یکی در گوشه‌ای ایستاده و در خودش فرو رفته و دیگری به بقیه نگاه می‌کند تا ببیند چه می‌کنند و او هم تقلید کند و در این میان، یکی دیگر از بچه‌ها همچنان در حال جیغ زدن است. این فقط یک برداشت خیلی کوتاه از چند ساعت حضور در جمع کودکان اتیسمی است.
کودکانی که هر کدام‌شان نابغه‌ای مخفی‌اند که فقط به‌دلیل اختلال موجود در مغزشان که در نهایت منجر به ناتوانی در پردازش صحیح اطلاعات شده است، قادر نخواهند بود مانند سایر کودکان از زندگی عادی برخوردار شوند؛ اما این افراد باهوش و آموزش‌پذیرند و با درک متقابل جامعه می‌توانند در جامعه حضور یابند و در کنار سایر افراد زندگی کنند.
این افراد خیلی نزدیک به ما هستند، شاید در کوچه یا در ساختمانی که زندگی می‌کنیم و ما با شناخت آنها می‌توانیم ادامه زندگی را برای‌شان ساده‌تر کنیم تا آینده‌ای بهتر داشته باشند.
فرناز علی‌آبادی، مسؤول فنی مرکز اتیسم امید رهایش در بجنورد در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا گفت: اختلال طیف اتیسم یکی از انواع اختلالات رشدی عصبی با علائم روان‌شناختی است که بر رشد طبیعی مغز، پردازش اطلاعات مغزی و در نتیجه، عملکرد آن در حوزه‌های تعاملات اجتماعی، مهارت‌های ارتباطی و شناختی تاثیر می‌گذارد و منجر می‌شود کودکان مبتلا به اتیسم نسبت به سایر کودکان، دنیای متفاوت‌تری را می‌بینند، می‌شوند و حس می‌کنند.
وی افزود: شاخصه‌های اصلی اختلال اتیسم در دو حوزه نقص در ارتباط و تعامل اجتماعی و بروز رفتارهای کلیشه‌ای، علایق و فعالیت‌های تکراری و محدود خلاصه می‌شود.
وی ادامه داد: اختلال طیف اتیسم معمولاً تا سن سه سالگی به‌طور کامل آشکار می‌شود، در حالی که تشخیص اولیه معمولاً حدود ۱۸ تا ۲۴ ماهگی اتفاق می‌افتد، اختلال اتیسم به‌صورت طیف است که از خفیف تا شدید متغیر است و از لحاظ شدت و نوع علائم با یکدیگر متفاوت هستند، اگرچه مشترکاتی بین افراد دیده می‌شود، اما علائم منحصربه‌فردی نیز از خود بروز می‌دهند، در نتیجه نیازمند ایجاد پروتکل فردی هستند.
علی‌آبادی بیان کرد: این اختلال، ریسک ابتلا به برخی مشکلات را افزایش می‌دهد، بعضی افراد مبتلا به اتیسم مشکلات همراه دیگری نیز از جمله کم‌توانی ذهنی، اختلال یکپارچگی حسی، اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه، صرع و مشکلات گوارشی دارند و به این معناست که این افراد نیازمند سطوح حمایتی مختلفی هستند.
وی با اشاره به اینکه احتمال بروز این اختلال در تمام گروه‌های نژادی، قومی، اجتماعی و اقتصادی وجود دارد و در میان فرزندان پسر، چهار برابر گزارش شده است، تاکید کرد: اختلال طیف اتیسم مادام‌العمر است و درمان قطعی ندارد، اما با توانبخشی، فرد دارای اتیسم می‌تواند مهارت کسب کند، زندگی مستقلی داشته باشد و نبوغ خاصی را در زمینه‌هایی مانند موسیقی، نقاشی و کامپیوتر از خود نشان دهد.
وی ادامه داد: شناسایی و مداخله زودهنگام، یکی از کلیدی‌ترین مولفه‌ها برای بازتوانی کودکان مبتلا به اتیسم است. این اختلال هرچه در سن پایین‌تر (سن طلایی سه تا پنج سال است) تشخیص داده شود و توانبخشی شروع شود، آینده روشن‌تری پیش روی فرد خواهد بود.
انجام غربالگری برای درمان کودکان دارای اختلال در زمان طلایی
صادق جعفری، سرپرست اداره کل بهزیستی خراسان شمالی نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: در بجنورد یک مرکز با نام مرکز اتیسم در حال فعالیت است که مباحث آموزشی را به کودکان مبتلا به اختلال اتیسم آموزش می‌دهد و خدماتی مانند غربالگری، گفتاردرمانی، کاردرمانی، بازی‌درمانی، هنردرمانی و موسیقی‌درمانی و ... برای آنها ارائه می‌شود.
وی گفت: یکی از برنامه‌های مهمی که به‌دنبال آن هستیم تا امسال آن را اجرایی کنیم، موضوع غربالگری است. در همین راستا، تعدادی از کارشناسان را برای آموزش به دوره‌های مختلف فرستادیم چون بسیاری از خانواده‌ها نسبت به این اختلال آگاهی چندانی ندارند و تصور می‌کنند فرزند آنها مشکل دیگری دارد.
وی افزود: به‌دنبال این هستیم که برای استراحت کوتاه‌مدت خانواده‌ها مرکز شبانه‌روزی موقتی را ایجاد کنیم تا خانواده‌هایی که فرزند دارای اختلال اتیسم دارند، چند روز فرزند خود را به این مرکز بسپارند و به استراحت کوتاهی مانند مسافرت بپردازند.
خواسته‌هایی که خانواده‌های دارای فرزند اتیسم آرزو دارند شما بدانید
در این میان، خانواده و کودکان مبتلا به اختلال اتیسم درخواست و آرزوهایی دارند که خوشدل، مسؤول مرکز آموزشی، توانبخشی کودکان اتیسم امید رهایش در بجنورد درباره آنها توضیح داد.
مردم وقتی اطراف فرزند من هستند نیازی نیست احساس عجیبی داشته باشند. شاید لازم باشد آنها اندکی متفاوت با او رفتار کنند، اما من آرزومندم که آنها رفتار عجیبی نداشته باشند. کودکان اتیسم با هم متفاوت هستند.
مردم فکر می‌کنند چون فرزند من شبیه هیچ فردی در طیف اتیسم نیست، پس اتیسم ندارد.
این کودکان دوست‌داشتنی هستند، به عشق احتیاج دارند، آنها فوق‌العاده‌اند و خنده را بر لب کسانی که دوست‌شان دارند می‌آورند.
اطلاعات درباره یک کودک مبتلا به اختلال اتیسم هیچ مفهوم خاصی ندارد. آنها با هم بسیار متفاوت هستند لطفاً به من نگویید پسرم با سایر کودکان طیف اتیسم متفاوت است.
بعضی کودکان با نیازهای ویژه باهوش و متفکر هستند و ممکن است این موضوع در همه زمان‌ها آشکار نباشد، مغز آنها متفاوت کار می‌کند.
اگر دختر من صداهای عجیب و غریب درمی‌آورد، راحت باشید و به او نگاه نکنید. او این صداها را فقط به این علت که هیجان‌زده است درمی‌آورد. لطفاً با دهان باز از تعجب به او نگاه نکنید.
اگر شما کودک من را در مغازه خواروبارفروشی می‌بینید، او ممکن است سرش را به جایی بکشد، گوشه لباسش را بجود یا دور خودش بچرخد، او مضطرب است، من او را سرزنش نمی‌کنم، پس لطفاً جوری به نگاه نکنید که انگار باید این کار را انجام دهم. او نمی‌تواند بدنش را کنترل کند، اما تلاش می‌کند تا حدی بر آنچه از محیط دریافت می‌کند، غلبه کند.
۱۰ آروزیی که هر کودک مبتلا به اختلال اتیسم دوست دارد شما بدانید
من در درجه اول و قبل از هر چیز یک کودک مبتلا به اختلال اتیسم هستم و اتیسم بخشی از چیزی است که من هستم، نه همه آن.
درک من از محیط اطراف با شما متفاوت است. این به آن معناست که بسیاری از صداها، بوها، مزه‌ها، شکل‌ها، نورها و تماس‌های عادی که برای شما عادی یا بی‌اهمیت است، ممکن است برای من دردآور باشد.
بین نمی‌خواهم (نمی‌خواهم انجام دهم) و نمی‌توانم (توانایی انجام ندارم) فرق بگذارید.
من تفکر عینی دارم، یعنی همه جملات را تحت‌الفظی می‌فهمم.
به همه راه‌هایی که من تلاش می‌کنم ارتباط برقرار کنم، گوش دهید و به آنها توجه کنید.
آنچه می‌گویم را تصویرسازی کنید. من ذهنی بصری دارم.
به جای آنچه نمی‌توانم انجام دهم، بر آنچه می‌توانم انجام دهم تمرکز کنید.
در تعامل‌های اجتماعی کمکم کنید.
چیزهایی را که موجب پریشانی‌ام می‌شوند شناسایی کنید.
من را بدون قید و شرط دوست داشته باشید.
انتهای پیام
