همشهری آنلاین – آرش نهاوندی: یک تیم بین المللی به سرپرستی محققان دانشگاه کمبریج و کینگز کالج لندن، اعلام کرد افزایش کابوس‌ها و توهمات و خیالات یا به اصطلاح «کابوس‌های روزانه» می‌تواند نوید دهنده شروع بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس باشد.
به گزارش نیوز مدیکال، لوپوس (SLE) یک بیماری خود ایمن است که در آن سیستم ایمنی به اشتباه اندام‌های خودی را مورد حمله قرار می‌دهد و پیامد آن التهاب و آسیب‌های وسیع بافتی است. این بیماری مفاصل، پوست، مغز، ریه‌ها، کلیه‌ها و عروق را تحت تاثیر قرارداده و شدت آن از حالت خفیف تا مرحله وخیم متغیر است. محققان استدلال می کنند که این نوع از سلامت روان و علائم عصبی می توانند به عنوان یک علامت هشدار اولیه عمل کنند که یک فرد در حال نزدیک شدن به مرحله اوج یا شعله‌ور شدن بیماری است، به معنای اینکه بیماری‌اش وارد یک مرحله حاد تر می‌شود.
در مطالعه‌ای که در نشریه «ای کلینیکال مدیسین»( e Clinical Medicine) منتشر شد، محققان ۶۷۶ فرد مبتلا به لوپوس و ۴۰۰ درمانگر و پزشک بالینی را مورد بررسی قرار دادند و همچنین مصاحبه‌های مفصلی را با ۶۹ فرد مبتلا به بیماری‌های روماتیسمی خودایمنی سیستمیک (از جمله لوپوس) و ۵۰ درمانگر و پزشک بالینی انجام دادند. لوپوس یک بیماری التهابی خود ایمنی است که به دلیل تاثیر آن بر بسیاری از اندام ها از جمله مغز شناخته شده است.
در این مطالعه، تیم تحقیقاتی همچنین از بیماران در مورد زمان بروز ۲۹ علامت سلامت روانی و عصبی (مانند افسردگی، توهم و از دست دادن تعادل) سوال کرد. در مصاحبه‌ها، از بیماران نیز پرسیده شد که آیا می‌توانند ترتیبی را که علائم معمولا در هنگام اوج گیری بیماری رخ می‌دهند، فهرست کنند.
یکی از شایع‌ترین علائم گزارش‌شده، اختلال در خواب بود که سه نفر از هر پنج بیمار آن را تجربه کردند، که یک سوم آن‌ها این علامت را بیش از یک سال قبل از شروع بیماری لوپوس گزارش کرده بودند.
کمتر از یک نفر از هر چهار بیمار توهمات را گزارش کردند، اگرچه در ۸۵ درصد از این موارد، این علامت تا زمان شروع بیماری یا بعد از آن ظاهر نشد. با این حال، هنگامی که محققان با بیماران مصاحبه کردند، دریافتند که سه نفر از هر پنج بیمار لوپوس، یک نفر از سه نفر مبتلا به سایر بیماری‌های مرتبط با روماتولوژی، خواب‌شان درست پیش از بروز توهمات، با اختلال( اینجا منظور معمولا کابوس‌های واضح و ناراحت‌کننده) مواجه شده بود. این کابوس‌ها اغلب واضح و ناراحت‌کننده بودند و شامل حمله، به دام افتادن، له شدن یا افتادن می‌شدند.
پروفسور دیوید دکروز، نویسنده ارشد این مطالعه از کینگز کالج لندن، گفت: سال‌های زیادی با بیماران لوپوس خود درباره کابوس‌های شبانه صحبت می‌کردم و تصورم بر این بود که این کابوس‌ها ارتباطی با بیماری آن‌ها دارد. این تحقیق شواهدی را در این مورد ارائه می‌کند و ما به طور جدی پزشکان پزشکان را به پرسیدن پرسش‌های بیشتر درباره کابوس‌ها و سایر علائم عصبی-روانی که تصور می‌شود غیرمعمول است، اما در واقع در خودایمنی سیستمیک بسیار رایج است، ترغیب می‌کنیم تا به ما کمک کند تا مراحل اوج بیماری را زودتر تشخیص دهیم.
پروفسور گای لشزینر، نویسنده مطالعه و متخصص مغز و اعصاب در بیمارستان گیز و سنت توماس، و نویسنده کتاب دنیای مخفی خواب، نیز می‌گوید: ما مدت‌هاست که از این مساله آگاه بوده‌ایم که تغییرات در رویا ممکن است به معنای تغییرات در سلامت جسمی، عصبی و روانی باشد. و گاهی اوقات می‌تواند نشانه‌های اولیه بیماری باشد، با این حال، این اولین شواهدی است که نشان می‌دهد کابوس ممکن است به ما در نظارت بر یک وضعیت خودایمنی جدی مانند لوپوس نیز کمک کند، و یک هشدار مهم برای بیماران و پزشکان است که علائم خواب ممکن است به ما در مورد عود قریب الوقوع بیماری بگوید.
بیشتر بخوانید:
