در ۱۹۰۸ به دلیل مشکلات مالی خانواده مجبور به ترک کالج شد. کلارنس در این زمان مجددا به استخدام سازمان کشاورزی درآمد و در یک پروژه بررسی میدانی جانوران در غرب آمریکا شروع به فعالیت کرد. در ۱۹۱۲ طی سفری به لابرادور کانادا به نگهداری غذا با استفاده از انجماد به‌ویژه انجماد سریع آن علاقه‌مند شد. یک سرخپوست به وی نحوه منجمد کردن سریع ماهی در زیر یخ بسیار ضخیم را یاد داد. در زمستان که دما به منفی ۴۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسید او متوجه شد که ماهی صید شده سریعا یخ می‌زند و هنگام پختن، باز طعم تازه خود را حفظ می‌کند. او پی برد که غذاهای دریایی منجمد که در نیویورک فروخته می‌شد کیفیت کمتری از ماهی یخ‌زده لابرادور دارد. کلارنس در بازگشت خود در سال ۱۹۱۶ به آمریکا آزمایش‌های خود درخصوص انجماد غذا با هدف کاربرد تجاری را آغاز کرد و توانست به روشی مدرن برای انجماد ماهی دست یابد. در ۱۹۲۴ یکی از موسسان کمپانی جنرال سی‌فود شد که فرآورده‌های غذایی منجمد متفاوتی تولید می‌کرد. یک سال بعد شرکت جنرال‌فود به گلاستر ماساچوست نقل‌مکان کرد و در آنجا وی توانست برای جدیدترین اختراع خود یعنی «منجمدکننده تسمه دوبل» بازار خوبی پیدا کند. بسیاری این اختراع را سرآغاز صنایع غذاهای منجمد امروزی می‌دانند. در ۱۹۲۷ بردزآی فرآیند انجماد سریع گوشت قرمز و گوشت طیور، میوه‌ها و سبزیجات را توسعه بخشید. در ۱۹۲۹ کمپانی پاستوم، جنرال فودز و اختراعات بردزآی را به قیمت ۲۲ میلیون دلار خرید اما بردزآی همچنان با این شرکت همکاری می‌کرد. در ۱۹۴۹ بردزآی دومین فردی شد که جایزه «باب کاک-هارت» انستیتو فناوری‌های غذایی را از آن خود کرد. بردزآی در سال ۲۰۰۵ به تالار مشاهیر مخترعان ملی راه یافت. کلارنس بردزآی در ۷ اکتبر ۱۹۵۶ در پی حمله قلبی در «گرامرسی پارک هتل» منهتن درگذشت.
