقه مربوط به جدایی تریاس آمریکای شمالی از آفریقا است که در آخر مزوزوئیک رخ داده است. این فعالیت با سنگ‌های آذرین موجود در حوضه‌های مزوزوئیک کانکتیکات و نیوآرک، در سری ماگمای کوههای وایت در نیوانگلند، در تپه‌های مونتریان Montregian در جنوب کبک کانادا، و در امتداد زنجیره کوههای دریایی نیوانگلند مشخص می‌شود. در گذشته های دورتر زمین شناختی، این منطقه حداقل دو برخورد و شکاف قاره ای را تجربه کرده است.
در حالی که لرزه خیزی امروزی در شمالشرق آمریکا در مقایسه با بیشتر مرزهای ورقه ها بسیار کم است، البته پایداری آن و پتانسیل آن برای ایجاد زلزله های مخرب آن را موضوع پژوهشهای علمی و نگرانی عمومی می کند. نیروهایی که باعث ایجاد زمین لرزه در این منطقه می شوند ، ویژگی های زمین شناختی /زمین ساختی از نظر لرزه ای چقدر فعال هستند؟ پتانسیل زمین لرزه های بزرگ آینده چیست؟
برای درک پدیده‌های زلزله در منطقه نیویورک، ارائه تصویر این منطقه در زمینه فعالیت زلزله در سراسر شمال شرقی ایالات متحده مفید است. پایش زلزله های دستگاهی در اوایل شده ۱۹۰۰ آغاز شد و گزارش‌های منظم زمین‌لرزه‌های دستگاهی ثبت‌شده از سال ۱۹۳۸ با شروع انجمن لرزه‌نگاری شمال شرقی آغاز شد . رصدخانه از سال ۱۹۶۲ تا دهه ۱۹۷۰ با شبکه های منطقه ای کنونی تقویت شد.
*محقق زلزله‌شناس پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی
۲۳۳۲۳۳
