به گزارش همشهری آنلاین، تیم ملی فوتسال ایران روز یکشنبه با شکست تایلند توانست قهرمانی جام ملت‌های آسیا را به کشورمان بازگرداند و با ۱۳ قهرمانی، همچنان تیم بی‌رقیب تاریخ این رقابت‌ها به شمار می‌رود.
ملی‌پوشان ایران آغاز مقتدرانه‌ای در این جام نداشتند و پیروزی‌های نسبتاً دشوار مقابل افغانستان و کویت به دست آوردند. با این حال تیم رفته رفته بهتر شد و بازی با قرقیزستان در یک‌چهارم نهایی و دیدار مقابل تایلندِ میزبان در فینال را می‌توان بهترین عملکرد ایران در جام هفدهم دانست.
با توجه به در پیش بودن مسابقات جام جهانی فوتسال ۲۰۲۴ ازبکستان از ۲۴ شهریور تا ۱۵ مهر ۱۴۰۳، فوتسال ایران فرصت چندانی برای خوشحالی کردن ندارد. مشخصاً نکاتی به چشم می‌خورد که پیش از رقابت با بزرگان جهان در ازبکستان، باید مورد توجه مقامات فدراسیون فوتبال و نیز کادر فنی تیم ملی فوتسال قرار بگیرد که به ذکر برخی از آنها می‌پردازیم.
وضعیت قراردادهای مربیان تیم ملی
فدراسیون فوتبال همیشه در ابتدای هر سال، با مربیان تیم‌های ملی قراردادهای یک سالهای می‌بندد و این اِشِل را در سالهای گذشته حفظ کرده است. با این حال هنوز قرارداد سال ۱۴۰۳ وحید شمسایی و دستیارانش امضا نشده است. همچنین از فروردین سال ۱۴۰۱ که فعالیت کادر فعلی در تیم ملی فوتسال آغاز شد، مربیان در بهمن ۱۴۰۲ دستمزد ۲۰ ماه فعالیت خود را گرفتند و حدود ۱۹ ماه بدون پول کار کردند! با توجه به پتانسیل موفقیت در جام جهانی، فدراسیون‌نشینان نباید فوتسال را در اولویت‌های آخر قرار دهند.
ملی‌پوشان در نیمه اول بازی‌ها چندان زهردار نبودند و انگار به «تشر» کادر فنی بین دو نیمه نیاز داشتند. حتی ۲۰ دقیقه اول دیدار مقابل بحرین و ازبکستان هم به شکست تیم ملی انجامید که در نیمه‌های دوم توانستیم جبران مافات کنیم. اگر این شرایط در جام جهانی نیز ادامه داشته باشد، ممکن است اختلاف ایران با رقبای بزرگ خود در جام جهانی بیشتر از یک گل شود و با ارائه بازی باکیفیت در نیمه دوم نیز فرصت جبران نداشته باشیم.
راحت گل می‌خوریم؛ سخت گل می‌زنیم!
با وجود نمایش قابل قبول باقر محمدی در پنج مسابقه و نیز کلین شیت سعید مومنی در دیدار با کویت، گل‌های دریافتی تیم ملی ایران بیشتر از هر چیزی توی ذوق می‌زند. بحرین در مجموع دو بازی با افغانستان و کویت سه بار موفق به گلزنی شد، اما سه گل به ایران زد. شکی در پیشرفت تیم‌های آسیا و دشواری بازی مقابل تیم‌های کاملاً تدافعی نیست، اما دریافت ۹ گل در شش مسابقه، آمار قابل قبولی برای یک تیم مدعی صعود به نیمه‌نهایی جام جهانی نیست.
علاوه بر گل‌هایی که خوردیم، موقعیت‌هایی در اختیار بازیکنان حریف قرار می‌گرفت که قطعاً تیم‌های بزرگ جهان به‌راحتی از آن نمی‌گذرند. سرعت پایین انتقال تیم ملی از حمله به دفاع و نیز عدم پوشش مناسب را می‌توان در میان دلایل این مسئله ذکر کرد. در کنار راحت گل خوردن در برخی از بازی‌ها، تیم ملی در دیدار برابر تیم‌هایی چون بحرین و ازبکستان کار سختی برای گشودن دروازه حریفان داشت.
فاصله کوتاه تا رسیدن به خطای ششم
خطاهای پُرتعداد مسئله دیگری است که باید تدبیری برای پرهیز از آن اندیشید. در فوتسال اگر تیمی پنج خطا در یک نیمه مرتکب شود، خطاهای بعدی آن نیمه برای حریف به پنالتی نقطه دوم تبدیل می‌شود. با توجه به اینکه برزیل و آرژانتین از بازیکنانی به‌مراتب تکنیکی‌تری نسبت به تیم‌های آسیایی بهره می‌برند، شاگردان شمسایی باید مراقب خطاهای خود باشند.
اسکوربرد سالن بانکوک آره‌نا در دقایق نخست فینال جام ملت‌ها نشان می‌داد که تایلندی‌ها دو خطا مرتکب شده‌اند و تنها یک خطا به نام ایران ثبت شده بود. ملی‌پوشان ایران در همین نیمه مرتکب چهار خطای دیگر شدند تا دقایق پایانی ۲۰ دقیقه اول را با احتیاط بیشتری به پایان برسانند.
پیشرفتی نامتناسب با آسیا
با توجه به پیشرفت چشمگیر فوتسال آسیا نمی‌توان همانند سال ۱۹۹۹ انتظار بردهای ۲۱ یا ۳۶ گله داشت. تیم‌های ملی قاره کهن با جذب مربیان سرشناس دنیا، هیچ شباهتی به تیم‌های عقب‌افتاده سابق ندارند و در جام جهانی ۲۰۲۱، هر پنج نماینده آسیا راهی دور حذفی شدند. با این وجود، ناهماهنگی بازیکنان ایران در بعضی دقایق بازی‌ها ارتباط زیادی با پیشرفت رقبا ندارد. از جمله در دیدار با بحرین که بازیکنان هم‌باشگاهی نیز یکدیگر را در زمین به‌خوبی پیدا نمی‌کردند.
