زمانی که بخش خصوصی وارد هر بخشی از اقتصاد می‌شود، شاهد دو اتفاق در آن حوزه اقتصادی خواهیم بود. اول آنکه هزینه‌های مازادی که پیش‌تر در بخش‌های دولتی به دلیل عدم‌بهینه‌سازی ساختار وجود داشته، در بخش خصوصی کمتر خواهد شد و با این اقدام به نوعی صرفه‌جویی در هزینه‌های غیر‌ضروری شکل می‌گیرد.
اما نکته مهم دیگر چابکی در ساختار بخش خصوصی است. این چابکی در ساختار به افزایش تولید منتهی می‌شود. از سوی دیگر تولید کیفی‌تر خواهد بود. همچنین با توجه به اینکه بخش خصوصی سرمایه‌گذاری انجام داده و به دنبال بازدهی این سرمایه‌گذاری است، راهکارهای مختلفی را برای بهینه‌سازی سبد تولید و صادرات و اقناع مشتریان و جلب رضایت بیشتر خود به کار می‌گیرد. این موارد همیشه در موضوع خصوصی‌سازی مطرح است. از زمانی که صنعت فولاد به نحوی از دولت جدا شد، با عناوینی مثل خصولتی یا خصوصی، شاهد رشد قابل‌توجهی در این صنعت بودیم.
اگر رشد صنعت فولاد را در دهه ۹۰ و چند سال ۱۴۰۰ مرور کنیم، خواهیم دید که این رشد بسیار قابل‌توجه و بالاتر از میانگین رشد جهانی است. این موضوع ثمره ورود بخش خصوصی به صنعت فولاد است، به‌ویژه آنکه از سرمایه‌بری کمتری هم برخوردار است. زمانی که بخش خصوصی به صنعت فولاد کشور وارد شد، نمی‌توانست سرمایه‌گذاری سنگینی انجام دهد، به همین دلیل کار را از صنعت نورد شروع کرد و رفته‌رفته به سمت صنعت فولاد آمد و پس از آهن حلقه آهن اسفنجی را تکمیل کرد و امروز ما چند شرکت توانمند بخش خصوصی را شاهد هستیم که تمامی زنجیره فولاد را در اختیار دارند.
بنابراین به اعتقاد بنده، بخش خصوصی وارد هر حوزه اقتصادی کشور شده، منشأ خیر بوده و سبب خلق ارزش‌افزوده بیشتر شده است. در کنار آن نیز شاهد چابکی بیشتر در بخش خصوصی بودیم که به افزایش تولید در بعد کمی و کیفی منجر شده است.
درواقع صنعت فولاد و رشد اتفاق‌افتاده در آن، نمونه خوبی از حضور بخش خصوصی و تحقق برنامه‌های توسعه‌ای کشور است که باید بیش از پیش چنین حضوری تقویت شود.
رویداد جامع معدن و صنایع معدنی ۱۴۰۳ از ۳۰ اردیبهشت تا ۳خرداد به همت گروه رسانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای «دنیای‌اقتصاد» برگزار می‌شود.
