لاکهید اس آر-۷۱ بلک برد (Lockheed SR-۷۱ Blackbird) نوعی هواپیمای شناسایی دوربرد زِبَرصوت بود که نخستین فروند آن در سال ۱۹۶۴ به پرواز درآمد و از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۹۸ در خدمت نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا بود.
به گزارش عصرایران، در مجموع ۳۲ فروند از این هواپیما ساخته شد که ۱۲ فروند آن بر اثر سوانح مختلف از بین رفتند، اما هیچ‌یک مورد اصابت آتش دشمن قرار نگرفتند. اس آر-۷۱ بلک برد سریع‌ترین هواپیمای سرنشین‌دار تاریخ می‌باشد که از روی باند به پرواز در می‌آید البته نورث امریکن ایکس-۱۵ تقریبا دو برابر آن یعنی حدود ۶ ماخ سرعت دارد، ولی چون به تنهایی قادر به برخاستن از باند نیست و باید از زیر بال هواپیمایی دیگر بلند شود در رده هواپیما‌های استاندارد قابل پرواز محسوب نمی‌شود.
این هواپیما بر اساس لاکهید ای-۱۲ و لاکهید وای‌اف-۱۲ ساخته شد و طراحی آن مدیون کلی جانسون است. او به همراه تیم مهندسان شرکت لاکهید، اس آر-۷۱ را به عنوان جانشین لاکهید یو-۲ ساختند. سرعت پرواز عادی این هواپیما ۳٫۳ ماخ در ارتفاع ۲۴ هزار متری بود.
سرعت بالا و ارتفاع پروازی بسیار بالای این هواپیما باعث می‌شد تا در مقابل هر تهدیدی چه از سوی پدافند موشکی زمینی و چه از سوی جنگنده‌های رهگیر دشمن ایمن باشد. در عمل نیز در طول نزدیک به ۴ دهه فعالیت این هواپیما، هیچ‌گاه حتی یک فروند از آن مورد تهدید دشمن قرار نگرفت.
در پس زمینه این تصویر می‌توان هواپیما‌های دیگری را نیز مشاهده کرد:
B-۵۲: بمب‌افکن سنگین راهبردی
MC-۱۳۰E: هواپیمای سوخت‌گیری هوایی
C-۱۴۱A: هواپیمای ترابری ترابری استراتژیک
T-۴۳: هواپیمای آموزشی
C-۱۳۰: هواپیمای ترابری چندمنظوره
T-۳۸: هواپیمای آموزشی پیشرفته
A-۲۶: هواپیمای بمب‌افکن تاکتیکی (بازنشسته)
A-۱۰: هواپیمای تهاجمی سبک
C-۵: هواپیمای ترابری سنگین راهبردی
B-۲۴: بمب‌افکن سنگین (بازنشسته)
O-۲: هواپیمای شناسایی و دیدهبانی (بازنشسته)
F-۱۵: هواپیمای شکاری رهگیر
F-۱۰۶: هواپیمای رهگیر دفاع هوایی (بازنشسته)
