شاید برای شما هم پیش آمده باشد که با شنیدن کلمات کوین و توکن در دنیای ارزهای دیجیتال، تصور کنید که هر دو کلمه هم‌معنی هستند؛ اما واقعیت این است که تفاوت کوین و توکن ظریف و البته مهم است و دانستن این تفاوت‌ها به شما کمک می‌کند تا درک بهتری از پروژه‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال داشته باشید.
در اصل کوینها و توکنها، از نظر منشأ، موارد استفاده و زیرساخت‌های فناوری متفاوت هستند. این تمایز برای هر کسی که قصد دارد ارزهای دیجیتال را در سطوح عمیق‌تری درک کند، مهم است. برای یادگیری ریزبینانه تفاوت کوین و توکن، شما را به مطالعهٔ این مقاله دعوت می‌کنیم.
یک کوین (Coin) به‌زبانی ساده، پولی مجازی است. کوینها یا به‌عبارتی سکه‌های دیجیتال، انواعی از ارزهای دیجیتال هستند که قابلیت پرداخت و خرید کالا و خدمات را فراهم می‌کنند. درواقع کوینها دارایی‌های دیجیتالی هستند که بلاک‌چین خود را دارند، مستقل هستند و بر روی شبکه خود کار می‌کنند.
هر کوین، ارز مخصوص یک بلاک‌چین خاص است؛ برای مثال:
هدف اصلی این کوینها در واقع این است که به‌عنوان ابزارهایی برای:
به‌این‌ترتیب، کوینها درواقع بسیار شبیه سایر ارزهای فیات یا اشکال دیگر پول عمل می‌کنند.
کوینها خصوصیات مشترکی با اشکال سنتی مبادله ارزش دارند. آن‌ها قابل‌تبدیل، قابل‌تقسیم، قابل‌حمل و محدود در عرضه هستند. این ارزهای دیجیتال، مشابه اشکال فیزیکی ابزارهای تبادل ارزش، عمدتاً به‌عنوان یک روش پرداخت استفاده می‌شوند. بااینحال، برخی از کوینها مانند اتر (ETH)، فراتر از نقش «مبادله ارزش» خود هستند، زیرا برای تسهیل تراکنش‌ها و ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز در بلاک‌چین مربوطه خود استفاده می‌شوند.
علاوه بر استفاده به عنوان یک روش پرداخت، کوینها همچنین می‌توانند برای سفته‌بازی استفاده شوند؛ یعنی میتوان کوینها را به امید این که قیمت آن‌ها افزایش یافته و بتوانید آن‌ها را با سود بفروشید، خریداری کرد.
توکن (Token) یک دارایی دیجیتال است که بر روی یک بلاک‌چین دیگر ساخته شده است و بلاک چین مختص خود ندارد. توکنها می‌توانند نماینده هر چیزی از یک شیء فیزیکی تا یک ارز مجازی باشند. توکنها اغلب از طریق یک فرآیند عرضه اولیه کوین (ICO)، مشابه با عرضه‌های اولیه عمومی (IPO) در بازار سهام سنتی ایجاد می‌شوند. ICOها راهی برای استارت‌آپ‌ها برای جذب سرمایه از طریق فروش توکن‌هایی هستند که در پلتفرم آن‌ها استفاده خواهند شد.
توکنها می‌توانند کاربردهای متنوعی داشته باشند. به‌عنوان‌مثال، آن‌ها می‌توانند نماینده یک دارایی، مانند یک کالای فیزیکی یا یک ارز باشند. آن‌ها همچنین می‌توانند برای دسترسی کاربران به یک سرویس یا برنامه استفاده شوند.
چند نمونه محبوب از توکنها در بازار ارزهای دیجیتال، یو‌اِس‌دی‌سی (USDC)، تتر (USDT) و یونی سواپ (UNI) است. تتر بزرگترین استیبل‌کوین بازار ارزهای دیجیتال بر اساس ارزش بازار است که راهی را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند تا بدون خروج از اکوسیستم ارزهای دیجیتال، دارایی‌های خود را به دلار تبدیل کنند. UNI توکن حاکمیتی صرافی غیرمتمرکز یونی سواپ (Uniswap) است که به کاربران اجازه می‌دهد بدون‌نیاز به واسطه و شخص یا نهادی ثالث، توکن‌های خود را تعویض و مبادله کنند.
بیشتر بخوانید: توکن حاکمیتی چیست؟ با مهم‌ترین توکن‌های حاکمیتی بازار آشنا شوید
حال که با این دو مفهوم آشنا شدیم، وقت آن است که تفاوت کوین و توکن را بررسی کنیم. در این بخش این تفاوت‌ها را تشریح خواهیم کرد:
اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن در ساختار و هدف آن‌ها نهفته است:
کوینها درواقع شبیه به اشکال دیجیتالیِ روش‌های پرداخت سنتی هستند و اغلب برای پرداخت تراکنش‌ها در شبکه بلاک‌چین مربوطه خود استفاده می‌شوند. درعین‌حال توکنها اغلب با یک پروژه یا پروتکل خاص در اکوسیستم بلاک‌چین مرتبط هستند و برای دسترسی به ویژگی‌های خاصی از آن پروژه استفاده می‌شوند.
از نظر ایجاد، توکنها نسبت به کوینها آسان‌تر ایجاد می‌شوند. کوینها برای تراکنش‌های عمومی‌تر و حفظ ارزش مناسب‌تر بوده، درحالیکه توکنها برای اهداف خاص و ایجاد ارزش سازگارتر هستند.
به‌عنوان‌مثال، تمام توکن‌های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول‌ها و آدرس‌های اتریوم ذخیره می‌شوند، اما نمی‌توانید بیت کوین را روی آدرس اتریوم ذخیره کنید، چون یک کوین است.
در کل اینگونه میتوان گفت که کوینها و توکنها در درجهٔ اول می‌توانند به عنوان یک ابزار پرداخت عمل کنند. کوینها بلاک‌چین خود را ایمن کرده و شرکت‌کنندگان را تشویق می‌کنند، درحالیکه توکنها کاربردها و اهداف را در شبکه فراهم و امکان‌پذیر می‌کنند. انتخاب بین کوینها و توکنها به موارد استفاده خاص و بلاک‌چین مورداستفاده بستگی دارد.
با مراجعه به لیست پروژه‌های لایه اول (L1) در وب سایت کوین مارکت کپ (CoinMarketCap) و بررسی پلتفرم موردنظر، می‌توانید می‌توانید متوجه شوید که آیا ارز موردنظر شما یک توکن است یا یک کوین. تمام ارزهای موجود در این لیست، کوینها هستند.
با تمام این تفاسیر نمی‌توان گفت که کوینها و توکنها کاملاً منحصربه‌فرد یا ناسازگار با یکدیگر هستند. در واقع، آن‌ها می‌توانند در اکوسیستم ارزهای دیجیتال با هم کار کرده و یکدیگر را تکمیل کنند. به‌عنوان‌مثال:
کوینها به‌عنوان یک شکل از پول عمل می‌کنند، در حالی که توکنها می‌توانند برای اهداف مختلفی استفاده شوند. یک کوین، ارز بومی بلاک چین خود است، درحالیکه توکنها بر روی شبکه‌های موجود ایجاد می‌شوند.
اتر (ETH) کوین بومی شبکه اتریوم است که توسط بلاک چین و شبکه اتریوم به‌عنوان یک سیستم پرداخت داخلی استفاده می‌شود.
بله، یک توکن می‌تواند به یک کوین تبدیل شود، اگر یک شبکه بلاک چین مخصوص خود را توسعه داده و توکن خود را به آن منتقل کند.
کوین SOL ارز دیجیتال بومی شبکه سولانا است و برای پرداخت هزینه‌های تراکنش آن استفاده می‌شوند.
تتر یک توکن بر روی بلاک چین اتریوم است.
شش نوع توکن ارز دیجیتال وجود دارد: تراکنش‌محور، حاکمیتی، کاربردی، امنیتی، پلتفرمی و NFTها
کوینها و توکنها نقش‌هایی منحصربه‌فرد در اکوسیستم ارزهای دیجیتال دارند. کوینها پایه‌های امنیت و غیرمتمرکزسازی شبکه‌ها را فراهم می‌کنند، درحالیکه توکنها هدف توسعه اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز (DApp) و سایر پلتفرم‌های مبتنی بر بلاک چین را دنبال می‌کنند. این دو در کنار هم به تنوع و انعطاف‌پذیری فضای ارزهای دیجیتال کمک کرده و پتانسیل تسهیل موارد استفاده و کاربردهای مختلف را دارند.
بررسی تفاوت کوین و توکن، امری ظریف اما مهم است. یک کوین همیشه ارز بومیِ بلاک چین خودش است و برای هر بلاک چین تنها یک کوین می‌تواند وجود داشته باشد. بااینحال، یک بلاک چین می‌تواند توکن‌های متعددی داشته باشد. به‌عنوان‌مثال اتریوم دارای انبوهی از توکنها با استاندارد ERC-20 است که بر روی پروتکل آن ساخته شده‌اند.
دانستن این که تفاوت توکن و کوین چیست، دانشی است که می‌تواند هنگام تصمیم‌گیری در سرمایه‌گذاری مهم باشد. در یک صرافی، همه ارزهای دیجیتال در ظاهر ممکن است یکسان به نظر برسند، اما در پس پرده، تفاوت‌هایی وجود دارد که سرمایه‌گذاران حرفه‌ای معمولاً به‌‌طوری عمیق از آن‌ها آگاهی دارند.
