مربی سرشناس عاشق هندوانه‌های ایران شد | از اینکه ایرانی‌ها کنار غذاهایشان خیارشور می‌گذارند تعجب کردم!

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، یاناس ویچیچ، مربی بدنساز لهستانی سابق تیم ملی والیبال ایران در گفت‌وگو با یک رسانه لهستانی درباره زندگی در ایران و شرایط تمرینی ملی‌پوشان صحبت کرده است. او در گفت و گو با رسانه Przegląd Sportowy Onet از پشت‌صحنه کارش و زندگی در ایران گفت.

یاناس ویچیچ یک شخصیت بسیار ارزشمند در جامعه والیبال لهستان است. او سال‌ها با تیم‌های ملی والیبال لهستان همکاری داشته است. او همچنین در پلاس لیگا کار کرده و در آنجا با تیم اسکرا به موفقیت دست یافت.

او در صحبت‌هایش درباره حضور در ایران گفت: از من استقبال خیلی خوبی شد همه چیز در ایران برای من خوب بود. بعد از رسیدن تعجب کردم چون با وجود این‌که هوا بسیار گرم بود، نیمی از کشور سرسبزی زیبا داشت. کوه و دریا در ایران زیبایی را بیشتر کرده و غذاها در ایران نیز ساده اما بسیار خوشمزه هستند.

او اعتراف کرد که بهترین هندوانه عمرش را در ایران خورده است. با این حال از خیارشور در بشقاب غذایش تعجب کرد چون در لهستان نیز همین‌گونه است. این تنها مشترکات لهستان و ایران از دید این مربی نیست.

ویچیچ در بخش بعدی صحبت‌هایش گفت: من فکر می کنم که ایران و لهستان به عنوان دو کشور مشترکات زیادی دارند. درست مثل ما تا جایی که بتوانیم محبت می‌کنیم ولی به سرعت ممکن است از دست هم عصبانی شویم.

اقامت او در ایران زیاد طول نکشید اما این حضور کوتاه خاطرات خوبی برای این مربی به جای گذاشت. پس از دو یا سه هفته آماده‌سازی، او همراه بازیکنان ایرانی به مسابقات و کشورهای مختلف رفت.

"انجام تمرینات صبحگاهی در ایران سخت است"

ایران تیمی است که سال‌ها در بین بهترین‌های جهان قرار دارد. همچنین استعدادهای جوان بسیاری دارد.

او در بخش پایانی صحبت‌هایش گفت: بازیکنان جوان به سرعت در ایران "ستاره" می‌شوند. باید خیلی بیشتر روی جوانان کار شود. قطعا پتانسیل انسانی در ایران بیشتر است. همه بچه‌ها دوست دارند یا سمت فوتبال بروند یا والیبال. کشتی هم در رده سوم است. در مقایسه با لهستان، تعداد کودکان و نوجوانان مشتاق به والیبال بیشتر است. البته نباید تعجب کرد چون فقط بیش از ۱۲ میلیون نفر در پایتخت زندگی می‌کنند.

یاناس در پایان درباره تفاوت همکاری با بازیکنان لهستانی و ایرانی صحبت کرد و گفت: تفاوت اصلی این است که در ایران تمرین صبحگاهی سخت است. به دلیل هوا و گرما، زندگی در ایران از غروب شروع می‌شود و در اواخر شب به پایان می‌رسد. به همین دلیل است که صبح‌ها بیدار شدن سخت است.