به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، حسینی، کارشناس و فعال حوزه شترداری در گفتگویی اختصاصی درباره ظرفیت پرورش شتر در کشور گفت: در ایران ۹۰ میلیون هکتار اراضی داریم که در مناطق خشک و نیمه خشک قرار دارند اراضی بیابانی و بسیاری از روستا‌های مناطق شرقی و نسبتا مرکزی ایران که در مناطقی قرار گرفتند که فضای بیابانی، خشک و نیمه خشک در آنها غالب است، رسته اکثر روستاییان هم در این مناطق رسته دامداری است و در اینها در حوزه دامی بیابانی که اخیرا رونق و مورد توجه قرار گرفته رسته مزیت دار پرورش شتر است.
وی افزود: زنجیره ارزش همان رسته مزیت دار که در آن مناطق می‌شود به عنوان یک شغل با درآمد کافی و پایدار به آن توجه کرد که با وضع آب و هوایی آنجا هم سازگار است بحث پرورش شتر است که چند سالی است این موضوع خیلی مورد توجه قرار گرفته که اگر قرارباشد ما حوزه اشتغال روستایی و عشایری این مناطق را تقویت کنیم با این وضعیت آبی کشور و تغییر اقلیم که صورت گرفته ناچاریم برویم به شمت پرورش شتر ولی یکسری گلوگاه‌ها و محدودیت‌ها دارد که باید رفع بشود.
حسینی درباره جمعیت شتر در کشور اضافه کرد: ما در ایران در اوایل قرن ۱۳ در اوایل دهه ۱۳۰۰ تا ۱۳۱۰ حدودا یک میلیون نفر شتر در کشور داشتیم که موضوع صرفا استفاده از گوشت و شیر آن نبود عمدتا در جابجایی‌ها و انتقال مسافر به خصوص بحث انتقال عشایر و وسایل آنها بودکه کم کم با یکجانشینی، استفاده بیشتراز اراضی و سیاست‌های شهرنشینی، یک میلیون نفر جمعیت شتر رفته رفته رسیده به ۱۵۰ تا ۱۸۰ هزار نفر شتر که جمعیت حال حاضر آن کشور است، اما از لحاظاقلیمی کشور ما این ظرفیت را دارد که این جمعیت شتر افزایش پیدا کند.
این کارشناس حوزه شترداری در مورد مزیت‌های پرورش شتر تصریح کرد: دام شتر در مقایسه با گاو‌های وارداتی که در ایران الان پرورش پیدا می‌کنند مثل گاو هولشتاین و گوسفند‌های وارداتی و به نسبت حتی بقیه دام‌های پرورشی، شتر چیز‌های را مصرف می‌کند که برای ما، ارزش افزوده و تولید گوشت و شیر می‌کند که آن دام‌ها نمی‌توانند، شتر با طی مسافت زیاد از گونه‌های خارشتر، اشنان وسرخ گز گونه‌های مرتعی بیابان‌ها و اراضی ما استفاده می‌کند که اگر اینها تقویت بشوند علوفه و مرتع کاری بشود از همین ظرفیت علوفه‌های مرتعی ما می‌تواند تولید گوشت و شیر کند که این مهمترین مزیت شتر است که دام‌های دیگر امکان استفاده از این گونه‌های مرتعی و بیابانی را ندارند.
حسینی درباره پرورش شتر در دیگر کشور‌ها گفت: در دنیا شاید بگویم قوی‌ترین کشور‌هایی که در حوزه شترداری حالت صنعتی را تکمیل کردند و زنجیره ارزش شتر را کشور‌های عربی حاشیه خلیج فارس هستند اول امارات وبعد قطر، عربستان و کویت است، بیشتر امارات و عربستان خوب کار کردند به خاطر اینکه در بحث‌های فرهنگی مصرف گوشت شتر و زنجیره کامل کار کردند صرفا روی مصرف گوشت کار نکردند، آمدند روی شیر و مزه‌های متفاوت آن کار کردند و فرآوری‌های مختلف از جمله پنیر، شیرخشک و بستی شیر شتر با طعم‌های مختلف و مسابقات شترسواری را دارند و سرمایه گذاری می‌کنند.
وی در پایان گفت: در ایران فعلا تمرکز زنجیره ارزش شتر صرفا روی گوشت است پرورش سنتی و صنعتی شتر بیشتر روی گوشت شتر است علت آن هم نبود بازار‌های هدف و کارگاه‌های فرآوری شیر و پشم شتر بوده است، چون این زنجیره ارزش شتر در گلوگاه‌ها سرمایه گذاری مناسب نشده و به بخش خصوصی برای مشارکت وسرمایه گذاری، تسهیلات لازم داده نشده الان تا آن قسمت پرورش و قسمت مرتع در کشور کار می‌شود ولی مابقی که بحث فرآوری و به بازاررسانی است به نسبت کشور‌های عربی ضعیف‌تر هستیم.
