همشهری آنلاین_مریم قاسمی: از افتخارات او می‌توان به کسب مدرک بین‌المللی مربیگری درجه یک، کمربند مشکی دان ۷ رشته کاراته سبک شیتوریو «سی شین کای» از کشور ژاپن اشاره کرد. در طول این سال‌ها مجموعه‌ای از مدال‌های رنگی و کاپ‌های قهرمانی‌اش را کنج اتاق خانه نگهداری می‌کند. بهرامی سال‌هاست مربی درجه یک، ممتاز و دبیر سبک «سی شین کای» در فدراسیون کاراته و عضو هیئت‌رئیسه اسپورت سبک «جو جیتسو» است و در کنار مربیگری و آموزش کاراته به علاقه‌مندان در رده سنی نوجوانان و جوانان، خودش نیز در رده سنی بزرگسالان در مسابقات جهانی شرکت می‌کند.
نوجوانی ۱۲ ساله بود که علاقه به کاراته او را به باشگاهی کوچک در محدوده چهارراه یافت‌آباد کشاند. آن سال‌ها امکانات ورزشی در محله‌ها چنان بود که کودکان و نوجوانان گزینه‌های زیادی برای انتخاب رشته‌های ورزشی، حتی تفریح و سرگرمی نداشتند. بهرامی ما را به حال و هوای دوران قدیم می‌برد و می‌گوید: «تنها دلخوشی بچه‌های قدیم مسابقه فوتبال گل کوچیک در کوچه و خیابان بود که البته دردسرهایی هم برایشان داشت.
گاهی اوقات با شکسته شدن پنجره خانه همسایه‌ها، بساط بازی فوتبال تا مدت‌ها برچیده می‌شد.» او با همه مشکلات و کمبودهایی که در نوجوانی با آن روبه‌رو بود، توانست در رشته کاراته به جایگاهی شایسته برسد و خودش نیز تربیت‌کننده و مربی ورزشکارانی باشد که در رقابت‌ها و مسابقات ملی و جهانی همواره می‌درخشند.
- یک تلنگر و آغاز ورزش‌های رزمی
«نوجوانی کم‌سن و سال بودم که با تماشای کودکان بی‌دفاع فلسطینی در تلویزیون ناراحت و منقلب می‌شدم. بچه‌هایی که با دستان خالی جلو سربازان اسراییلی سینه سپر می‌کردند و نمی‌گذاشتند تا آنها خانه و کاشانه‌شان را خراب کنند. دیدن صحنه درگیری اسراییلی‌ها با کودکان و بچه‌های فلسطینی خیلی ناراحت‌کننده بود.
از همان موقع بود که به فکرم زد خودم را قوی کنم تا اگر زمانی دشمن به کشورم حمله کرد بتوانم از آن دفاع کنم. بنابراین به سمت ورزش‌های رزمی رفتم. آن ایام باشگاهی در زیرزمین ساختمانی اطراف چهارراه یافت‌آباد وجود داشت که آنجا نامنویسی کردم و از آن روز به بعد مسیر زندگی‌ام تغییر پیدا کرد.»
بهرامی از شهریه باشگاه ورزشی صحبت می‌کند و می‌گوید: «با پرداخت ۵۰ تومان به عضویت باشگاه ورزشی طاهری درآمدم و زیر نظر استادی دلسوز به نام «نصرالله کاکاوند» شاگردی و مشق رزم کردم.» بهرامی عنوان می‌کند که شهریه ۵۰ تومانی فشاری به خانواده‌ها وارد نمی‌کرد و او نیز به همین دلیل توانست این رشته رزمی را دنبال کند. وی در این‌باره می‌گوید: «اگر در آن دوران شهریه باشگاه ورزشی بیش از ۵۰ تومان بود، شاید هیچ‌وقت سراغش نمی‌رفتم، چراکه خانواده‌ام نمی‌توانستند بیش از این خرج کنند.»
- توکل به خدا و حمایت خانواده؛ فرمول موفقیت
کاراته‌کای با اخلاق منطقه ۱۸، هدفش را تشویق و ترغیب نسل جدید به انجام ورزش عنوان می‌کند، چراکه به گفته او با اشاعه ورزش در خانواده‌ها، سلامت شهروندان تضمین می‌شود و چه چیزی بالاتر از این. بهرامی برای موفقیت ۳ عامل را مؤثر می‌داند؛ توکل به خدا، خودباوری و حمایت خانواده.
به قول چهره ورزشی ساکن شهرک ولی‌عصر(عج) این تنها فرمولی است که می‌تواند منجر به پیروزی افراد در زمینه‌های مختلف زندگی از جمله تحصیل، کار و ورزش شود. وقتی بهرامی در باشگاه طاهری چهارراه یافت‌آباد ثبت‌نام کرد، کوچک‌ترین کاراته‌کای این مجموعه ورزشی بود، بنابراین حریف‌های تمرینی او در باشگاه سعی می‌کردند که هنگام تمرین آسیبی به او نرسد، اما به هر حال ورزش است و احتمال آسیب‌دیدگی. چند ماه بعد هنگام تمرین و مبارزه دچار ضرب‌دیدگی از ناحیه مفصل دست راست می‌شود و به سختی تلاش می‌کند که خانواده از ماجرا بویی نبرند.
او با بیان اینکه آسیب‌دیدگی دستش با مهارت و تجربه اکبر قصاب، شکسته‌بند محله جوادیه برطرف شد و توانست در مسابقات کاراته استان تهران و کشوری خود را محک بزند، اضافه می‌کند: «درگذشته مسابقات کاراته دانش‌آموزی وجود نداشت، بنابراین از طرف باشگاه ورزشی محله به مسابقات تهران اعزام شدیم که تجربه خوبی بود.» بهرامی در سال‌های ۶۷ و ۶۸ همواره قهرمان مسابقات تهران در رشته کاراته بود.
- تولد یک خانواده ورزشی بعد از قهرمانی
کسب نخستین عناوین قهرمانی توسط کاراته‌کای منطقه ۱۸ کام خانواده را شیرین می‌کند. طولی نمی‌کشد که برادران کوچک‌تر به نام‌های جلال، بهروز و سجاد هم به ورزش جذب می‌شوند و به مرور خانواده‌ای ورزشی شکل می‌گیرد. جواد، مهدی و یاسر، فرزندان استاد بهرامی هم از کودکی تحت آموزش و تربیت او قرار گرفته و در این رشته چندین عنوان قهرمانی داخلی و خارجی دارند. جواد بهرامی، پسر بزرگ‌تر، در مسابقات جهانی هندوستان که در دهلی‌نو برگزار شد در رده خردسالان قهرمان شد و خود استاد بهرامی هم در دسته سنگین وزن مقام سوم جهان را از آن خود کرد. در این رقابت‌ها جواد جز کسب نشان طلای رقابت‌ها، کاپ قهرمانی ۵۰ کیلویی را هم به خانه برد.
- آموزش مجازی کاراته در دوران کرونا
استاد بهرامی بعد از ۴۰ سال فعالیت در ورزش کاراته، با درک امکانات و نیاز نسل جدید، کار مربیگری را با جدیت دنبال می‌کند تا بتواند قهرمانان دیگری را از نسل‌های مختلف تربیت کند. او علاقه زیادی به محله و ساکنان آن دارد و در طول این سال‌ها با اینکه می‌توانست در مناطق بالای شهر زندگی کند، اما این کار را نکرده است. او عقیده دارد هیچ کجا محله خودش که در آن بزرگ شده و افتخار کسب کرده، نمی‌شود و باید دینش را به آن ادا کند.
استاد بهرامی در طی این سال‌ها از هیچ‌گونه حمایت مادی و معنوی از شاگردانش دریغ نکرده است. همه می‌دانند که او از بچه‌های با استعداد و علاقه‌مند به کاراته به‌صورت تمام قد حمایت می‌کند و کسی را به خاطر ناتوانی در پرداخت شهریه پشت در باشگاه نگه نمی‌دارد. این مربی با اخلاق چند کلاس آموزش کاراته در شهرک ولی‌عصر(عج) دارد که البته در یک سال گذشته به دلیل شیوع ویروس کرونا تعطیل شده و تنها برخی روزها با تعداد کمی از کاراته‌کاها دایر است. بهرامی در این‌باره می‌گوید: «برای اینکه شاگردانم پراکنده نشوند و انگیزه‌شان را از دست ندهند از همان روزهای اول تعطیلی باشگاه‌ها برای بچه‌ها کلاس آموزش آنلاین راه‌اندازی کردم و خوشبختانه این جمع ورزشی از هم نپاشید.»
شاگردان استاد ابوالفضل بهرامی در رقابت‌های کاراته تاجیکستان که مدتی پیش آنلاین برگزار شد شرکت کرده‌اند که نتایج آن به‌زودی مشخص خواهد شد.
