همشهری آنلاین - فاطمه عسگری نیا: کارگرانی که جنس کارشان با دیگر کارگران فرق داشته و محصولی که تولید می‌کنند حکم مرهمی بر زخم حادثه دیدگان سیل و زلزله دارد. به خاطر همین است که وقت بروز چنین حادثه هایی هم ساعت کاری‌شان بیشتر می شود هم حجم محصولات تولیدی‌شان. با همه سختی هایی که کارشان دارد البته گلایه ای از این وضعیت ندارند و معتقدند اگر با کار بیشترمان دلی ارام می شود حاضریم بی وقفه پشت این دم و دستگاه های پر سر و صدا روزها سرپا بایستیم و گلایه نکنیم.
دلمان گرم لبخند حادثه دیده هاست
در میان صدای چرخ دنده های دستگاه ها صداها گم می شود. به خاطر همین کارگها اکثرا گوشی اهی پلاستیکی ابی رنگی را داخل گوش کرده و با کسی حرفی نمی زنند. کار از واحد حلاجی شروع می شود . اتاقی نسبتا بزرگ با پنجره های کوچک که زورش به گرد و غبار پراکنده در اتاق نمی رسد. همانجا که اسماعیل، عدلی های (بسته های الیاف) الیاف را یکی یکی باز می کند و داخل دستگاه حلاجی می ریزد تا از هم باز شوند و به مرحله بعد بروند. الیاف های زده شده با فشار باد از طریق کانالی به اتاق همجوار می رسند . شدت باد به حدی است که انگار باران الیاف های سبز و زرد رنگ می بارد .کافیست ثانیه ای در قسمتی که حسین کار می کند باشیم انوقت است که سرتا پایتان با الیاف ها پوشیده می شود .
بیشتر بخوانید:عجایب صادراتی ایران در نمایشگاه اکسپو | از میز خاتم با استخوان شتر تا ملامین های مادربزرگی
گرد و غبار ناشی از پراکندگی آنها راه نفس کشیدن را برایمان سخت می کند اما حسین دیگر به این شرایط عادت کرده است و حتی حاضر نیست از ماسک استفاده کند:( استفاده از ماسک باعث بخار کردن شیشه عینک و بسته شدن راه دیدم می شود بدون ماسک راحت ترم هر چند می دانم چه بلایی سرم می آید) لبخندش حکایت از رضایت از شغلش دارد :( همین که می دانیم برای چه و چه کسانی کار می کنیم دلمان گرم است. سهم تولید روزانه امان ۴۰۰ پتو در روز است اما در مواقع بروز حادثه هایی مثل و زلزله تا روزی ۱۵۰۰ پتو هم بافته ایم سه شفیت کارکردیم تا کمی از رنج مردم سیل زده و زلزله زده بکاهیم .»
این جا کار تمام نمی شود
الیاف هایی که او از صبح تا عصر داخل دستگاه می ریزد در دستگاه کاردینگ تبدیل به نخ می شود و دور دوک های بیضی شکل پیچیده می شوند. دوک ها می چرخند و می چرخند و از نخ رنگی پر می شوند. تا برای تبدیل به تار و پود در دستگاه رینگ اماده شوند. هر دستگاه عظیم الجثه تنها یک اپراتور دارد که باید حواسش به صدها تار نخ تابیده در دستگاه باشد.
تقی فیتله های اماده را به بالا و پایین دستگاه پیوند می زند و کار ریسندگی شروع می شود. او سه سالی است که بعد از بیکار شدن در شرکتی که به خاطر تحریم ها تعطیل شد در این بخش مشغول به کار شده است. شنیدن صدایش در کنار دستگاه های عریض و طویل ریسندگی کار اسانی نیست اما دیدن لبخندش حال دل ادم را خوب می کند. نخ هایی که او می تابد بعد از چله کشی وارد دستگاه های بافت پتو می شوند و پتوهای بافته شده روی رول های بزرگ به بخش خارزنی و تکمیلی وارد می شوند جایی که کارگرها مراحل پایانی تولید را با دور دوزی و سپس بسته بندی انجام می دهند. اما این پایان کار در این کارخانه نیست حالا نوبت سقف موقتی است که زنان و مردان کارگر در طبقه فوقانی یک سوله بزرگ آماده می کنند.
بیشتر بخوانید:این مصیبت هم گریبان مستاجران را گرفت | کلید حل مشکل در میدان میوه و تره بار مرکزی است
کارگران مشغول کارند
وارد سوله می شویم . دور تا دور کارگاه پنجره دارد و نور برخلاف تمام قسمت های دیگر کارخانه این جا خوش رقصی می کند. زیر هر پنجره یک چرخ خیاطی صنعتی و کارگر چرخکار مشغول کار است . صدای قیژ قیژ چرخ های خیاطی حکایت از جدیت کار دارد کارگرها یکی در میان مشغول دوخت و دوز چادرهای بزرگ و کوچک سفید رنگ هستند . خیلی اهل مصاحبه و گفتگو درباره کارشان نیستند به خصوص زنان کارگر. یکی از انها که اتفاقا بانوی سرپرست خانواده بود می گوید ۳۰ سال سابقه کار دارم اما فقط همین ۹ سالی که این جا هستم سابقه بیمه دارم زنان کارگر در جامعه خیلی غریب هستند و اغلب حقوقشان پایمال می شود .
دو چرخ قبل از او رقیه مشغول دوخت درِ چادرهاست می گوید از ۴۰ سالگی مجبور به کارکردن شده اما توان زیادی برایش نمانده به خاطر همین می خواهد با ده سال سابقه خودش را بازنشست کند :( زنان زودتر از مردان فرسوده می شوند.) قسمت هایی که آنها می دوزند در مرحله سه سوزن دوزی تکمیل می شوند و مردان جوان چادرهای اماده شده را بعد از تست راهی قسمت بسته بندی می کنند.
با اینکه شغلشان دل در گرو بروز حوادث و بلایای طبیعی دارد و اگر این حوادث نباشند از کسب و کار آنها هم خبری نیست اما همگی متفق القول می گویند حاضریم هیچ کس گرفتار این بلایا نشود اما برای این که غم دلشان در صورت بروز این حوادث کمی سبک شود از جان مایه می گذاریم.
