به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ در برنامه «جهان امروز» شبکه خبر پنج شنبه شب در ارتباط زنده با آقای هادی دولت‌آبادی کارشناس مسائل فرانسه از اتاوای کانادا درباره تهدید بومیان «نیوکالدونیا» توسط رئیس جمهور فرانسه گفتگو شد که مشروح این گفتگو را می‌خوانید:
نیوکالدونیا مستعمره فرانسه در اقیانوسیه، یکی دو هفته‌ای است که با اعتراضات مردمی برای استقلال مواجه شده، در اعتراض به تلاش فرانسه برای کنترل همه‌پرسی استقلال، این موجب شد که فرانسوی‌ها چند‌هزار نیروی نظامی را برای سرکوب اعتراضات به نیوکالدونیا در اقیانوسیه بفرستند. حالا شاهد هستیم رئیس جمهور فرانسه هم به این مستعمره سفر کرده و تهدید کرده که ممکن است نیرو‌های نظامی بیشتری را به این منطقه اعزام کند.
سؤال: مکرون شخصاً به نیوکالدونیا سفر کرده، از هفته قبل هم برای حفظ این مستعمره فرانسوی، هزاران نیروی نظامی را به منطقه گسیل کرده، این مستعمره چرا و چقدر برای فرانسه مهم است که حفظ آن این قدر جدی است برای آنها؟
هادی دولت‌آبادی کارشناس مسائل فرانسه: مکرون در این سفری که به این جزیره انجام داده، به همراه وزیر کشور، وزیر ارتش (دفاع) سفر کرده است؛ بنابراین اهمیت حضور خود مکرون با این سفر ۱۷ هزار کیلومتری با وزرای بسیار کلیدی کابینه‌اش که آن جا حضور پیدا کرده، مشخص می‌کند که عملاً می‌خواهند کنترل امور را به دست بگیرند، چون جمعیت این جزیره حدود یک سوم آنها گفته می‌شود دارای سلاح هستند و در این وقایع اخیر بسیاری از محلات در اختیار بومیان و کسانی که مخالفت می‌کنند با اقدامات فرانسه قرار گرفته، خیلی از مراکز تجاری هم مشکل برای آنها وجود آمده و ۹۰ درصد آنها آسیب دیدند. این منطقه در منطقه اقیانوسیه، در شرق استرالیا قرار دارد و یکی از سه جزیره‌ای است که متعلق به فرانسه است. فرانسه به لطف این حضور در منطقه اقیانوسیه و این آب‌های فراسرزمینی خود که در چندین هزار کیلومتر دورتر از این منطقه قرار دارند توانسته به دومین قدرت دنیا از لحاظ مناطق انحصاری اقتصادی تبدیل شود و به این ترتیب فرانسه می‌تواند عملاً حضور نظامی و دریایی خود را هم حفظ کند و در نزدیکی با مناطق استراتژیک شرق و جنوب شرق آسیا هم حضور نظامی خود را حفظ کند. یک نکته خیلی مهمی هم که باید به آن اشاره کرد، این که کلاً این جزیره تماماً یک جزیره‌ای است که معدن نیکل در آن به وفور یافت می‌شود و ۳۰ درصد نیکل دنیا در این جزیره است و برای همین از لحاظ استراتژیک خیلی اهمیت دارد و یکی از نکات مهمی هم که فرانسه در تلاش برای رسیدن به آن است این است که هر چه زودتر آرامش را در آن جا حکمفرما کند، چون این سرزمین، تنها سرزمینی نیست که در راستای استقلال طلبی قدم خواهد برداشت و اگر (ساکنان آن) با این اعتراضات بتوانند به استقلال برسند، عملاً راه برای مناطق دیگر هم باز خواهد شد و آخرین مساله برای فرانسه نخواهد بود.
سؤال: این رویکرد فرانسه، آوردن این همه نظامی، تهدیدی که کرده، سفر شخص مکرون به این منطقه، آیا می‌شود این شدت عمل را به دنبال تجربه تلخی دانست که فرانسوی‌ها در چند سال اخیر در آفریقا داشتند و مناطق تحت نفوذشان در مستعمرات سابق را از دست دادند، حالا از آن تجربه تلخ درس گرفتند، می‌خواهند با شدت عمل جلوی آزادی نیوکالدونیا را بگیرند؟
دولت‌آبادی: بله، قطعاً تجربه‌ای که فرانسه در آفریقا داشت؛ تجربه‌ای بود که در آن سرزمین‌هایی بود که به لحاظ تئوری می‌شود گفت سرزمین‌های مستقل بودند و بعد از این که اِشِل حکومت‌ها عوض شدند، فرانسه چاره دیگری جز خروج از آن مناطق را نداشت. ولی این منطقه هنوز جزئی از فرانسه محسوب می‌شود و خود فرانسه علیرغم آن رفراندوم سومی که بسیار تحریم شده بود توسط استقلال طلب‌ها و به خاطر این که در بحبوهه کرونا انجام شده بود، در آن شرکت نکردند، ولی به خاطر انجام آن سه رفراندوم گذشته، فرانسه خود را محق بر سرنوشت آن جا می‌داند و در این اواخر هم عملاً حضور نیرو‌هایی که در مناطق دیگر دنیا مثل روسیه و چین که با فرانسه تعاملاتی دارند، حتی شنیده شده مثلاً جمهوری آذربایجان هم به خاطر این که فرانسه حمایت از ارمنستان داشته، در آن جا حضور‌هایی داشته، به این دلیل فرانسه عملاً نیاز دارد که حضور خود و امنیت را هر چه سریع‌تر برگرداند و حتی گفته علیرغم این که به نیرو‌های نظامی در زمان برگزاری المپیک خیلی نیاز است، اما عملاً تا سه هزار نیروی نظامی در این جزیره‌ای که ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار نفر بیشتر جمعیت ندارد، خواهند ماند تا آرامش را به آنها برگردانند، تا زمانی که این آرامش برنگردد، وضعیت فوق‌العاده قطعاً در آنجا ادامه پیدا خواهد کرد.
