کائوری ایچو از ژاپن تنها کشتی‌گیر تاریخ است که موفق به کسب 4 مدال طلای المپیک شده است. ایچو از اولین دوره حضور کشتی زنان در المپیک از سال 2004 تا قبل از بازنشستگی در سال 2016 در چهار دوره مسابقات المپیک حاضر شد و در هر 4 دوره به مدال طلا دست یافت.
به گزارش تابناک ورزشی، در حالی که کشتی ایران برای هر مدال طلای المپیک هزینه و تبلیغات زیادی می کند، ژاپنی ها مثل آب خوردن در کشتی زنان طلا درو می کنند. رشته ای که در ورزش ایران چندان وجود خارجی در میادین ندارد.
اتحادیه جهانی کشتی با توجه به فعال نبودن کشتی فرنگی زنان، مسابقات این ورزش را به شکل کلی به سه دسته کشتی آزاد، کشتی فرنگی و کشتی زنان تقسیم می‌کند. کسب 10 مدال طلای جهان در کنار 4 طلای المپیک، ایچو را تبدیل به یکی از پرافتخارترین کشتی‌گیران تاریخ می‌کند اما پس از وی سه کشتی‌گیر دیگر حاضر هستند که با وجود کسب سه طلای المپیک، در مسیر کسب چهارمین مدال طلا مقابل کشتی‌گیری از امریکا ناکام شدند.
کارلین بزرگ در حالی قدم به آخرین میدان ورزشی خود در المپیک 2000 سیدنی گذاشت که پیش از آن 3 طلای المپیک، 9 طلای جهان و 12 طلای قهرمانی اروپا را به دست آورده بود. خرس روس از سال 1988 که به عرصه مسابقات بزرگسالان وارد شد به جز سال 1997 که در رقابت‌های قهرمانی اروپا شرکت نکرد در 13 سال متوالی در تمامی ادوار مسابقات جهانی، المپیک و اروپایی به مدال طلا رسید و برای کامل کردن کارنامه خود به دنبال سیزدهمین طلای جهانی خود (مجموع جهانی و المپیک) در سیدنی استرالیا بود. بر اساس آماری که در رسانه‌های روس درج شده است الکساندر کارلین تا پیش از رقابت فینال المپیک سیدنی در 888 مسابقه به میدان رفته بود و از این بین تنها در یک مسابقه در سال 1987 در رقابت‌های قهرمانی شوروی سابق شکست خورده بود!
کارلین که در هنگام برگزاری المپیک سیدنی 33 ساله بود، در 13 سال گذشته در هیچ مسابقه‌ای شکست نخورده بود و مدعی بلامنازع قهرمانی المپیک سیدنی محسوب می‌شد. وی در این مسابقات با دشوارترین قرعه ممکن تا پیش از فینال روبرو شد و برای صعود به رقابت نهایی از سد رقیبان مستقیم خود در سالیان گذشته عبور کرد تا در مسابقه نهایی مقابل رولون گاردنر از امریکا قرار بگیرد. کشتی‌گیر نسبتا گمنامی که افتخارات وی تا قبل از حضور در فینال المپیک سیدنی به قهرمانی در مسابقات پان امریکن محدود می‌شد. گاردنر در تنها حضور خود در مسابقات جهانی در سال 1997 مقابل کارلین کشتی گرفته بود و پس از شکست 6-0 مقابل وی به مقام پنجم جهان بسنده کرده بود. گاردنر که توانایی فنی کمتری نسبت به سایر مدعیان سنگین وزن داشت با تکیه بر قدرت بدنی و استقامت مثال‌زدنی خود سعی در خسته کردن حریفان و پیروزی مقابل آنان در وقت اضافی داشت. گاردنر با قرعه‌ای به مراتب آسان‌تر نسبت به کارلین با پیروزی مقابل کشتی‌گیرانی از تونس، ارمنستان و ایتالیا به نیمه‌نهایی رسید و در این مرحله نیز 3-2 از سد حریف خود گذشت تا در عصر روز 27 سپتامبر 2000 مقابل اسطوره کشتی جهان قرار بگیرد.
بر اساس قوانین کشتی در آن زمان، مسابقات در دو وقت سه دقیقه‌ای انجام می‌گرفت، در صورت تساوی در امتیازات یا نرسیدن هیچ‌یک از دو کشتی‌گیر به امتیاز 3، سه دقیقه وقت اضافه نیز به زمان کشتی افزوده می‌شد. مسابقات وزن 130 کیلوگرم کشتی فرنگی در سه روز به انجام رسید اما رقابت‌های مراحل حذفی همگی به روز پایانی موکول شده بود، اتفاقی که سبب شد تا کارلین دو بار در صبح روز فینال روی تشک برود. اما گاردنر که در مرحله یک چهارم نهایی با قرعه استراحت روبرو شده بود، تنها با یک پیروزی در صبح روز آخر به فینال مسابقات صعود کرد. مسابقه فینال نیز با برتری کارلین بزرگ آغاز شد. اما وی موفق به کسب امتیاز در زمان اول نشد تا کار در آغاز سه دقیقه دوم به قانون سینه به سینه کشیده شود. در این موقعیت که بین سال‌های 2000 تا 2004 در مسابقات کشتی اجرا می‌شد دست الکساندر کارلین باز شد تا 1 امتیاز جریمه شود، کارلین با توجه به بالا رفتن سن و همینطور خستگی احتمالی ناشی از یک کشتی بیشتر در صبح آن روز نتوانست یک امتیاز از دست داده را جبران کند و این امتیاز با دفاع گاردنر تا پایان 9 دقیقه حفظ شد تا وی با نتیجه 1-0 موفق به شکست کارلین بزرگ شود. گاردنر در این رقابت سه بار با اخطار کم‌کاری روبرو شد اما کارلین در هر سه فرصت در اجرای فن دلخواه خود کنده فرنگی در موقعیت خاک با توجه به وزن زیاد گاردنر ناکام ماند. شکست کارلین مقابل گاردنر بزرگ‌ترین شگفتی تاریخ مسابقات کشتی است، این نتیجه در بین 5 شگفتی بزرگ تاریخ المپیک از دید کمیته بین‌المللی المپیک IOC نیز قرار دارد.
بووایسار سایتیف از لحاظ کسب مدال‌های جهانی و المپیک پرافتخارترین کشتی‌گیر آزادکار جهان نیست و الکساندر مدوید با 10 طلای جهان و المپیک بالاتر از وی قرار می‌گیرد اما بسیاری از کارشناسان کشتی سایتیف را فنی‌ترین کشتی‌گیر آزادکار تاریخ می‌دانند. برخلاف دو اسطوره دیگر دنیای کشتی، سایتیف در حالی در المپیک سیدنی شکست خورد که پیش از آن یک بار قهرمان المپیک شده بود و دو طلای دیگر خود را در سال‌های 2004 و 2008 به دست آورد. اما از سوی دیگر این شکست عجیب در حالی به ثبت رسید که برخلاف سایرین، سایتیف در زمان شکست در 25 سالگی و در اوج دوران ورزشی خود به سر می‌برد. 6 طلای جهان، 3 طلای المپیک و 6 طلای اروپا کارنامه ورزشی این کشتی‌گیر اهل داغستان را تشکیل می‌دهد. سایتیف در حد فاصل بین مسابقات جهانی 1995 و المپیک 2008 پکن در 14 سال حضور در رده بزرگسالان، 9 بار قهرمان جهان یا المپیک شد، سال 1999 به دلیل مصدومیت در مسابقات حاضر نشد، دو بار در سال‌های 2002 و 2007 در مسابقات انتخابی روسیه شکست خورد و به جز المپیک سیدنی، در سال 2006 نیز با شکست در مسابقات جهانی مدالی کسب نکرد.
بووایسار سایتیف در سال 2000 مدعی نخست مدال طلای وزن 76 کیلوگرم مسابقات کشتی آزاد بود. در قرعه‌کشی این وزن، وی در گروه اول با دو کشتی‌گیر از بلغارستان و امریکا همگروه شد. با توجه به صعود تنها یک کشتی‌گیر از هر گروه، این قرعه در نگاه اول به منزله حذف دو ورزشکار دیگر تلقی می‌شد اما در نهایت اتفاق دیگری رقم خورد! سایتیف پس از پیروزی 8-2 مقابل پاسکالف از بلغارستان، پس از استراحت در دور دوم در سومین دور در آخرین مسابقه مرحله گروهی در عصر روز 28 سپتامبر 2000 مقابل براندون اسلی از امریکا قرار گرفت. تنها افتخار این کشتی‌گیر گمنام امریکایی تا قبل از سال 2000 مدال‌های نقره و برنز نوجوانان جهان در سالیان دور در کشتی فرنگی بود! وی بدون هیچ نتیجه چشمگیری در سطح بین‌المللی توانسته بود با پیروزی در مسابقات انتخابی امریکا به عضویت تیم ملی این کشور در آید و شاید هیچکس هیچ شانسی برای وی مقابل سایتیف بزرگ قائل نبود.
براندون اسلی این مسابقه را طوفانی آغاز کرد و در همان 30 ثانیه نخست با یک خاک و یک بارانداز 3-0 از حریف نامدار خود پیش افتاد، سایتیف در ادامه با سه بار خاک کردن حریف در همان سه دقیقه نخست حساب کار را 3-3 مساوی کرد. کشتی‌گیر روس در سه دقیقه دوم نیز تلاش زیادی برای کسب امتیاز کرد اما موفق نشد تا این کشتی در پایان زمان معمول 3-3 مساوی تمام شود. در آغاز وقت اضافه اتفاقی مشابه ابتدای کشتی افتاد و اسلی با زیر دو خمی جانانه حریف سرشناس خود را در خاک نشاند تا با کسب امتیاز طلایی 4-3 برنده شود، شکستی که موجب حذف بووایسار سایتیف از دور مسابقات شد! اسلی پس از خلق این شگفتی بزرگ، در دو رقابت نزدیک از سد گنادی لالیف قزاق و آدام برکت ترک گذشت اما در مسابقه نهایی 4-0 مقابل الکساندر لیپولد رقیب دیرین سایتیف شکست خورد تا بر سکوی دوم المپیک قرار گیرد.
رتبه اسلی چند هفته بعد با مثبت شدن نمونه دوپینگ کشتی‌گیر آلمانی به مدال طلای المپیک ارتقا پیدا کرد! عجیب‌تر اینکه المپیک سیدنی آخرین حضور براندون اسلی در عرصه کشتی بین‌المللی بود، کشتی‌گیری که تنها در یک مسابقه رسمی در سطح بزرگسالان حاضر شد و در همین مسابقه نیز با شکست اسطوره کشتی آزاد جهان به طلای المپیک رسید!
کائوری ایچو با کسب 14 طلای جهان و المپیک بیش از هر کشتی‌گیری در بخش مردان موفق به کسب مدال طلای جهان و المپیک شده است اما با این وجود وی پرافتخارترین کشتی‌گیر زن تاریخ نیست! این افتخار در اختیار سائوری یوشیدا کشتی‌گیر دیگر کشور ژاپن قرار دارد. یوشیدا بین سال‌های 2002 تا 2015 (به جز سال 2004 که مسابقات جهانی برگزار نشد) در 13 دوره متوالی قهرمان جهان شد که رکوردی خارق‌العاده محسوب می‌شود،لازم به ذکر است که برگزاری مسابقات جهانی در بخش زنان در سال‌های 2008 و 2012 (برخلاف مسابقات مردان که در سال المپیک برگزار نمی‌شد) به ثبت این رکورد کمک کرده است. یوشیدا در سال‌های 2004، 2008 و 2012 هم قهرمان المپیک شده بود و با کسب 4 مدال طلا در بازی‌های آسیایی بین سال‌های 2002 تا 2014 پرافتخارترین کشتی‌گیر جهان محسوب می‌شود.
یوشیدا در المپیگ 2016 ریودوژانیرو به دنبال چهارمین طلای المپیک خود بود، وی که تا پیش از این رقابت‌ها در طول دوران کشتی خود در رده بزرگسالان تنها دو شکست در مسابقات جام جهانی تیمی تحمل کرده بود، یک روز پس از چهارمین طلای هموطنش کائوری ایچو، در روز 18 آگوست 2016 در کشور برزیل روی تشک رفت. یوشیدا با سه پیروزی و بدون از دست دادن حتی یک امتیاز به رقابت فینال صعود کرد تا در مقابل هلن مارولیس امریکایی قرار بگیرد. مارولیس البته برخلاف دو هموطن دیگرش کشتی‌گیر گمنامی نبود و در سال 2015 در وزن دیگری به مدال طلای جهان رسیده بود.
رقابت فینال با احتیاط هر دو کشتی‌گیر در زمان نخست آغاز شد، زمان اول با یک اخطار کم‌کاری 1-0 به سود کشتی‌گیر ژاپنی به پایان رسید. مارولیس در ابتدای زمان دوم روی اشتباه یوشیدا با خاک کردن وی 2-1 پیش افتاد. قهرمان سه دوره المپیک که در زمان این رقابت 35 ساله بود با تحلیل رفتن قوای بدنی یک بار دیگر نیز خاک شد تا در نهایت 4-1 مغلوب حریف جوان خود شود. مارولیس با این پیروزی تبدیل به اولین کشتی‌گیر زن امریکایی شد که به مدال طلای المپیک دست پیدا می‌کند. یوشیدا پس از شکست در فینال المپیک ریو در مسابقه دیگری حاضر نشد تا سرانجام در سال 2019 اعلام بازنشستگی کند، وی پیش از این از قصد خود برای شرکت در مسابقات کشتی المپیک 2020 توکیو سخن گفته بود.
