در فضای ورزش ایران تا زمانی که ورزش‌های پربیننده‌ای مانند فوتبال وجود داشته باشد، کمتر کسی پیگیر اخبار و رویداد‌های رشته‌ای مانند جودو است. در‌واقع به غیر از تورنمنت‌های مهمی همچون المپیک و رقابت‌های جهانی، سخت است که ورزشی هم‌پای فوتبال بتواند توجه رسانه‌ها و مخاطبان را به خود جلب کند.
با وجود چنین امری یک ورزشکار توانست در رشته جودو، آن‌هم در رقابت‌های پاراآسیایی حسابی بر سر زبان‌ها بیفتد. از بخت بد، نه به دلیل کسب مقام و افتخار بلکه به واسطه شایعات ریزودرشتی که درباره او عنوان شد. ماجرا مربوط به وحید جدی است که چند ماه قبل عضوی از کاروان اعزامی تیم ملی جودوی ایران به بازی‌های پاراآسیایی هانگژو بود. او و امید جعفری دیگر جودوکای اعزامی در شرایطی راهی چین شدند که اصلا به این دو نفر اجازه حضور در مسابقه را ندادند و آن‌ها به ایران برگشتند.
درباره دلیل چنین اتفاقی، گمانه‌زنی‌ها به اوج رسید، ولی بخشی از این گمانه‌زنی شبیه به یک نوع آبروریزی بود؛ چراکه ادعا شد وحید جدی بینا بوده و خودش را به جای یک ورزشکار نابینا جا زده تا راهی رقابت‌های آسیایی شود. آن زمان خبرگزاری ایرنا اشاره‌ای به این مورد کرد و نوشت که وحید جدی که تا چندی پیش در تیم ملی جودو حضور داشت و یکباره از تیم نابینایان و کم‌بینایان سر درآورد، در پاراآسیایی هانگژو کلاسی به او تعلق نگرفت و نتوانست در مسابقات شرکت کند. همان خبر کافی بود تا یکباره وحید جدی در کانون توجه قرار بگیرد و درباره‌اش راستی‌آزمایی شود.
با توجه به کارنامه‌ای که جدی پیش‌ازآن در جودو ثبت کرده بود، به نظر می‌رسید ادعای اولیه درباره‌اش درست است؛ به‌ویژه آنکه فدراسیون جودو هم علیه او بیانیه‌ای صادر کرد و نوشت که او در تیم ملی جودوی ایران حضور داشته و مشخص نیست چطور سر از تیم نابینایان درآورده است. اتفاقا جدی برای تیم ملی جودوی ایران در بازی‌های کشور‌های اسلامی در قونیه در سال ۱۴۰۱ هم مبارزه کرده بود. قبل از آن هم به تورنمنت چهارجانبه‌ای در روسیه اعزام شده بود و هیچ جا عنوان نشده بود که او نابینا است، ولی اندکی بعد اسم وحید جدی در تورنمنتی دیگر هم دیده شد که این یکی باعث تعجب بسیاری از رسانه‌ها شد. او در بحبوحه حضورش در تیم ملی جودوی افراد سالم ایران، در رقابت‌های جهانی نابینایان و کم‌بینایان در باکو و بیرمنگام انگلیس شرکت کرد و موفق به کسب مدال طلا هم شد. فدراسیون جودو بیخیال این موضوع نشد و آن‌ها این مورد را طبق ادعای خودشان به گوش مسئولان تیم نابینایان و کم‌بینایان هم رساندند، ولی نتیجه‌ای نگرفتند.
از همه شایعات عجیب‌تر اینکه فائزه توسلی، نایب‌رئیس مستعفی فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان، فاش کرده بود وحید جدی و یک جودوکای دیگر در شرایطی در مسابقات بیرمنگام به مقام قهرمانی رسیدند که نه‌تن‌ها نابینا یا کم‌بینا نیستند، بلکه گواهی‌نامه رانندگی هم دارند.
ولی وحید جدی شایعات مربوطه درباره خودش را تکذیب کرد و گفت که چهار سال است در مسابقات کشوری و در بخش نابینایان فعالیت دارد و کلاس‌بندی‌اش نیز در داخل تأیید شده است. فدراسیون نابینایان و کم‌بینایان هم پس از متهم‌شدن به استفاده از ورزشکار بینا در مسابقات جهانی باکو، با صدور بیانیه‌ای چنین اتهاماتی را بی‌اساس دانست و نوشت که وحید جدی در باکو هم از سوی پزشکان معاینه شده و کم‌بینابودنش تأیید شده است.
آن روز‌ها شایعات درباره جا‌زدن یک ورزشکار بینا به جای نابینا در کاروان اعزامی ایران در شرایطی به اوج رسیده بود که سعید سلگی، معاون فنی کاروان اعزامی و همچنین کمیته ملی پارالمپیک از مثبت‌شدن تست دوپینگ دو جودوکای ایران خبر داده بود تا ماجرای وحید جدی وارد مسیر جدیدتری شود. به گفته سلگی، پیش از اعزام و در جریان اردو‌های آماده‌سازی تیم ملی جودو از ملی‌پوشان این رشته تست دوپینگ گرفته شده و در زمانی که ملی‌پوشان ایران در راه چین بوده‌اند، پاسخ این نمونه‌گیری اعلام شده بود که دو ورزشکار از ماده ممنوعه غیرخاص استفاده کرده‌اند و مجبور شده‌اند به ایران برگردند. مشخص بود که بدون نام‌بردن از جدی و جعفری، دو ورزشکار مدنظر همان‌هایی بودند که بدون مسابقه از چین بازگردانده شدند.
اگرچه بعد‌ها ماجرای بینابودن یا نابینا‌بودن وحید جدی چندان در رسانه‌های پیگیری نشد، ولی به‌تازگی، یعنی همین روز گذشته، خبری منتشر شد که دست‌کم ادعای سعید سلگی درباره دوپینگی‌بودن این ورزشکاران را تأیید می‌کند؛ چراکه هر دو به ترتیب به چهار و هشت سال از تمام فعالیت‌های ورزشی محروم شدند. «وحید جدی» چهار سال و «سیدامید جعفری» به دلیل تکرار تخلف دوپینگ به مدت هشت سال از فعالیت در همه حوزه‌های ورزش محروم شدند.
گزارش تیم کنترل دوپینگ ایران، نادو، کد‌هایی دارد که مشخصا مسئله دوپینگی‌بودن این دو نفر در بازی‌های آسیا را برجسته می‌کند. در بخشی از این گزارش آمده است که «پیش از بازی‌های آسیایی هانگژو در تاریخ ۸ مهر ۱۴۰۲ و در خلال اردو‌های آمادگی جودوی کم‌بینایان از «وحید جدی» نمونه‌گیری کردند که پس از ارسال نمونه به آزمایشگاه مورد تأیید وادا، وجود ماده ممنوعه «اکساندرولون» از گروه S۱ (استیروئید‌های آنابولیک) لیست مواد و روش‌های ممنوعه در نمونه ادرار ورزشکار تأیید شد.
پس از آن، ابلاغیه تخلف از طریق ایمیل به ورزشکار، فدراسیون جهانی IBSA، وادا و فدراسیون ملی ورزش‌های کم‌بینایان اطلاع‌رسانی شد. اعضای شورای صدور رأی ایران، نادو، پس از بررسی پرونده با در نظر گرفتن ادله، اسناد و شواهد ارائه‌شده با در نظر داشتن اصل مسئولیت مطلق ورزشکار، ضمن محرز دانستن اصل تخلف، دفاعیات ارائه‌شده از سوی ورزشکار را برای کاهش مدت محرومیت، کافی ندانستند. از‌این‌رو به استناد ماده ۱-۲-۱۰ از قوانین ملی مبارزه با دوپینگ، دوره محرومیت چهارساله از تاریخ ۲۳/۰۸/۱۴۰۲ لغایت ۲۲/۰۸/۱۴۰۶ برای ورزشکار صادر شد. گفتنی است به درخواست ورزشکار پرونده تخلف به شورای استیناف ارجاع شده و مورد بررسی مجدد قرار گرفت که اعضای شورای استیناف رأی صادر‌شده اولیه را تأیید کردند.
اما درباره «سیدامید جعفری» افسران کنترل دوپینگ ایران، نادو، در تاریخ ۸ مهر ۱۴۰۲ در اردوی تیم ملی جودوی کم‌بینایان که برای بازی‌های پاراآسیایی هانگژو بود، نمونه دوپینگ گرفتند که با اعلام رسمی آزمایشگاه مورد تأیید وادا نمونه ورزشکار مثبت اعلام شد.
با عنایت به اطلاعات دریافت‌شده از واحد مدیریت نتایج وادا، نمونه قبلی داخل مسابقه این ورزشکار به شماره ۱۰۰۶۰۴۸ در مسابقات نورسلطان قزاقستان به تاریخ ۹ خرداد ۱۴۰۲ به دلیل وجود ماده «بولدنون» از گروه S۱ استروئید‌های آنابولیک مثبت بوده و در‌حالی‌که فرایند صدور رأی آن در حال تکمیل‌شدن بوده است، «سیدامید جعفری» دومین تخلف دوپینگی خود را در تاریخ ۸ مهر ۱۴۰۲ انجام می‌دهد. در ایمیلی فدراسیون جهانی IBSA اعلام می‌کند تست داخل مسابقات قزاقستان تخلف اول محسوب شده و با توجه به احترام‌نگذاشتن به تعلیق اجباری و نپذیرفتن تخلف و عواقب آن طبق بند ۱-۲-۱۰، مدت محرومیت چهار سال برای تخلف اول قابل اجرا است. از طرفی در نمونه مثبت دوم ورزشکار که از طرف ایران نادو در خارج از مسابقه و در اردوی آمادگی گرفته شد، وجود ماده غیرخاص به نام «لیگاندرول» از طرف آزمایشگاه مورد تأیید وادا، تأیید می‌شود. با توجه به درخواست وادا مبنی بر اصلاح حکم محرومیت چهارساله اولیه در شورای صدور رأی ایران نادو، پرونده به شورای استیناف نادوی ایران ارجاع شد، این شورا پس از بررسی‌های لازم ضمن محرز دانستن اصل تخلف و نبود دلایل کافی برای بخشودگی یا کاهش دوره محرومیت به استناد بند ۱-۱-۹-۱۰ از قوانین ملی مبارزه با دوپینگ و دو تخلف محرزشده (هر تخلف چهار سال محرومیت)، «سیدامید جعفری» را به مدت هشت سال از تاریخ ۲۹/۰۷/۱۴۰۲ لغایت ۲۸/۰۷/۱۴۱۰ از همه فعالیت‌های ورزشی ملی و بین‌المللی محروم کرد».
