عصر ایران - کادیلاک سایکلون 1959 آخرین خودرو رویایی بود که در زمان هارلی اِرل به عنوان معاون طراحی در جنرال موتورز ساخته شد. فناوری های پیشرفته به کار رفته در این خودرو به واقع شگفت انگیز بود. کادیلاک سایکلون (Cadillac Cyclone) مهندسی شده بود تا به عنوان یک آزمایشگاه روی چرخ عمل کند. پیشرفت های طراحی و مهندسی متعددی در این خودرو به کار گرفته شد تا به جهان نشان دهد آینده رانندگی چگونه خواهد بود.
کادیلاک سایکلون به یک پیشرانه وی8 با نیروی خروجی 325 اسب بخار همراه با پیشرفت هایی از جمله سامانه مبتنی بر تسمه برای تامین نیروی پمپ فرمان، کمپرسور هوا و دیگر واحدهای کمکی مجهز بود.
در قسمت جلو این کادیلاک، جایی که به طور معمول چراغ های خودرو قرار می گیرند، دو مخروط بزرگ سیاه رنگ دیده می شدند. این دو مخروط دارای رادار در واقع به عنوان حسگرهای مجاورت عمل می کردند.
این قسمت ها برای ارائه هشدار الکترونیکی به راننده همراه با یک سیگنال صوتی و همچنین یک چراغ هشدار در مورد نزدیک شدن خودرو یا هر شی دیگر کاربرد داشتند. در حال حاضر، این قبیل حسگرها به صورت استاندارد در خودروها استفاده می شوند، اما بیش از 60 سال پیش، یک نوآوری جالب توجه محسوب می شد.
چراغ های جلو پنهان سایکلون با لمس یک دکمه از روی داشبورد در موقعیت خود قرار می گرفتند.
سقف شفاف یک تکه کادیلاک سایکلون از داخل با بخار نقره پوشش داده شده بود تا از دو سرنشین خودرو در برابر پرتوهای فرابنفش محافظت کند.همچنین، این قسمت دیدی 360 درجه را برای آنها فراهم می کرد. یک سامانه ارتباط دو طرفه برای راننده و مسافر نیز در نظر گرفته شده بود تا هنگام استفاده از کروک شفاف امکان صحبت با افراد بیرون را داشته باشند. سایکلون یک خودرو کانورتیبل مجهز به حسگرهای تشخیص باران بود. در زمان بارش باران، کروک که در عقب خودرو پنهان می شد، به طور خودکار بسته می شد.
بسیاری از عناصر طراحی کادیلاک سایکلون از شیفتگی آمریکا به سفرهای فضایی و فناوری های مرتبط با سفینه های فضایی در آن زمان سرچشمه می گرفت. امکان باز شدن درهای این خودرو مفهومی به صورت کشویی با لمس یک دکمه وجود داشت.
اگرچه کادیلاک سایکلون یک مدل مفهومی بود و برای تبدیل شدن به یک خودرو تولید انبوه ساخته نشده بود، اما بسیاری از فناوری ها و ویژگی های طراحی مورد استفاده در آن بعدا در دیگر مدل های کادیلاک و جنرال موتورز به کار گرفته شدند.
