دکتر پیتر استراک، استادیار مطالعات کلاسیک در دانشگاه پنسیلوانیا، با استفاده از یک روش تطبیقی، چند سال قبل ارزش خالص امروزی دیوکلس را حدود 15 میلیارد دلار تخمین زده است.
به گزارش فرادید، استراک می‌گوید: «این ثروت افسانه‌ای را بیست و چهار سال برنده شدن پیاپی در مسابقات برای دیوکلس به ارمغان آورد؛ مردی که به احتمال زیاد بی‌سواد بود و توانایی ویژه‌اش سرعت و شتاب خیره‌کننده‌اش در راندن ارابه بود».
این رقم در یک سنگ‌نوشته یادبودی عظیم که توسط هم‌تیمی‌های این ارابه‌ران و طرفدارانش در سال 146 میلادی در رم ساخته شده ثبت شده است؛ این سنگ‌نوشته که در زمان بازنشستگی او در سن 42 سالگی حک شده، از او با عنوان «قهرمان تمام ارابه‌رانان» تمجید می‌کند.
یک موزاییک باستانی که ارابه‌رانی از تیم «قرمز» را نشان می‌دهد
اعتقاد بر این است که دیوکلس در سن 18 سالگی در ایلریدا (کاتالونیای امروزی) شروع به مسابقه دادن کرده و به سرعت شهرتی به دست آورده که برای حضور در لیگ‌های بزرگ رم مناسب بوده است.
دیوکلس در رم با پیوستن به تیم «سفیدها» شروع به کار کرد. پروفسور برایان وارد-پرکینز از دانشگاه آکسفورد می‌گوید در آن زمان در رم، «رقبا به تیم‌هایی وابسته بودند (شبیه به تیم‌های فرمول یک امروزی) که روی آموزش و توسعه اسب‌ها و تجهیزات سرمایه‌گذاری می‌کردند» و اعضای تیم سفید که کمترین درآمد را داشتند، «معمولاً از طبقات پایین جامعه انتخاب می‌شدند».
دیوکلس که ذاتاً ارابه‌ران ماهری بود، در سن 24 سالگی به تیم سبز فراخوانده شد و سپس در 27 سالگی به تیم قرمز منتقل شد. این حرکت به دلیل محبوبیت تیم سبز، جسورانه به نظر می‌رسید، اما ظاهراً برای دیوکلس مشکلی ایجاد نکرد.
برخی از مورخان گمانه‌زنی می‌کنند که رفتن دیوکلس از تیم محبوب سبز به تیم قرمز، انگیزه ساده‌ای داشت: ثروت و شهرت. بدون شک تیم سبز محبوب‌ترین تیم بود و بهترین ارابه‌رانان را جذب می‌کرد. اما با پیوستن به تیم قرمز، دیوکلس مطمئن شد که به عنوان بهترین فرد در این تیم برجسته خواهد شد و می‌تواند از مزایای مالی آن بهره‌مند می‌شود. همچنین به نظر می‌رسد که بهترین بودن در این زمینه به دیوکلس اجازه داده تا مهارت‌های نمایشی خود را کامل کند.
آنطور که گفته شده، بسیاری از پیروزی‌های او به شکلی دراماتیک رقم می‌خورد به این صورت که او ابتدا عقب می‌افتاد اما در آخرین لحظۀ ممکن با گذشتن از رقیبانش از خط پایان می‌گذشت. این چیزی بود که جمعیت تماشاچی عاشقش بودند. هر مسابقه‌ای با حضور دیوکلس به سرعت به «بهترین رویداد» روز تبدیل می‌شد و این به طور طبیعی به دیوکلس کمک می‌کرد تا درآمد بیشتری کسب کند.
درآمد هنگفت او پنج برابر بالاتر از پردرآمدترین فرمانداران استانی آن زمان بود. طبق یک محاسبۀ دیگر، درآمد دیوکلس برای خرید گندم برای کل جمعیت شهر رم برای یک سال کافی بود.
شهرت او چنان زیاد بود که طرفداران و هم‌تیمی‌هایش پس از بازنشستگی او بنای یادبود عظیمی را در رم برپا کردند و او را به عنوان «قهرمان تمام ارابه‌رانان» ستودند.
