به گزارش اقتصادنیوز، پاسخ بی‌سابقه ایران به سرزمین های اشغالی تیر هشدار بود و نشان داد که تهران برای ضربه زدن به توانایی هوایی اسرائیل، دست بالا را دارد. علاوه بر این، این حمله نقطه عطفی در وضعیت امنیتی منطقه قلمداد می شود؛ منطقه ای که دامنه تنش هایش روز به روز گسترده تر می شود. در یک کلام، از سال 1991، زمانی که عراق تحت رهبری صدام حسین، سرزمین های اشغالی را هدف قرار داد، اسرائیل چنین پاسخ بی سابقه ای را دریافت نکرده بود. ناظران مدعی اند، بعید است که پاسخ ایران، فعالیت های خرابکارانه اسرائیل در دراز مدت را به طور کامل متوقف کند، اما استراتژیست های دفاعی در واشنگتن و اسرائیل را وادار می کند تا محاسبات خود را در باب توانایی های ایران مورد بررسی دوباره قرار دهند.
در همین راستا می توان پاسخ محدود اسرائیل را تبیین کرد؛ پاسخی که تحت فشارهای کاخ سفید داده شد.در این میان هستند گروهی از تحلیلگرانی که ادعا می کنند، پاسخ ایران به حمله تروریستی اسرائیل به دمشق از منظر راهبردی و دیپلماتیک نتایج معکوسی خواهد داشت؛ اما این ادعا در شرایط کنونی چندان مورد توجه نیست.آنگونه که شورای آتلانتیک نوشته، تهران بعد از حمله اسرائیل به کنسولگری اش که منجر به شهادت رسیدن هفت نفر از فرماندهان ارشد این کشور شد، با انتشار بیانیه های متعدد، حمله چند جانبه به پایگاه های اسرائیل را به عنوان یک موفقیت ثبت کرد. سردار سرلشکر حسین سلامی فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در اظهاراتی که در خبرگزاری تسنیم منتشر شد، گفت: ما یک عملیات محدود و متناسب با اقدامات شوم رژیم صهیونیستی انجام دادیم. این عملیات می‌توانست گسترده‌تر باشد، اما ما حملات را صرفا به آن بخش از تأسیسات رژیم صهیونیستی که برای حمله به سفارت ما استفاده شده بود، محدود کردیم.
ایران در شرایطی به حمله (تروریستی) اسرائیل پاسخ داد که ایالات متحده از طریق واسطه های اروپایی و بازیگران خاورمیانه، هشدارهایی مبنی بر وقوع حمله داشت تا خود را برای دفاع هوایی آماده کند. از همین رو هیچکدام از بازیگران منطقه که تهران را رقیب خود می دانند، از منظر عملی نخواستند و نتوانستند پاسخ ایران را به چالش بکشند. چین، مهم ترین حامی ایران، از پاسخ پهپادی و موشکی ایران به عنوان «سرریز شدن درگیری غزه» یاد کرد. روسیه نیز بر «بحران های حل نشده متعدد در خاورمیانه، به ویژه در مناقشه فلسطین و اسرائیل» تمرکز کرد و حمله (تروریستی) به دمشق را «غیر مسئولانه» و «تحریک آمیز» خواند. گروهی از مقام های اسرائیلی که نخواستند نامشان فاش شود در گفت و گو با نیویورک تایمز مدعی شدند، تهران با 185 پهپاد، سی و شش موشک کروز و 110 موشک زمین به زمین از ایران سرزمین های اشغالی را هدف قرار داد. این حمله مدارس را تعطیل کرد، تجارت را خنثی و اسرائیل را در اولین روز هفته کاری به بن بست کشاند. به ادعای آنها، در حالی که پدافند هوایی مانع از آسیب رساندن به اهداف اسرائیلی در این حمله شد، اما اگر اخطار هفتاد و دو ساعته نبود، آثار ویرانگر چنین رگباری عریان تر می شد.
ایران از یک طرف به واسطه اعضای محور مقاومت توانسته نفوذش در خاورمیانه را افزایش دهد و از طرفی دیگر، در تمامی این سال ها این توان را داشته تا فارغ از تحریم ها قدرت هوایی خود را بالا ببرد. ایران به واسطه شراکت راهبردی اش با روسیه توانست 800 میلیون دلار سامانه‌های دفاع ضد هوایی متحرک اس-300 را تحویل و نصب کرده و ناوگانش متشکل از چند ده فروند میگ 29 را احیا کند.ایران اخیراً در دستیابی به برخی از هواپیماهای مدرن، از جمله جنگنده‌های سوخو-35 پیشرفت کرده است. ایران که سال‌ها با محدودیت‌های شورای امنیت سازمان ملل در زمینه انتقال بیشتر تسلیحات مواجه بود، به طور پیوسته برد و دقت برنامه‌های موشکی و پهپادی خود را افزایش داده است. جاشوا درایدن، سرگرد نیروی هوایی ایالات متحده، در مقاله‌ای که سال گذشته منتشر شد، هسته اصلی رویارویی ایران و اسرائیل را نظامی توصیف کرد که در آن ایران می‌خواهد آزادی عمل اسرائیل در هوا را سلب کند.
به ادعای ناظران، بالا رفتن سطح توانایی هوایی ایران، اسرائیل را برای بازتعریف قدرت خود و تغییر احتمالی معادلات به تکاپو انداخته؛ گزاره ای که یکی از دلایل تشدید تنش ها شده است، از همین رو ناظران می گویند: حرکت به سمت محیط مناقشه‌برانگیزتر موضوعی است که رهبران سیاسی اسرائیل اکنون باید در نظر بگیرند. ناظران غربی با اشاره به تحولات اخیر مدعی اند، شواهد نشان می دهد، ایران و اسرائیل فارغ از تنش ها، نمی خواهند ثبات خاورمیانه بیش از این به خطر بیفتد و جنگی طولانی مدت درگیرد؛ جنگی که به ادعای این گروه پس لرزه هایش می تواند تمام خاورمیانه را درگیر کند. از همین تهران و تل آویو از لبه پرتگاه فعلا عقب نشینی کرده اند.در این میان، به نظر می رسد نتانیاهو علیرغم لفاظی های جنگ طلبانه اش ریسک گریز است، به توصیه های دیگر متحدان غربی ایالات متحده و اسرائیل توجه کرده و پشت متحدان راست افراطی خود که خواستار حمله ماجراجویانه متقابل و در عین حال پرهزینه بودند را خالی کرد. از همین رو می توان گفت که حال حاضر خطر وقوع جنگ تمام عیار منطقه ای کاهش یافته است.پاسخ اخیر تهران به حمله (تروریستی اسرائیل)، فارغ از آن که در مقیاسی بی سابقه انجام شد، اما حامل پیام سیاسی بود. تهران با پاسخ خود صرفا برای تل آویو پیامی محکم فرستاد مبنی بر این که معادلات منطقه تغییر کرده و دیگر فعل ماجراجویانه این بازیگر بی پاسخ نمی ماند.
