به گزارش ایسنا، سیدعلی میرافضلی، شاعر و پژوهشگر با اعلام این خبر نوشته است: «با اندوه بسیار خبردار شدم دکتر محمود مدبّری، استاد بازنشستۀ دانشگاه باهنر کرمان، لغت‌پژوه و مصحّح متون نظم و نثر فارسی، دیروز (چهارشنبه، ۲۳ فروردین) بر اثر بیماری سرطان از دنیا رفته است.
مدبری زادۀ پانزدهم شهریور سال ۱۳۳۵ شمسی در تهران بود و سال ۱۳۶۴ به کرمان کوچید و کار تدریس در دانشگاه کرمان را آغاز کرد و در ۱۳۹۶ بازنشسته شد.
«شاعران بی دیوان»، «فرهنگ لغات نثرهای فنی و مصنوع»، تصحیح «ترجمۀ قرآن ماهان»، «دیوان نجیب گلپایگانی»، «دیوان عماد فقیه کرمانی»، «غازان نامۀ منظوم»، «تراجم الاعاجم»، «سرمۀ سلیمانی» و «فرهنگ عجایب اللغة» از جمله آثار چاپ‌شدۀ اوست.
دکتر مدبّری به مبحث رباعی علاقۀ ویژه‌ای داشت و در سال‌های دور، رباعیات منسوب به خواجه عبدالله انصاری، جامی و شاه نعمت‌الله ولی را گردآوری و چاپ کرد. «اشعار شیخ نجم‌الدین رازی» نیز از آثار اولیۀ اوست.
ما در جُنگ هنر مس (شمارۀ ۱۸، تابستان و پاییز ۱۴۰۰) ویژه‌نامه‌ای برای دکتر مدبری تدارک دیدیم و مروری نیز بر کارنامۀ علمی او داشتیم. روانش شاد.»
همچنین اکبر ایرانی، مدیرعامل موسسه پژوهشی میراث مکتوب در پیام تسلیتی نوشته است: «درگذشت دکتر محمود مدبّری جامعۀ علمی و ادبی ایران، به‌ویژه استادان و دانشجویان زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید باهنر کرمان را داغدار کرد.
دکتر محمود مدبّری (شهریور ١٣٣۵- فروردین ١۴٠٣) استاد دانشگاه شهید باهنر کرمان و از مصحّحان و پژوهشگران نامدار زبان و ادب فارسی بود. او در سال ١٣٧۵ مدرک دکتری خود را از دانشگاه تهران دریافت کرد و پیش از آن سابقۀ همکاری با سازمان لغت‌نامۀ دهخدا و بنیاد فرهنگ ایران و نیز تدریس در دانشگاه شهید بهشتی و دانشکدۀ صدا و سیما را داشت.
مدبّری از سال ١٣٧٣ مشغول به تدریس در دانشگاه شهید باهنر کرمان بود و گرایش او به فرهنگ‌نویسی و متون قدیم، به‌ویژه ادب حماسی و شاهنامه بود. محمود مدبّری در کنار تدریس به تحقیقات فراوانی پرداخت و آثار ارزشمندی از خود به جای نهاد. شاخص‌ترین تألیف و تصحیح او کتاب «شاعران بی‌دیوان» است، که در آن به گردآوری و تصحیح اشعار قدیم‌ترین شعرای زبان فارسی، که از آنان دیوانی بر جای نمانده، پرداخته است. «دیوان نجیب‌الدین جرباذقانی (گلپایگانی)»، «اشعار شیخ نجم‌الدین رازی (دایه)»، «ترجمۀ قرآن ماهان» و «دیوان عماد فقیه کرمانی» از دیگر تصحیح‌های ارزشمند اوست. مدبّری در زمینۀ فرهنگ‌نویسی نیز تألیف‌ها و تصحیح‌های ارزشمندی دارد؛ او «فرهنگ لغات نثرهای فنّی و مصنوع» را تألیف و چند فرهنگ قدیم، یعنی فرهنگ‌های «سرمۀ سلیمانی»، «تراجم الاعاجم» (با همکاری دکتر مسعود قاسمی) و «عجائب اللغه» را تصحیح کرده‌است. فصل‌نامۀ «گزارش میراث» افتخار آن را داشته‌است که چند مقالۀ ارزشمند از او به انتشار برساند.
مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب درگذشت این پژوهشگر پُرتلاش و استاد دانشمند را به خانواده سوگوار و جامعۀ علمی و ادبی ایران، به‌ویژه به دانشگاه شهید باهنر کرمان تسلیت می‌گوید. یاد و نامش گرامی باد که دوام ذکرش «ثبت است بر جریدۀ عالم».
