به گزارش مشرق، محسن مهدیان طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: حضور مردم در بدرقه شهید جمهور و همراهانش عجیب شگفتی‌ساز شد؛ اما این حضور میلیونی و چشمگیر از جهاتی با دیگر تجمعات تاریخی ملت ایران متفاوت است.
مختصری مرور کنیم تا حرف نهایی:
یکم.
کارگر شرکت هفت‌تپه می‌گوید گویی پدرم را از دست داده‌ام. می‌گوید چندماه حقوق نمی‌گرفتیم تا اینکه آقای رئیسی آمد. کارگران شرکت احیاشده هپکو شعار می‌دادند: «سید ما به آسمان پر کشید/ناجی صنعت به شهادت رسید»
هرکس به‌نحوی غم ازدست‌دادن شهید جمهور را با تمام وجود حس می‌کند؛ سهمی که کم‌وبیش سر سفره‌اش احساس کرده است.
لذا برخلاف گذشته و این‌بار پشت سر ماشین حمل شهدای خدمت، مردمی بودند که صرفا برای وجه ایدئولوژیک جمهوری اسلامی نیامده بودند و نقش این انقلاب را در توجه‌دادن به دنیا، فهم کردند. پیش‌تر هم چشیده بودند اما این‌بار قله آنها بود؛ شهید جمهور و شهید خدمت.
دوم.
یکی از صفحات ضدانقلاب که از زمان مرگ مهسا علیه کشور اقدام کرده بود، می‌نویسد: «امروز در تشییع جنازه شرکت می‌کنم برای عذرخواهی.» بعد هم همه پست‌های قبلی را پاک می‌کند.
این ماجرا منحصر به مخالف هم نیست. رقبا نیز متوجه شدند سیاست‌ورزی اخلاقی یعنی چه. نمونه‌اش آخرین سخنرانی رئیسی در جلسه هیأت دولت است که تأکید می‌کند به حکم ولی و رهبرم غیر از وحدت عمل نمی‌کنم و حق خود نمی‌دانم اختلافات را میان مردم ببرم.
خلاصه اینکه خیلی‌ها متوجه شدند می‌توان در دل سیاست رفت و از درون آن با ردای شهادت اوج گرفت و آسمانی شد.
اما حرف نهایی اینجاست:
مردم ما تشییع جنازه امام را به‌خاطر دارند. حضرت امام تجلی آن بخش از حاکمیت بود که مردم آن را قدسی می‌دانستند؛ لایه انقلاب و نظام اسلامی. حضور این مردم در دیگر راهپیمایی‌ها ازجمله روز قدس و جشن پیروزی انقلاب اسلامی نیز از همین دست است.
مردم ما تشییع جنازه شهدا و در رأس آن شهید صاحب مکتب و سردار دل‌ها، حاج‌قاسم سلیمانی را به چشم دیده‌اند. شهدای امنیت نیز برای مردم آشنا هستند؛ دلاورمردانی که غیرت می‌ورزند و مجاهدانه از کیان انقلاب و خاک و ناموس مردم دفاع می‌کنند.
اما ماجرای شهید جمهور در سطح و لایه دیگری است؛ در لایه دنیای مردم و با جلوه بیشتری نسبت به امنیت؛ در سطح معیشت و دنیای مردم. شهید جمهور نشان داد که توجه به دنیا و خدمت‌رسانی مادی نیز در نظام اسلامی می‌تواند در قله خود رنگ شهادت بگیرد. رئیسی خدمت‌رسانی دنیایی را هم مقدس کرد. رفتار سیاسی و کنش حزبی را نیز تقدس بخشید.
خلاصه اینکه شهید جمهور با شهید رجایی و شهید بهشتی نیز متفاوت بود. آنها شهدای دوره انقلاب و نظام‌سازی در مراحل پنج‌گانه انقلاب اسلامی‌اند و رئیسی شهید دوره دولت‌سازی. به همین دلیل آنها به‌دست دشمنان انقلاب شهید شدند و رئیسی در دل خدمت.
واپسین سخن اینکه همین خون یعنی کشور با قدرت پیش می‌رود و حالا در دوره دولت‌سازی خون‌هایی نیاز بود تا چشم‌ها باز شود؛ خونی که رسانه است تا وجدان‌ها بیدار شود و در داخل و خارج همه بفهمند با انقلاب اسلامی می‌توان در اعماق دنیا رفت و از فرش به عرش رسید. چه‌بسا تعبیر دقیق‌تر این باشد که فرش را نیز عرشی ساخت.
