عصر ایران؛ اهورا جهانیان - تیم فوتبال آتالانتا در فینال لیگ اروپا موفق شد بایرلورکوزن را 3 بر صفر شکست دهد و برای نخستین بار قهرمان این تورنمنت شود.
لیگ اروپا همان جام یوفای سابق است و بایرلورکوزن در سال 1988 قهرمان این مسابقات شده بود اما این باشگاه آلمانی دیشب مغلوب درخشش آدمولا لوکمن شد که هر سه گل آتالانتا را به ثمر رساند.
لوکمن بازیکنی انگلیسی است که سابقۀ درخشانی در فوتبال انگلستان ندارد ولی دیشب چنان درخشان ظاهر شد که در تاریخ لیگ اروپا بی‌سابقه بود. آخرین بار 49 سال قبل یک بازیکن در فینال این رقابت‌ها هت‌تریک کرده بود! بنابراین لوکمن دیشب حقیقتا lookman یا مرد خوشبخت بود.
بایرلورکوزن که با مربیگری ژابی آلونسو اخیرا موفق به فتح بوندس لیگا شد و از آغاز فصل تا به حال هیچ شکستی را طی 51 بازی تجربه نکرده بود، دیشب قافیه را از همان آغاز کاملا باخته بود.
حملات تند و تیز و متعدد آتالانتا در دقیقۀ 12 به اولین گل این تیم ختم شد. لورکوزنی‌ها که از سرعت بالای تهاجمات حریف غافلگیر شده بودند، سعی کردند از لاک دفاعی خارج شوند ولی نمی‌توانستند حملۀ جدی‌ای را به سمت دروازۀ حریف پی‌ریزی کنند.
در صحنۀ منتهی به گل اول آتالانتا، عملکرد ضعیف یکی از مدافعان میانی و بخصوص دفاع راست لورکوزن تاثیر بسزایی در باز شدن دروازۀ این تیم داشت.
در دقیقۀ 25 لوکمن با عبور از یک مدافع حریف، با شوتی زیبا دوباره دروازۀ بایرلورکوزن را گشود. تنها فرصت لورکوزنی‌ها در نیمۀ اول در یک مصاف تک به تک بین مهاجم این تیم و گلر آتالانتا حاصل شد که ضربۀ چیپ ضعیف مهاجم لورکوزن راه به جایی نبرد و بازی در نیمۀ اول با همان نتیجۀ 2 بر صفر به پایان رسید.
فقر تکنیکی بازیکنان بایرلورکوزن در برابر آتالانتایی‌ها در مسابقۀ دیشب مشهود بود. البته شاید باید نکتۀ اصلی را برتری تکنیکی بازیکنان آتالانتا بدانیم وگرنه بایرلورکوزن با همین بازیکنان قهرمان بوندس لیگا شده و به فینال جام حذفی آلمان هم رسیده است.
هر چه بود، ژابی آلونسو بین دو ئیمه نتوانست کاستی‌های تیمش را برطرف کند. او که در نیمۀ اول جنگ تاکتیکی را به نحو آشکاری به جان پیه‌رو گاسپرینی، مربی آتالانتا، باخته بود، در نیمۀ دوم نیز همچنان مرد مغلوب جنگ مربیان باقی ماند.
بایرلورکوزن در نیمۀ دوم هیچ خطری روی دروازۀ حریف ایجاد نکرد تا اینکه در دقیقۀ 75 لوکمن با یک دریبل زیبا و یک شوت استثنایی با پای چپ، برای سومین بار دروازۀ لورکوزن را گشود.
شکست سنگین در چنین فینالی، اگرچه یأس‌آور است ولی طرفداران بایرلورکوزن از فتح بوندس لیگا به قدر کافی خوشحال هستند و امیدوارند به زودی جام حذفی آلمان هم نصیب تیمشان شود.
آتالانتا که در بازی رفت مرحلۀ یک‌چهارم نهایی لیگ اروپا لیورپول را در ورزشگاه آنفیلد 3 بر صفر در هم کوبیده بود، دیشب در ورزشگاه دوبلین نشان داد که پیروزی قاطعشان مقابل شاگردان یورگن کلوپ محصول بخت و تصادف نبوده.
جان پیه‌رو گاسپرینی، تیمی بسیار هجومی درست کرده و در سری آ هم اگر یک پیروزی بیشتر نصیبشان شده بود، آتالانتا تیم سوم این فصل لیگ ایتالیا بود. در حال حاضر بولونیا و یوونتوس با 68 امتیاز از 37 بازی، تیم‌های سوم و چهارم سری آ هستند و آتالانتا با 66 امتیاز از 36 بازی در رتبۀ پنجم قرار دارد. بنابراین بسیار محتمل است که آتالانتا در پایان فصل تیم سوم لیگ ایتالیا شود.
این تیم، با این فوتبال هجومی، چندان ایتالیایی به نظر نمی‌رسد. آتالانتا گاسپرینی و شاگردانش فصل آینده در لیگ قهرمانان اروپا می‌توانند خودی نشان دهند و اعتبار باشگاه آتالانتا را به شکلی کم‌سابقه ارتقا ببخشند.
آتالانتا در دورانی هم که کلودیو کانی‌گیا، ستارۀ تیم ملی آرژانتین و زوج مارادونا در جام جهانی 1990 را در اختیار داشت (1993-1989) تیمی بود با فوتبال هجومی. آن‌ها شاید افتخارات زیادی در فوتبال ایتالیا و اروپا نداشته باشند ولی روح فوتبالشان تهاجمی است و همین همیشه از آتالانتا یک تیم دوست‌داشتنی ساخته که مسابقاتش ارزش دیدن دارند.
ایتالیایی‌ها در قرن بیست‌ویکم موفق به فتح لیگ اروپا نشده بودند. آخرین باری که آن‌ها برندۀ این جام شدند، سال 1999 بود که پارما با بوفون فاتح این مسابقات شد.
در واقع از سال 1989 تا 1999، فوتبال ایتالیا کارنامۀ درخشانی در لیگ اروپا (یا جام یوفا) داشت. ناپولی با مارادونا در 1989 فاتح این جام شد، یوونتوس در 1990، اینترمیلان با مثلث آلمانی‌اش (ماتیوس، برمه، کلینزمن) در 1991، یوونتوس با باجو در 1993، دوباره اینترمیلان در 1994، پارما در 1995، اینترمیلان در 1998 و نهایتا پارما در 1999 توانستند جام یوفا یا لیگ اروپا را به ویترین افتخارات فوتبال ایتالیا اضافه کنند.
اما در قرن بیست‌ویکم برتری ایتالیا در لیگ اروپا نقش بر آب شد و دیشب آتالانتا بعد از 25 سال، دوباره این جام را نصیب فوتبال ایتالیا کرد. نخستین بازی اروپایی آتالانتا 60 سال قبل برگزار شد و این تیم دیشب توانست اولین جام اروپایی‌اش را بدست آورد.
فینال دیشب همچنین نشان داد که بایرلورکوزن علیرغم درخشش در فوتبال آلمان، هنوز عنصری اساسی برای فتح یک فینال اروپایی را کم دارد. شاید نوعی فقدان روحیه یا فقدان شخصیت قهرمانی، در ناکامی دیشب بایرلورکوزن موثر بود. شاید هم علت اصلی شکست دیشب، مغلوب شدن ژابی آلونسو در نبرد تاکتیکی بود.
هر چه بود، بایرلوزکوزن دیشب آن تیم آماده و باروحیه و چالاک سراسر فصل جاری نبود. ژابی آلونسو تصمیم گرفته است در این تیم باقی بماند. او مربی تازه‌کار و آینده‌داری است. فینال دیشب برای او به عنوان مربی تجربۀ بزرگی بود و حتما در آیندۀ نزدیک یا دور، این تجربه به کارش خواهد آمد.
