به گزارش همشهری آنلاین، «جاش گلنسی» خبرنگار مجله ساندی تایمز در یادداشتی درباره سفرش به خلیج گوانتانامو و بازدیدش از زندان نظامی گوانتانامو که در یک پایگاه نظامی متعلق به آمریکا واقع شده است، آن را یکی از «عجیب‌ترین جاهای جهان» توصیف کرده و می‌گوید، این زندان هرگز بسته نمی‌شود.
گلنسی در این یادداشت که در ساندی تایمز منتشر شده است، با اشاره به این که در مدت بازدیدش از این زندان قرار بود گزارشی درباره جلسات استماع پیش از محاکمه پنج تن از متهمان حادثه تروریستی ۱۱ سپتامبر تهیه کند، می‌گوید، اخیرا با گوش کردن به یکی از قسمت‌های پادکستی به نام «سریال» درباره این زندان، دوران سفرش به گوانتانامو برایش مجسم شد.
در یادداشت او آمده است: اگر بخواهیم صادق باشیم، بسیاری از مردم فکر می‌کردند که زندان گوانتانامو تا الان بسته شده است. این طور نیست! ۳۰ زندانی هنوز آن‌جا هستند که البته از ۷۸۰ نفر این تعداد باقی مانده‌اند. در سال ۲۰۱۹، هزینه هر زندانی در حدود ۱۳ میلیون دلار در سال تخمین زده شده بود.
اسکورت یک زندانی طالبان به سلولش در «کمپ ایکس ری» زندان گوانتانامو توسط سربازان آمریکایی، ۲۰۰۳
آمریکا از زمان جنگ اسپانیا-آمریکا در سال ۱۸۹۸ در این خلیج یک پایگاه دریایی داشت. اما در سال ۲۰۰۲ که هنوز از رنج و خشم ۱۱ سپتامبر خلاصی نیافته بود، در جایی که بر اساس قوانین آمریکا نبود، زندانی برای بازداشت‌شدگان جنگ علیه تروریسم تاسیس کرد. برخی از این افراد، مسلما، عوامل القاعده بودند. برخی دیگر نیز افراد بی‌گناهی بودند که در بحبوحه آن خشم و هیجان گرفتار شده بودند.
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: شانزده سال پس از آن که رییس جمهور باراک اوباما پس از پیروزی در انتخابات سال ۲۰۰۸ وعده داد که این زندان را تعطیل می‌کند، آمریکا از آن صرف‌نظر کرده است. اما بیشتر زندانیان یا به کشورهایشان بازگردانده شده و یا به کشورهای طرف سوم منتقل شده‌اند.
پایگاه نظامی گوانتانامو پر از خاطرات عجیب است. «کمپ سون» که وجود آن دو سال مخفی شده بود در حالی که ۱۴ زندانی با «ارزش بالا» برای سازمان سیا در آن زندانی بودند، دیگر مورد استفاده نیست. «کمپ ایکس ری» که مخوف‌ترین بخش‌ها بود و بسیاری از عکس‌های زندانیان ملبس به یونیفرم نارنجی در آن ثبت شده‌اند، حالا پوشیده از علف‌های هرز و حصارهای زنگ‌زده است. برنامه‌های پنتاگون برای تخریب آن با مخالفت‌هایی روبه‌رو شده و گفته شده است که این زندان، هر چه باشد، بخشی از تاریخ آمریکا است و نباید فراموش شود.
زندانیانی که در آن باقی مانده‌اند ممکن است در خلیج گوانتانامو بمیرند اما مقدمات تبدیل این زندان به یک آسایشگاه برای درمان سرطان و تسکین آلام تن‌های رنجور این زندانیان آغاز شده است.
یکی از دلایلی که آن‌ها نمی‌توانند این مکان را تعطیل کنند، پنج زندانی معروف ۱۱ سپتامبر هستند که حتی هنوز به مرحله محاکمه نرسیده‌اند و شاید هرگز نیز نرسند. «محمد» یا «کی‌ام‌اس» یکی از زندانیان است که در بازجویی از او ۱۸۳ بار از روش خفگی مصنوعی استفاده شد که این موضوع بخش عمده‌ای از شهادت‌های او را غیرقابل قبول می‌سازد. آمریکا احتمالا، هرگز قادر به محاکمه یا اعدام مردی نخواهد بود که او را مسئول «جنایت شنیع» ۱۱ سپتامبر می‌داند.
در پایان این یادداشت آمده است: یک ضرب‌المثل رومی منتسب به سیسرون می‌گوید «در زمان جنگ از قانون صدایی در نمی‌آید!» خلیج گوانتانامو مثال عینی این ضرب‌المثل است؛ جایی که آمریکا هزینه اخلاقی و مالی کنار انداختن کتاب قانون در برهه‌ای مهم را می‌پردازد.
