کهکشان‌های کروی کوتوله قمری(dSph) کهکشان راه شیری مکان‌های بسیار خوبی برای جستجو و مطالعه ستاره‌های با فلزینگی کم هستند. بررسی دقیق چنین اجرامی می‌تواند برای بهبود درک ما از محیط‌های کهکشانی اولیه بسیار مهم باشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، کهکشان کروی کوتوله قوس(Sgr dSph) عظیم ترین کهکشان کروی کوتوله در میان کهکشان‌های کروی کوتوله قمری در کهکشان راه شیری هستند. تاکنون فقط تعداد معدودی از ستارگان دارای فلزینگی کم در کهکشان کروی کوتوله قوس شناسایی شده‌اند.
اکنون تیمی از ستاره شناسان موسسه ام.آی.تی اخیرا از شناسایی ۱۸ ستاره غول سرخ دارای فلزینگی کم در کهکشان کوتوله قوس خبر دادند. در اخترشناسی و کیهان‌شناسی، فلزینگی نشان‌دهنده نسبتی از جرم یک جسم نجومی است که از عنصرهایی به جز هیدروژن و هلیوم ساخته شده است.
آنها دریافتند که یکی از ستارگان این مجموعه فلزینگی بسیار پایینی دارد و فلزینگی آن کمی کمتر از -۰.۳ است. آنها این موضوع را براساس داده‌های طیف سنج پیشرفته تلسکوپ ماژلان و تلسکوپ نوری اسکای مپر دریافته‌اند.
ستارگان موجود در این مجموعه دارای دمای قابل توجهی از چهار هزار و ۳۸۰ تا پنج هزار و ۱۷۰ کلوین و فاقد کربن هستند. از این رو هیچ یک از این اجرام را نمی‌توان به عنوان ستاره‌های دارای فلزینگی کم دارای کربن(CEMP) طبقه بندی کرد.
۹ ستاره از ۱۸ ستاره شناسایی شده مذکور دارای فلزینگی بسیار ضعیفی هستند و فلزینگی آنها کمتر از منفی 2 است اما ستاره‌ای که پایین ترین میزان فلزینگی را در این مجموعه داشت "Sgr-۱۸۰" نام گرفت که میزان فلزینگی آن منفی ۳.۰۸ بود و این باعث شد Sgr-۱۸۰ یکی از اولین ستاره‌های با فلزینگی بسیار پایین در این کهکشان باشد.
